رمزنگاری کلید عمومی

رمزنگاری کلید عمومی (Public-key cryptography) یا PKC به سیستمی رمزنگاری اشاره دارد که از یک جفت کلید استفاده می کند: یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی. این دو کلید از نظر ریاضی به هم مرتبط هستند و هم برای رمزگذاری داده ها و هم برای امضای دیجیتال قابل استفاده هستند.

به عنوان یک ابزار رمزگذاری، PKC از روش های ابتدایی تر رمزگذاری متقارن ایمن تر است. در حالی که سیستم‌های قدیمی‌تر برای رمزگذاری و رمزگشایی اطلاعات به یک کلید متکی هستند، PKC امکان رمزگذاری داده‌ها با کلید عمومی و رمزگشایی آنها با کلید خصوصی مربوط به آن را فراهم می‌کند.

به غیر از آن، طرح PKC ممکن است در تولید امضای دیجیتال نیز اعمال شود. در اصل، این فرآیند شامل هش کردن یک پیام (یا داده های دیجیتال) به همراه کلید خصوصی امضاکننده است. در مرحله بعد، گیرنده پیام می تواند با استفاده از کلید عمومی ارائه شده توسط امضاکننده بررسی کند که آیا امضا معتبر است یا خیر.

گاهی اوقات، امضای دیجیتال ممکن است شامل رمزگذاری باشد، اما همیشه اینطور نیست. به عنوان مثال، بلاک چین بیت کوین از PKC و امضای دیجیتال استفاده می کند، اما برخلاف آن چه که بسیاری افراد تصور می کنند، هیچ رمزگذاری در این فرآیند وجود ندارد. از نظر تکنیکال، بیت کوین از الگوریتم امضای دیجیتال منحنی بیضی* (ECDSA) برای اعتبارسنجی تراکنش ها استفاده می کند.

* رمزنگاری منحنی بیضوی یک رمزنگاری به روش کلید عمومی است که بر اساس ساختاری جبری از منحنی‌های بیضوی بر روی میدانهای متناهی طراحی شده‌است.