رمزنگاری کلید عمومی زیربنای شبکه‌های ارزهای دیجیتال است که کاربران برای ارسال و دریافت وجوه به آن تکیه می کنند.
در یک طرح رمزنگاری کلید عمومی، شما یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی در اختیار دارید. کلید خصوصی اساساً عدد بزرگی است که حدس زدن آن برای هر کسی غیرممکن است. درک این که این عدد چقدر بزرگ است، بسیار سخت است.
برای بیت کوین، حدس زدن کلید خصوصی تقریباً به اندازه حدس زدن درست نتیجه 256 شیر یا خط کردن سکه است.
به هر حال، همانطور که از نام آن پیدا است، باید کلید خصوصی خود را مخفی نگه دارید. اما از این کلید می توانید یک کلید عمومی ایجاد کنید. کلید عمومی را می توان با خیال راحت در اختیار هر کسی قرار داد. هیچ کس نمی تواند کلید عمومی را برای دریافت کلید خصوصی شما مهندسی معکوس کند.
علاوه بر این، شما می توانید با امضای داده ها با کلید خصوصی خود، امضای دیجیتال نیز ایجاد کنید. این امضا مشابه امضای یک سند در دنیای واقعی است. تفاوت اصلی این است که هر کسی با مقایسه آن با کلید عمومی مربوطه می تواند با اطمینان بگوید که آیا امضا معتبر است یا خیر. به این ترتیب، کاربر نیازی به افشای کلید خصوصی خود ندارد، اما همچنان می تواند مالکیت خود را بر آن ثابت کند.
در رمز ارزها، تنها در صورتی می توانید سرمایه خود را خرج کنید که کلید خصوصی مربوطه را داشته باشید. وقتی تراکنش انجام می دهید، به شبکه اعلام می کنید که می خواهید ارز خود را جابجا کنید. این مسئله در یک پیام (یعنی تراکنش) اعلام می شود که امضا شده و به پایگاه داده رمز ارز (بلاک چین) اضافه می شود. همانطور که گفته شد، برای ایجاد امضای دیجیتال به کلید خصوصی خود نیاز دارید. و از آنجا که هر کسی می‌تواند پایگاه داده را ببیند، می‌تواند با مشاهده امضا بررسی کند که تراکنش شما معتبر است یا خیر.
