کریپتوکارنسی

دنیای رمزارزها و هر آنچه برای ترید موفق به آن نیاز دارید. آموزش پایه‌ای ترین مباحث تا پیشرفته‌ترین سرفصل ها.

همه چیز در مورد کریپتوکارنسی 0 تا 100

کریپتوکارنسی یا رمز ارز از جمله ارزهای دیجیتال است. به دلیل استفاده از رمزنگاری در این شبکه‌ها، واژه “رمز” در نام این نوع ارز دیجیتال استفاده می‌شود. همه تراکنش‌ها در شبکه‌های بلاکچینی به‌صورت رمزنگاری در می‌آیند. رمزگشایی از این ارزها کار بسیار دشواری است. اما منظور از شبکه بلاکچین چیست و کریپتوکارنسی چگونه به وجود می‌آید؟

پیش از شروع توجه داشته باشید که در ایران گاهی به اشتباه لفظ “رمز ارز” با “ارز دیجیتال” به جای هم استفاده می‌شوند. این در حالی است که کریپتوکارنسی یا رمزارز یک نوع ارز دیجیتال است. بهتر است ابتدا به بررسی ارزهای دیجیتال بپردازیم.

ارز دیجیتال (Digital Currency)

شاید تا به حال شنیده باشید که کشورهای مختلف در تلاشند تا ارز دیجیتال خاص خود را عرضه کنند. ارزهای دیجیتال ماهیت فیزیکی ندارند و از صفر و یک تشکیل شده‌اند. به همین خاطر، این گونه ارزها اصولاً فقط از طریق شبکه اینترنت قابل دسترسی هستند.

ارزهای دیجیتال موجب افزایش سرعت و کارایی انتقالات مالی می‌شوند. به کمک این ارزها می‌توانید هر نوع انتقال سرمایه را حتی به‌صورت بین‌المللی در چندین ثانیه و بدون صرف کارمزدهای شدید بانکی تکمیل کنید.

ارز دیجیتال (Digital Currency)

می‌توانیم ارزهای دیجیتال را بسته به عوامل مختلف (همچون فناوری زیربنایی، حاکمیت، نوع کاربری و غیره) به دسته‌های مختلفی تقسیم کنیم. در اینجا، ارزهای دیجیتال را از لحاظ حاکمیت به دو نوع متمرکز و غیر متمرکز تقسیم می‌کنیم.    

تفاوت ارزهای دیجیتال متمرکز و غیر متمرکز

ارزهای متمرکز توسط یک نهاد واحد همچون بانک‌‌های دولتی یا سازمان‌های خصوصی کنترل می‌شوند. دارایی افراد تحت حضانت این نهادهاست. هر گونه اشتباه در حساب کاربران قابل پیگیری است.

تفاوت ارزهای دیجیتال متمرکز و غیر متمرکز

 

ارزهای دیجیتال غیر متمرکز از فناوری بلاک چین استفاده می‌کنند. دارایی افراد زیر نظر یک نهاد واحد نیست. همه اعضا بر انجام و صحت تراکنش‌ها نظارت دارند. کریپتوکارنسی در همین دسته قرار می‌گیرد.

شبکه بلاکچین

“بلاکچین” در لغت به معنای “زنجیره بلوکی” است. اطلاعات در هر بلاک ذخیره می‌شود و صحت آن‌ها توسط اعضا چک می‌شود. به دلیل مشارکت همه اعضا برای پیشبرد شبکه، این‌گونه پلتفرم‌ها را شبکه‌های همتا به همتا (P2P) می‌نامند.

شبکه بلاکچین

از اواخر قرن بیستم، تلاش‌های زیادی برای توسعه یک ارز دیجیتال موفق صورت گرفت. ارزهایی همچون “ای گلد” (E-Gold) و “بیت گلد” (Bitgold) از اولین پروژه‌هایی بودند که می‌خواستند جایگاه خود به‌عنوان ارز دیجیتال را تثبیت کنند.

اما همه چیز در سال 2008 تغییر کرد. شخصی ناشناس با نام مستعار “ساتوشی ناکاموتو” (Satoshi Nakamoto) از فناوری بلاک چین استفاده کرد تا شبکه‌ای را با محوریت کاربران ایجاد کند. فناوری رمزنگاری هم به این شبکه اضافه شد تا اطلاعات به‌صورت رمزنگاری‌شده ثبت شوند. بدین ترتیب، کریپتوکارنسی یا رمزارز تبدیل به معتبرترین و بهینه‌ترین ارز دیجیتال تا به الآن شد.

رمزنگاری اطلاعات باعث می‌شد که مشکل “دو بار خرج کردن” (Double Spending)، که از بزرگ‌ترین معضلات ایجاد یک ارز دیجیتال مطمئن بود، از بین برود. در واقع، کاربران قادر نبودند که یک کوین را دو بار در دو تراکنش متفاوت خرج کنند. اطلاعات رمزنگاری شده به‌صورت یکپارچه و منظم در شبکه بلاک‌چین ثبت می‌گردد تا احتمال دخل و تصرف از بین برود.

رمزنگاری اطلاعات در کریپتوکارنسی

اولین کوین‌های بیت‌کوین در سال 2009 استخراج شدند. این کریپتوکارنسی نشان داد که می‌توان از طریق این دو ویژگی یک ارز دیجیتال بادوام ساخت.  

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی از دو لفظ “کریپتو” (رمزنگاری) و “کارنسی” (ارز) تشکیل شده است. رمز ارز یا ارز رمزپایه به دلیل استفاده از فناوری رمزنگاری دارای امنیت بسیار بالایی است. معمولاً رمزارزها از شبکه بلاکچین و به‌صورت غیر متمرکز استفاده می‌کنند.

کریپتوکارنسی یا رمز ارز

برای تجسم بهتر کریپتوکارنسی باید کاملاً از فکر سکه‌های فیزیکی بیرون بیایید. کریپتوکارنسی از نوع ارزهای دیجیتال یا ارزهای مجازی (Virtual Currency) است و ماهیت خارجی ندارد. کوین یک رشته کد صفر و یکی است که در دفتر عمومی مشترک میان اعضا ثبت می‌شود. قبلاً اشاره کردیم که بلاکچین به عنوان دفتر عمومی ثبت اطلاعات در محیط کریپتوکارنسی به کار می‌رود.

رمز ارز چگونه ایجاد می‌شود؟

همه چیز در دنیای کریپتوکارنسی به‌صورت حساب‌ شده و الگوریتمی انجام می‌گیرد. طبیعی است که بنابراین باید ساختاری وجود داشته باشد که بر صدور کوین‌های جدید نظارت داشته باشد. هر کوین جدید با ایجاد بلاک صادر می‌شود. ساختن بلاک هم مستلزم این است که برخی محاسبات ریاضی انجام شود تا شبکه از صحت اطلاعات و فعالیت درست کاربران مطمئن شود.

کاربران بلاکچین را “نود” (node) گویند. به افرادی که در تلاش هستند که بلاک جدید را تحویل شبکه بدهند و جایزه بگیرند، “ماینر” (miner) می‌گویند. این فرایند هم “ماینینگ” (mining) نام دارد. پاداش این فرایند در واقع همان کوین‌های جدید شبکه است که به ماینر اهدا می‌شود و وارد چرخه بازار می‌شود.

چگونگی ایجاد رمز ارز

نودهای عادی از شبکه بلاک چین معمولاً فقط برای حفظ یا انتقال رمز ارزهای خود استفاده می‌کنند.

شبکه همتا به همتا (P2P)

شبکه همتا به همتا به سیستمی متشکل از کامپیوترهای مختلف گفته می‌شود. بر خلاف سیستم‌های دولتی و بانکی، در شبکه‌های همتا به همتا نیاز به سرور مرکزی وجود ندارد. کاربران به‌صورت بالقوه سرور هم هستند.

این شبکه‌ها به‌صورت توزیع‌شده فعالیت می‌کنند که دقیقاً همان الگویی را محقق می‌کند که ارزهای دیجیتال غیر متمرکز به دنبال آن هستند.

شبکه‌های همتا به همتا نیاز به اتصال به اینترنت دارند. کاربران برای اتصال به این شبکه‌ها باید نرم‌افزار مربوطه را دانلود کنند و فایل‌های مورد نظر را در اختیار شبکه (سایر اعضا) قرار دهند.

شبکه همتا به همتا (P2P)

در دنیای کریپتوکارنسی، همه اطلاعات مالی تراکنش‌ها در اختیار کلیه اعضا شبکه قرار می‌گیرد. بدین ترتیب، همه در جریان موجودی سایر اعضا قرار دارند و تراکنش غیر مجازی (بدون پشتوانه کوینی) اتفاق نمی‌افتد.

مکانیزم اجماع

کاربران مهم‌ترین عنصر هر شبکه بلاکچین هستند. اطلاعات توسط کاربران خاص (ماینرها) تأیید می‌شود و در اختیار شبکه قرار می‌گیرد. باز هم اعضا هستند که باید صحت اطلاعات را دوباره تأیید کنند و بلاک جدید را به بلاکچین بیفزایند. اما چه‌طور می‌توان به سایر اعضا (بدون شناخت و احراز هویت آن‌ها) اعتماد کرد؟

مکانیزم اجماع در بلاکچین

در بلاکچین‌ها از مکانیزم‌های اجماع برای دست‌یابی به راه‌حل استفاده می‌شود. معروف‌ترین مکانیزم‌های اجماع در دنیای کریپتوکارنسی عبارتند از اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS). اکثر پروژه‌های کریپتوکارنسی از یکی از این دو مکانیزم برای تأمین امنیت خود استفاده می‌کنند.

مکانیزم اثبات کار (Proof-of-Work)

ماینرها در مکانیزم اثبات کار جایگاه ویژه‌ای دارند. وظیفه تأیید اطلاعات بر دوش این اعضا است. آن‌ها باید عددی را پیدا کنند که از لحاظ ریاضیاتی نیاز به صرف انرژی و هزینه بالا دارد. این عدد به‌خودی‌خود ارزشی ندارد اما باعث می‌شود که اعضای شبکه مطمئن شوند که یک هکر نمی‌تواند با صرف هزینه کم به اطلاعات نفوذ کرده یا آن‌ها را دست‌کاری کند.

پاداش ماینر برنده در قالب ارز بومی پروژه اهدا خواهد شد. این روش در واقع راهکاری برای صدور منظم کوین‌های جدید هم می‌باشد.

کریپتوکارنسی‌هایی همچون لایت کوین، بیت‌کوین و اتریوم از همین روش برای تحقق اجماع در شبکه خود استفاده می‌کنند.

مکانیزم اثبات سهام (Proof-of-Stake)

انتقادات زیادی در سال‌های اخیر به مکانیزم اثبات کار وارد شد. یافتن عدد ریاضیاتی مورد نظر نیاز به محاسبات بسیار زیاد و مصرف برق بالا داشت. به همین دلیل، روش دیگری تحت عنوان مکانیزم اثبات سهام معرفی شد.

در این روش، اعضا فقط باید کوین‌های آن شبکه را سپرده‌گذاری (استیک: stake) کنند. همین سپرده‌گذاری در واقع نشان می‌دهد که اعضا نسبت به شبکه وفادار هستند و خواهان پیشرفت آن هستند تا ارزش کوین‌های خودشان بالاتر برود. برای استیک باید از کیف پول‌های آن شبکه یا کیف پول‌های حامی آن استفاده کنیم.

این مکانیزم توانست علاقه‌مندان زیادی را به خود جلب کند، زیرا نیاز به صرف بیهوده برق و انرژی نداشت و سودآوری بیشتری برای همه اعضا داشت. در واقع، کاربران بیشتری می‌توانند در این روش به رقابت بپردازند و کسب سود کنند. این موضوع باعث می‌شود که مفهوم “تمرکززدایی” هم بیشتر تحقق یابد.

همچون مکانیزم اجماع اثبات کار، در اثبات سهام هم صدور کوین‌ها کنترل می‌شود و کوین‌های جدید فقط در قالب پاداش به استیک‌کنندگان (سپرده‌گذاران) اهدا می‌شود.

مکانیزم اثبات کار (PoW) و مکانیزماثبات سهام (PoS) در کریپتوکارنسی

پروژه اتریوم که قبلاً از اثبات کار استفاده می‌کرد، قصد دارد در آینده نزدیک از مکانیزم اثبات سهام برای تأیید اطلاعات خود و صدور کوین‌ها استفاده کند. علاوه بر نسخه دو اتریوم (اتریوم 2؛ ETH2)، سولانا و کاردانو هم از اثبات سهام استفاده می‌کنند.

انواع رمز ارزها

رمز ارزها در دنیای کریپتو به سه دسته کلی کوین و توکن و استیبل کوین تقسیم می‌شوند.

انواع رمز ارزها در دنیای کریپتوکارنسی

کوین

کوین‌ها دارای بلاکچین اختصاصی خود هستند. از جمله کوین‌های معروف می‌توان به بیت کوین، اتریوم و سولانا اشاره کرد.

توکن

در طرف دیگر توکن‌ها قرار دارند که از بلاکچین و شبکه یک کوین استفاده می‌کنند. پنکیک سواپ، اکسی اینفینیتی و آوه از توکن‌های معروف بازار کریپتوکارنسی هستند. معمولاً این پروژه‌ها بر بستر یک شبکه ثانویه ایجاد شده‌اند. در کنار کوین‌های شبکه زیربنا که برای پرداخت کارمزدها و سایر خدمات استفاده می‌شود، توکن‌های این نوع پروژه‌ها می‌توانند برای خدمات ویژه آن‌ها استفاده شوند.

استیبل کوین

استیبل کوین (Stable Coin) در لغت به معنای “کوینی با ارزش ثابت” است. این‌گونه توکن‌ها دارای ارزشی ثابت هستند. ثبات ارزش آن‌ها از طریق وابستگی به یک دارایی بیرونی (معمولاً یک ارز رایج یا ارز فیات همچون دلار) ایجاد می‌شود.

بازار کریپتوکارنسی به دلایل متفاوت اصولاً دارای نوسان بسیار بالایی است. همین موضوع باعث می‌شود که برای تثبیت ارزش دارایی خود مجبور شوید به استیبل کوین‌ها روی آورید.

استیبل کوین ها(Stable coin)در بازار کریپتو

اگر بخواهید بعد از فروش کوین‌ها یا توکن‌های خود باز هم در بازار بمانید، بهتر است از استیبل کوین‌ها استفاده کنید. بدین ترتیب علاوه بر حفظ دارایی، همچنان دارایی شما در قالب کوین یا توکن است که معاملات بعدی شما را تسهیل می‌کند. تتر و دای از معروف‌ترین استیبل کوین‌ها در بازار کریپتوکارنسی هستند.

آلت کوین

می‌توان رمزارزها را از لحاظ حجم بازار هم به دو دسته کلان تقسیم کرد. مسلماً بیت کوین با تسلط بر بیش از 40 درصد از بازار، جایگاه ویژه‌ای در این دسته‌بندی دارد.

آلت کوین‌ها در دسته دیگر و در نقطه مقابل بیت کوین قرار دارند. آلت کوین (Alt Coin) مخفف آلتورنتیو (Alternative) به معنای “کوین جایگزین” می‌باشد. بعد از بیت کوین، هزاران پروژه کریپتوکارنسی شکل گرفته‌اند که تلاش داشته‌اند خدمات متنوع‌تری را ارائه دهند یا خدمات گذشته را بهبود ببخشند. هر کوینی به جز بیتکوین را آلت کوین گویند.

آلت کوین(Alternative coin)

درواقع، آلت کوین‌ها در زمان‌های مختلف دارای حجم بازار متفاوتی هستند. اتریوم مطمئناً معروف‌ترین آلت کوین است. اصولاً دسته‌بندی کوین‌ها به دسته‌هایی همچون بیت کوین، آلت کوین و استیبل کوین نمی‌تواند مفهوم جامعی از آن کوین ارائه دهد. جداسازی کوین‌ها از توکن‌ها هم با افزایش تعداد توکن‌ها چندان معنای خاصی ندارد. به همین دلیل، کوین‌ها معمولاً از نظر کاربرد دسته‌بندی می‌شوند و در گروه‌های مختلفی همچون دیفای (امور مالی غیر متمرکز: DeFi)، وب 3 (Web 3.0)، متاورس و غیره قرار می‌گیرند.

بهترین ارزهای دیجیتال

همان‌طور که اشاره شد، هزاران رمز ارز در بازار کریپتو وجود دارد. معروف‌ترین کریپتوکارنسی بیت کوین است و آلت کوین‌ها تشکیل‌دهنده سایر کریپتوکارنسی‌های بازار هستند.

بیت کوین

بیت‌کوین اولین و معروف‌ترین رمزارز بازار است که توانست یک ساختار مشخص و دقیق را برای پیشبرد فرایند ثبت اطلاعات تعیین کند. فناوری بلاکچین توانست یک شبکه غیر متمرکز با محوریت کاربران ایجاد کند.

از طرف دیگر، تکنولوژی رمزنگاری هم باعث می‌شود که افراد خاطی نتوانند به این شبکه ورود کنند و از آن سوءاستفاده کنند.

اتریوم

در سال 2015، ویتالیک بوترین در سن 21 سالگی پروژه اتریوم را به طور رسمی معرفی کرد. این رمز ارز از لحاظ ساختاری تفاوت‌های زیادی با بیت کوین داشت و تلاش می‌کرد که شبکه بیت کوین را از طریق این اصلاحات بهبود ببخشد.

از جمله تفاوت‌های شاخص اتریوم با بیت‌کوین در استفاده از قراردادهای هوشمند بود. به کمک قراردادهای هوشمند می‌توان هر نوع توافق همتا به همتا را بدون نیاز به یک شاهد عینی ثبت کرد. قرارداد هوشمند به‌صورت اتوماتیک بعد از تحقق برخی شرایط به اجرا در می‌آید.

ویتالیک بوترین و اتریوم (ETH)

این پروژه مانند یک بازار اپلیکیشنی کار می‌کند. زبان برنامه‌نویسی اتریوم بسیار ساده‌تر از بیت کوین است و هر کسی می‌تواند از آن برای توسعه یک پروژه خدماتی با پشتوانه کریپتوکارنسی استفاده کند. پروسه توسعه پروژه‌های جدید هم از طریق همین قراردادهای هوشمند میسر می‌شود. این قراردادهای هوشمند منجر می‌شوند که یک چهارچوب و پروتکل معین برای آن پروژه تعیین گردد. در طول چهار الی پنج سال اخیر، هزاران پروژه رمز ارز در حوزه‌های مختلف (اعم از وام‌دهی و صرافی‌های غیر متمرکز) بر روی شبکه‌های اصلی بلاکچین ایجاد شدند.

دوج کوین

دوج کوین یک “میم کوین” (meme coin) است. میم کوین زیر مجموعه‌ای از آلت کوین‌ها به حساب می‌آید. این نوع کوین‌ها با الهام از یک تصویر یا فیلم به وجود می‌آیند و اصولاً فقط از همین پشتوانه اعتباری بهره می‌برند.

البته دوج کوین هم از این قاعده مستثنی نبود. دوج هم به‌عنوان یک شوخی کار خود را شروع کرد. لوگو این کریپتوکارنسی از تصویر معروف یک سگ نژاد شیبا الهام می‌گرفت و سعی داشت ارز دیجیتال بیت کوین را مسخره کند. این در حالی بود که خیلی زود از این کریپتوکارنسی در پرداخت‌های اینترنتی استفاده شد و بسیاری از شرکت‌های بزرگ به حمایت از آن پرداختند.

ارز دیجیتال چه فایده‌ای دارد؟

ارزهای دیجیتال در کل نسبت به ارزهای رایج دارای قابلیت انتقال ساده‌تری هستند. به دلیل عدم استفاده از حاکمیت متمرکز، نیاز به پرداخت کارمزدهای بالا نیست. ارزهای دیجیتال به تأییدیه بانک‌های بین‌المللی نیاز ندارند و می‌توانند به‌صورت فرا مرزی در کمترین زمان مورد استفاده قرار بگیرند.

برخلاف ارزهای رایج که توسط بانک مرکزی و سیاست دولت‌ها کنترل می‌شوند، صدور ارزهای دیجیتال تحت نظارت الگوریتم‌ها انجام می‌شود. برخلاف باور عموم مردم، یادتان باشد که ارزهای رایج یا ارز فیات دارای پشتوانه نیستند و مدت‌هاست که تنها به خواسته بانک مرکزی یا برای دستکاری تورم استفاده می‌شوند.

کریپتوکارنسی‌ها برای جلوگیری از ایجاد تورم بی‌رویه دارای یک مکانیزم ثابت هستند که صدور کوین‌ها را سازماندهی می‌کند.

همه رمز ارزها دارای امنیت بسیار بالایی هستند و توسط دو کلید عمومی و خصوصی اداره می‌شوند. کلید عمومی همان آدرس کیف پول فرد است که می‌تواند با سایرین به اشتراک گذاشته شود. این کلید توسط کلید خصوصی ایجاد می‌شود. کلید خصوصی همچون کلید عمومی یک رشته اعداد و حروف است که کشف آن تقریباً غیر ممکن است و در اختیار کاربر قرار می‌گیرد و باید در حفظ آن کوشا باشد. استفاده از فناوری رمزنگاری در ایجاد این کلیدها قطعاً موجب عدم هک آن توسط افراد خاطی خواهد شد.

نحوه خرید ارز دیجیتال

ساده‌ترین و معمول‌ترین روش دریافت کریپتوکارنسی از طریق صرافی‌های ارز دیجیتال است. ابتدا باید یک اکانت در صرافی‌های مربوطه بسازید. صرافی‌های ارز دیجیتال بر دو نوع هستند:

  • صرافی‌های متمرکز: این صرافی‌ها تابع قوانین بین‌المللی هستند و احراز هویت (KYC) انجام می‌دهند. این احراز هویت برای جلوگیری از اقدامات مجرمانه هکرها اتفاق می‌افتد. بایننس معروف‌ترین صرافی متمرکز موجود است.
احراز هویت(KYC) در صرافی های متمرکز

کیف پول‌های ارز دیجیتال

دارایی‌های دیجیتال نیاز به نگهداری امن دارند. طبعاً اگر طلا را در صندوق‌های امانات، بانک یا گوشه خانه نگه می‌دارید، پس یک دارایی دیجیتال باینری را باید در همان محیط دیجیتال ذخیره کنید. چاره‌ای نیست!

البته جای نگرانی نیست. شرکت‌ها و پروژه‌های زیادی در دنیای کریپتوکارنسی در همین حوزه فعالیت دارند. برخی از این پروژه‌ها دارای رمز ارز بومی خود هم هستند و از سرمایه‌گذاری بالایی برخوردارند.

کیف پول‌ها معمولاً دو نوع دارند:

  • کیف پول نرم‌افزاری یا گرم
  • کیف پول سخت‌افزاری یا سرد

کیف پول نرم‌افزاری یا گرم

کیف پول گرم یک اپلیکیشن یا افزونه مرورگر است که می‌تواند بر روی کامپیوتر یا موبایل شما نصب شود. از آن جا که در این حالت ارزهای دیجیتال شما در محیط آنلاین ذخیره می‌گردد، پس احتمال هک آن‌ها هم وجود دارد.

البته کیف پول‌های گرم دارای مزایایی هم هستند. به کمک این کیف پول‌ها به راحتی به دارایی‌های خود دسترسی خواهید داشت. همچنین خیلی سریع از این کیف پول‌ها می‌توان برای اتصال به شبکه‌های بلاک چین و انجام معاملات استفاده کرد.

اکثر صرافی‌های ارز دیجیتال هم دارای یک کیف پول اختصاصی برای کاربران هستند که امکان ذخیره و اتصال همزمان دارایی‌های دیجیتال را برای ترید میسر می‌سازند. با این روش، نیاز نیست که کارمزدهای بالایی را صرف انتقال رمز ارز از کیف پول خود به صرافی برای انجام معاملات کنید.

کیف پول‌های متامسک (MetaMask)، سیف پال (SafePal)، تراست ولت (TrustWallet) و کوین بیس (Coinbase wallet) از معروف‌ترین کیف پول‌های آنلاین هستند.

کیف پول سخت‌افزاری یا سرد

همان طور که از نام این نوع کیف پول مشخص است، کیف پول‌های سخت‌افزاری اصولاً در قالب وسایلی همچون فلش وجود دارند. البته کیف پول‌های کاغذی هم در همین دسته قرار می‌گیرند که نیاز به صرف هزینه بالا ندارند. کلیدهای خصوصی (مهم‌ترین رکن یک کیف پول) بر روی یک یا چند تکه کاغذ نوشته شده و نگهداری می‌شود. کیف پول لجر (Ledger) و ترزور (Trezor) از معروف‌ترین کیف پول‌های سخت‌افزاری هستند.

کیف پول های ارز دیجیتال

امنیت کیف پول

کیف پول‌های ارز دیجیتال هم از فناوری رمزنگاری برای حفظ امنیت خود استفاده می‌کنند. اما با این حال به‌ندرت ممکن است در کدهای برنامه‌نویسی این کیف پول‌ها اشکالی پیدا شود. بنابراین در حفظ کلیدهای خصوصی و کلمات بازیابی باید کاملاً دقت داشته باشید.

عوامل تأثیر گذار بر ارزش یک رمز ارز

بازار کریپتوکارنسی کاملاً نوپاست و به همین دلیل از عوامل مختلفی تأثیر می‌گیرد. عدم وجود اطلاعات برای تعیین نرخ فاندامنتال رمزارزها از مهم‌ترین دلایل افزایش و کاهش بالای این دارایی‌ها است. علاوه بر این، کریپتوکارنسی‌ها تأثیرپذیری بالایی هم از حواشی و اخبار دارند. در ادامه به عوامل مهم در افزایش یا کاهش نرخ کریپتوکارنسی خواهیم پرداخت.

پیش‌بینی قیمت ارزهای دیجیتال و کسب سود

حالا که با نوسانات بالای ارزهای دیجیتال و دلایل آن آشنا شدید، احتمالاً به این حوزه علاقه‌مند شده باشید و بخواهید از این بازار پرنوسان کسب سود کنید. اما چگونه می‌توان این دارایی‌های مجازی را پیش‌بینی کرد؟

تحلیل فاندامنتال (Fundamental Analysis)

همان‌طور که گفته شد، عوامل زیادی در بازار کریپتوکارنسی مؤثرند. علاوه بر ریاضیات و آمار، یک تریدر باید به روان‌شناسی بازار و اخبار حاشیه‌ای هم توجه نشان دهد. از لحاظ اصول بازارهای مالی معمولاً مهم است که ارزش ذاتی یک دارایی مشخص شود. سپس باید تعیین شود که ارزش لحظه‌ای آن کوین نسبت به ارزش بالفعل آن چه جایگاهی دارد. برای این کار از تحلیل فاندامنتال استفاده می‌شود.

در روش تحلیل فاندامنتال به کارایی پروژه، تیم توسعه، اخبار پیرامون آن، حوزه فعالیت، پتانسیل رشد و اهداف آن توجه می‌شود. شاید تحلیل فاندامنتال چندان به‌عنوان یک روش قدرتمند نسبت به تحلیل تکنیکال شنیده نشده باشد. اما باید بدانیم که در بازاری همچون بازار کریپتو، که پیشینه قیمتی چندانی ندارد، تحلیل فاندامنتال می‌تواند حتی مؤثرتر از تحلیل تکنیکال باشد.

تحلیل تکنیکال (Technical Analysis)

تحلیل تکنیکال به ارزش ذاتی پروژه و کاربرد آن توجه نمی‌کند. تحلیلگران این حوزه بر این عقیده‌اند که می‌توان فقط با بررسی پیشینه قیمتی به درک درستی از آینده آن رمز ارز رسید. آن‌ها معتقدند که به کمک ابزارهای ریاضیاتی و آماری و با بررسی چارت‌ها و نمودارها می‌توان قیمت‌ها را پیش‌بینی کرد.

پیش‌بینی قیمت ارزهای دیجیتال

شاخص‌های ریاضیاتی یا همان اندیکاتورها از جایگاه ویژه‌ای در این روش تحلیل برخوردارند. از جمله برترین اندیکاتورهای تحلیل تکنیکال می‌توان به باندهای بولینگر، شاخص قدرت نسبی (RSI)، استوکاستیک، فیبوناچی، امواج الیوت و مکدی (MACD) اشاره کرد.

قوانین و مقررات

کریپتوکارنسی ذاتاً در تلاش است تا خدمات مختلف را به‌صورت دیجیتال درآورد و واسطه‌ها را حذف کند. همین موضوع باعث می‌شود تا دلخوری‌هایی نسبت به کریپتوکارنسی‌ها وجود داشته باشد و حوزه‌های مختلف بانکی یا خدماتی تلاش کنند تا در مقابل این دارایی دیجیتال بایستند.

برای مثال، قطعی چند ساعته برق در کشوری همچون قزاقستان باعث شد تا قیمت بیت کوین سقوط کند. زیرا درصد نسبتاً بالایی از ماینرهای بیت‌کوین در این کشور حضور داشتند. حتماً شنیده‌اید که توییت‌های ایلان ماسک هم تا چه حد بر قیمت دوج کوین و افزایش حضور کاربران در حوزه کریپتو تأثیر داشتند.

عرضه و تقاضا

علاقه به کریپتوکارنسی‌ها همسان با بازار کریپتو در نوسان است. نرخ تقاضا مرتباً تغییر می‌کند. گاهی مردم به این حوزه علاقه‌مند می‌شوند و به این باور می‌رسند که آینده‌ای روشن برای این بازار وجود خواهد داشت. گاهی هم (معمولاً بعد از شکل‌گیری یک بازار منفی خرسی) مردم از ارزهای دیجیتال ناامید می‌شوند.

همان طور که قبلاً اشاره کردیم، حوزه کریپتوکارنسی تلاش دارد شبیه به بانک‌های دولتی نباشد. به همین دلیل، تدابیر زیادی اتخاذ می‌شود تا دارایی‌های دیجیتال به‌صورت هدفمند توزیع گردند. اکثر پروژه‌های کریپتوکارنسی از یک ساختار تورم‌زدا تبعیت می‌کنند.

به ساختار بیت کوین نگاه کنید. هر چهار سال، مقدار عرضه کوین این شبکه (BTC) نصف می‌شود. از طرفی، حداکثر عرضه این کوین هم از همان ابتدا روی عدد 21 میلیون تنظیم شده است که در بلندمدت به افزایش تقاضا و هیجان تریدرها کمک می‌کند.

کاربرد کریپتوکارنسی

طبیعی است که هر چه کاربرد یک رمز ارز بالاتر باشد، احتمال بیشتری وجود خواهد داشت که تقاضا برای آن افزایش یابد.

اتریوم در این بخش از بهترین مثال‌هایی است که می‌تواند ذکر شود. به‌خصوص در سال 2017، کاربران متوجه شدند که کارایی اتریوم تا چه حد می‌تواند بالا باشد و می‌توانید هر اپلیکیشن غیر متمرکزی را روی آن راه‌اندازی کنید. همین آشنایی متخصصان با قابلیت‌های اتریوم باعث شد که پذیرش و محبوبیت این پروژه بالا رود و رمز ارز اتریوم (ETH) صعود شگفت‌انگیزی داشته باشد.

سخن پایانی

اول از همه باید بدانیم که لفظ ارز دیجیتال و رمز ارز یکی نیستند. رمزارز یا کریپتوکارنسی زیر مجموعه‌ای از ارزهای دیجیتال است. ثبت اطلاعات مالی تراکنش‌ها در شبکه‌های کریپتوکارنسی به‌صورت کاملاً دیجیتال صورت می‌گیرد و میان اعضا توزیع می‌یابد.

در مجموع، کریپتوکارنسی از دو فناوری زیربنایی بلاکچین و رمزنگاری استفاده می‌کند که در طول مقاله سعی کردیم شما را به‌خوبی با این دو فناوری و نحوه کار رمزارزها آشنا کنیم.

تاریخچه این نوع ارز دیجیتال چندان غنی نیست. شاید به همین دلیل باشد که بازار کریپتوکارنسی دستخوش نوسانات بسیار بالایی است. این نوسانات بالا در صورت شناخت فناوری این حوزه، آشنایی با تحلیل تکنیکال، بررسی فاندامنتال پروژه‌ها و پیگیری اخبار این حوزه می‌تواند به سود تریدر باشد و سود زیادی را به همراه داشته باشد.

مسلماً بازار کریپتوکارنسی از جذاب‌ترین و پر سودترین بازارهای حال حاضر است. اما باید با دانش و آگاهی پا به این بازار بگذاریم تا با رشد این ارزها به سود برسیم و ضرر نکنیم.

اشتراک در
اطلاع از
guest

0 دیدگاه
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها