رمز ارز (cryptocurrency) شکلی از پول نقد دیجیتال است که افراد را قادر می‌سازد تا ارزش دارایی خود را در محیطی دیجیتال انتقال دهند.
ممکن است تعجب کنید که این نوع سیستم چه تفاوتی با PayPal یا برنامه بانکداری دیجیتالی که در تلفن خود دارید، دارد. مطمئناً، در نگاه اول، ممکن است چنین به نظر برسد که همان موارد استفاده را ارائه می دهند- پرداخت به دوستان، خرید از وب سایت مورد علاقه شما – اما در واقع، آنها چیزی فراتر از این هستند.
رمز ارز ها به دلایل زیادی منحصر به فرد هستند. با این حال، عملکرد اصلی آن این است که به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی عمل کند که متعلق به هیچ یک از طرفین نیست.
یک ارز دیجیتال خوب غیرمتمرکز خواهد بود. هیچ بانک مرکزی یا زیرمجموعه ای از کاربران وجود ندارد که بتواند قوانین را بدون دستیابی به اجماع تغییر دهد. شرکت کنندگان شبکه (گره ها) نرم افزاری را اجرا می کنند که آنها را به سایر شرکت کنندگان متصل می کند تا بتوانند اطلاعات را بین خود به اشتراک بگذارند.
در سمت چپ، چیزی است که انتظار دارید، چیزی مانند استفاده از بانک. کاربران باید از طریق سرور مرکزی ارتباط برقرار کنند. در سمت راست، هیچ سلسله مراتبی وجود ندارد: گره ها به هم متصل هستند و اطلاعات را بین خود منتقل می کنند.
غیرمتمرکز بودن شبکه‌های ارزهای دیجیتال باعث می‌شود در برابر توقف یا سانسور مقاومت بالایی داشته باشند. در مقابل، برای فلج کردن یک شبکه متمرکز، فقط کافی است سرور اصلی را مختل کنید. اگر پایگاه داده بانکی پاک شده باشد و هیچ نسخه پشتیبان وجود نداشته باشد، تعیین موجودی کاربران بسیار دشوار خواهد بود.
در رمز ارز ها، گره ها یک کپی از پایگاه داده را نگه می دارند. هر کس به صورتی موثر به عنوان سرور خود عمل می کند. گره‌های جداگانه می‌توانند آفلاین شوند، اما همتایان آنها همچنان می‌توانند اطلاعات گره‌های دیگر را دریافت کنند.
بنابراین، ارزهای دیجیتال 24 ساعت شبانه روز و 365 روز در سال کار می کنند. آنها امکان انتقال ارزش را در هر نقطه از جهان بدون دخالت واسطه ها فراهم می کنند. به همین دلیل است که ما اغلب آنها را بدون مجوز می نامیم: هر کسی با اتصال به اینترنت، می تواند وجوه را انتقال دهد.
