در اینجا، تلاش می کنیم تا این اصول را از طریق نمونه‌ای پرتفوی یا سبد دارایی بررسی کنیم. یک استراتژی تخصیص دارایی ممکن است تعیین کند که پرتفوی باید شامل دسته های مختلف دارایی باشد:

  • 40% سهام
  • 30% اوراق قرضه
  • 20% رمزارزها
  • 10% پول نقد

یک استراتژی تنوع بخشی ممکن است چنین حکم کند که از بین 20٪ سرمایه گذاری شده در رمزارزها:

  • 70% بیت کوین
  • 15% رمزارزهای با ریسک پایین
  • 10% رمزارزهای با ریسک متوسط
  • 5% رمزارزهای با ریسک بالا

هنگامی که نوع و میزان تخصیص به دارایی‌های مختلف مشخص شد، عملکرد پورتفوی می‌تواند به طور منظم مورد نظارت و بررسی قرار گیرد. اگر نوع و میزان تخصیص ها تغییر کند، ممکن است زمان تراز کردن مجدد فرا رسیده باشد – یعنی خرید و فروش دارایی ها برای تنظیم سبد به نسبت های مورد نظر. به طور کلی، این فرایند شامل فروش دارایی‌های با عملکرد برتر و خرید دارایی‌هایی با عملکرد ضعیف است. البته، انتخاب نوع دارایی‌ها کاملاً به استراتژی و اهداف سرمایه گذاری فردی بستگی دارد.

دارایی‌های رمزنگاری شده جزو پرخطرترین دسته‌های دارایی هستند. این سبد ممکن است بسیار خطرناک در نظر گرفته شود، چون بخش قابل‌توجهی به دارایی های رمزنگاری شده اختصاص داده شده است. سرمایه‌گذاران ریسک‌گریزتر اغلب تمایل دارند تا مقدار بیشتری از پرتفوی یا سبد دارایی خود را به دارایی‌هایی با ریسک بسیار کمتر، مثل اوراق قرضه، اختصاص دهند.