برخی از بلاک چین ها به کاربران اجازه می‌دهند پروژه‌ها، توکن‌ها و حتی بلاک‌چین‌های قابل همکاری خود را ایجاد کنند. اتریوم شناخته‌شده‌ترین پلتفرم و یکی از محبوب‌ترین آنها است، اما دیگران از آن پیروی کرده و زیرساختی برای پروژه‌های نوآورانه جدید فراهم کرده‌اند.
در این مقاله و سه مقاله بعدی، به بررسی چند توکن پلتفرمی به عنوان نمونه می پردازیم.
اتر (ETH)
اتر توکن اصلی پلتفرم اتریوم است که در سال 2015، توسط ویتالیک بوترین و تیمش ایجاد شد. اتریوم در نتیجه توسعه فناوری بزرگی در اکوسیستم ارزهای دیجیتال ایجاد شد و به عنوان بلاک چین اصلی نسل دوم شناخته می شود.
اتریوم از اصول غیرمتمرکز بیت کوین استفاده کرد و کاربرد آن را با کد قابل برنامه ریزی افزایش داد. این اسکریپت ها که به عنوان قراردادهای هوشمند شناخته می شوند، به صورت خودکار و مطابق با مجموعه قوانین توسعه دهنده اجرا می شوند. آنها همچنین تغییر ناپذیر هستند، به این معنی که توسعه دهندگان نمی توانند آنها را پس از استقرار در بلاک چین تغییر دهند.
اتر به عنوان توکن کاربردی بلاک چین استفاده می شود. تمامی تراکنش ها و تعاملات با قراردادهای هوشمند، کاربر را ملزم به پرداخت اتر می کند. هر نوع فعالیت به مقدار معینی گس (Gas) نیاز دارد که توان محاسباتی مورد نیاز را اندازه گیری می کند. استفاده از یک قرارداد هوشمند پیچیده به گس بیشتری نسبت به ارسال یک توکن ساده ERC-20 از یک کیف پول به کیف دیگر نیاز دارد. هزینه ای که برای گس می پردازید، بر اساس بلوکی که به آن اضافه می کنید، تعیین می شود و به عنوان هزینه پایه شناخته می شود.
