اصطلاحات تخصیص دارایی و تنوع بخشیدن اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. با این حال، ممکن است آنها به جنبه های نسبتاً متفاوتی از مدیریت ریسک اشاره کنند.
تخصیص دارایی ممکن است برای توصیف یکی از استراتژی‌های مدیریت پول استفاده شود که چگونگی توزیع سرمایه بین انواع دارایی در یک سبد سرمایه‌گذاری را مشخص می کند. از سوی دیگر، تنوع‌بخشی ممکن است تخصیص سرمایه در آن انواع دارایی را توصیف کند.
هدف اصلی این استراتژی ها به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار و در عین حال، به حداقل رساندن ریسک احتمالی است. به طور معمول، این استراتژی‌ها شامل تعیین افق زمانی سرمایه گذاری سرمایه گذار، تحمل ریسک و گاهی در نظر گرفتن شرایط مختلف اقتصادی است.
به عبارت ساده، ایده اصلی پشت استراتژی های تخصیص دارایی و تنوع بخشیدن در این نکته خلاصه می شود که همه تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار ندهید. ترکیب استفاده از روش سرمایه گذاری در انواع دارایی‌ها و تمرکز بر دارایی‌هایی که با یکدیگر همبستگی ندارند، موثرترین راه برای ایجاد سبدی متوازن است.
آنچه ترکیب این دو استراتژی را کارآمد می‌سازد، این است که ریسک نه تنها بین انواع مختلف دارایی، بلکه در میان هر نوع دارایی نیز توزیع می‌شود.
