بیت کوین چیست به زبان ساده ، چگونه کار می کند و چه کاربردی دارد؟

بیت کوین چیست به زبان ساده؟ نحوه عملکرد این رمز ارز به چه صورت است؟ مزایا و معایب این ارز دیجیتال چیست و چگونه استخراج می‌شود؟

بیت کوین (Bitcoin) یک ارز دیجیتال است که افراد می‌توانند بدون نیاز به نهاد واسطه مانند بانک‌ها، دارایی‌های خود را رد و بدل کنند. این پول دیجیتال به کمک تکنولوژی بلاک چین، یک شبکه غیر متمرکز و همتا به همتا ایجاد کرده است که افراد می‌توانند دارایی‌های خود را برحسب ارز دیجیتال بیت کوین جابجا کنند.

این پول دیجیتال این قابلیت را برای کاربران فراهم می‌کند تا علاوه بر جابجایی غیر متمرکز دارایی‌های خود، بتوانند در توسعه و پردازش شبکه مشارکت داشته باشند و به ازای آن پاداش دریافت کنند. در این مقاله قصد داریم تا درباره تاریخچه، عملکرد و ویژگی‌های این رمز ارز صحبت کنیم.

بیت کوین چیست به زبان ساده

به صورت خلاصه بیت کوین یک پول الکترونیکی یا ارز دیجیتال است که هیچ نهاد یا شرکت واسطه‌ای روی آن نظارت ندارد و افراد در شبکه غیر متمرکز، می‌توانند دارایی‌های خود را جابجا کنند. ارز دیجیتال بیت کوین که در بازار کریپتوکارنسی با نماد BTC وجود دارد؛ با هدف ساخت یک واحد پول جهانی غیر متمرکز ایجاد شده است.

به بیانی دیگر، بیت کوین قصد دارد تا تمامی افراد بتوانند به جای استفاده از ارزهای فیات امروزی، مانند دلار و یورو، از این رمز ارز به عنوان یک ارز جهانی استفاده کنند. پول‌های رایج امروزی توسط نهادهای مرکزی مانند بانک‌ها و دولت‌ها کنترل می‌شوند و هرگونه اشتباهی از طرف دولت‌ها، باعث می‌شود تا مردم تورم و مشکلات مالی زیادی را تجربه کنند.

bitcoin با ایجاد یک شبکه غیر متمرکز قصد دارد تا خود مردم بتوانند پول رایج جهانی را کنترل کنند و دیگر دولت‌ها و نهادهای مرکزی مانند بانک‌ها نتوانند در مبادلات مالی افراد دخالت نمایند. این رمز ارز خاصیت ضد تورمی دارد و تعداد کل آن، 21 میلیون واحد است. بنابراین هیچ شخص یا نهادی نمی‌تواند با تغییر تعداد آن، سبب ایجاد تورم شود.

همچنین تمامی تراکنش‌ها به صورت غیرمتمرکز در یک دفتر کل توزیع شده به نام بلاک چین ذخیره می‌شوند. از آنجایی که نهاد یا واسطه مرکزی برای پردازش تراکنش‌ها وجود ندارد؛ خود کاربران شبکه به پردازش تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید می‌پردازند. انجام پردازش‌های شبکه به صورت کاملا اختیاری است و کاربرانی (ماینرهایی) که در پردازش شبکه مشارکت می‌کنند، از شبکه پاداش می‌گیرند.

خالق بیت کوین کیست؟

خالق بیت کوین شخص یا گروه ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو (Satoshi nakamoto) است. ساتوشی ناکاموتو از سال 2007 کدهای شبکه بلاک چین را ایجاد کرد و در سال 2008 با ایجاد سایت bitcoin.org به معرفی این شبکه و قابلیت‌های آن پرداخت. هویت این شخص یا گروه از زمان ایجاد این ارز دیجیتال تا به امروز هیچ گاه مشخص نشده است.

تاریخچه پیدایش بیت کوین

ساتوشی ناکاموتو خالق شبکه بیت کوین، در سال 2008 در وب سایت bitcoin.org مقاله “bitcoin: electronic cash system” را منتشر کرد. ناکاموتو در این مقاله 9 صفحه ای به ضرورت ایجاد یک شبکه غیر متمرکز و همتا به همتا برای تبادلات مالی اشاره می‌کند. ناکاموتو با ترکیب فناوری بلاک چین و علم اقتصاد، ایده بیت کوین را مطرح کرد.

معرفی شبکه bitcoin و فناوری آن همزمان با بحران بانک‌های آمریکا در سال 2008 همراه شد. در آن زمان بسیاری از کارشناسان مالی به دنبال راه حلی برای برطرف کردن بحران پیش آمده بودند. ساتوشی ناکاموتو با معرفی این شبکه و عملکرد آن، تلاش کرد تا این ایده را مطرح کند که می‌توان بدون نیاز به نهادهای مرکزی و واسطه، تبادلات مالی را انجام داد. علاوه بر این موضوع، ساتوشی ناکاموتو با استفاده از فناوری بلاک چین و استفاده از توابع رمزنگاری شده، توانست امنیت این شبکه را تضمین کند.

بلاک چین، کلید ورود به دنیای غیر متمرکز

برای درک بهتر عملکرد این شبکه باید تکنولوژی بلاک چین را بیشتر بشناسیم. کلمه بلاک چین (blockchain) از دو بخش بلاک (block) و چین (chain) تشکیل شده که به معنی زنجیره بلوک است. بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده و غیر متمرکز است که به صورت زنجیره‌ای از چندین بلاک تشکیل شده است.

منظور از دفتر کل توزیع شده یا distributed ledger، یک پایگاه داده غیر متمرکز است که مرکزیت خاصی ندارد و نهادهای واسطه در مدیریت و کنترل آن دخالت نمی‌کنند. در این نوع دفتر تمامی اطلاعات و داده‌های موجود مانند اطلاعات کاربران، داده‌‌های مالی و غیره در تعداد زیادی سیستم توزیع می‌شود. دفاتر کل توزیع شده با حذف مرکزیت در ذخیره داده‌ها و نبود واسطه، اطلاعات کاربران را به صورت غیر متمرکز ذخیره می‌کنند.

در شبکه بلاک چین، هر کدام از بلاک‌های داخل زنجیره بخشی از اطلاعات شبکه مانند سوابق تراکنش‌ها را در خود ذخیره می‌کنند. هرکدام از تراکنش‌‌ها در شبکه بلاک چین دارای زمان، تاریخ و اطلاعات ارسال کننده هستند که بعد از بررسی و تایید، در بلاک‌‌ها قرار می‌گیرند. هرکدام از بلاک‌‌ها دارای کد شناسایی مشخص و منحصر به فردی به نام هش (hash) هستند. هش مجموعه‌ای از کدهای منحصر به فرد است که به کمک تابع هش (hash function) و با استفاده از اطلاعات ورودی تراکنش‌ها ایجاد می‌شود.

هش‌ها به صورت منحصر به فرد برای هر بلاک ساخته می‌‌شوند و مانند اثر انگشت عمل می‌کنند. هش هر بلاک با کوچک‌‌ترین تغییری در اطلاعات ورودی، به طور کامل تغییر می‌کند. یکی از دلایلی که نمی‌توان بعد از ثبت تراکنش اطلاعات را تغییر داد، همین موضوع است. زمانی که یک تراکنش بررسی و در بلاک ثبت می‌شود، کاربران به هیچ عنوان نمی‌توانند آن را تغییر دهند؛ زیرا با تغییر اطلاعات ورودی، هش بلاک نیز تغییر می‌کند و دیگر نمی‌تواند در زنجیره بلاک چین قرار گیرد.

بنابراین به صورت کلی، فناوری بلاک چین بستری را برای شبکه رمز ارزها فراهم می‌کند تا آن‌ها بتوانند داده‌ها و اطلاعات موجود در شبکه خود را به صورت غیر متمرکز جابجا کنند.

تفاوت بیت کوین با ارزهای فیات

هدف بیت کوین ایجاد یک پول دیجیتال جهانی است تا تمامی افراد بدون محدودیت‌های جغرافیایی بتوانند دارایی‌های خود را جابجا کنند. این ارز دیجیتال دقیقا نقطه مقابل پول‌های رایج امروزی یا همان ارزهای فیات قرار گرفته است. مهم ترین تفاوت‌های بیت کوین با ارزهای فیات را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

1. پول‌های فیات توسط دولت‌ها و نهادهای مالی مانند بانک‌ها، کنترل می‌شوند و نوعی سیستم متمرکز در تبادلات مالی آن‌ها حاکم است. اما در شبکه bitcoin، هیچ نهاد واسطه و متمرکزی وجود ندارد و کاربران به صورت همتا به همتا یا peer to peer دارایی‌های خود را جابجا می‌کنند.
2. در نهادهای مالی متمرکز، کاربران به هیچ عنوان نمی‌توانند در پردازش تراکنش‌ها دخالت کنند. اما در شبکه بیت کوین، افراد (ماینرها) می‌توانند به دلخواه سیستم پردازشی خود را به شبکه وصل کنند و در پردازش تراکنش‌ها مشارکت داشته باشند.
3. در پول‌های فیات، به دلیل وجود یک نهاد متمرکز، شفافیت بسیار پایینی در عملکرد سیستم وجود دارد. در واقع برخی از افراد به دلیل داشتن رانت در سیستم متمرکز، می‌توانند کلاهبرداری‌های مالی انجام داده و یا تراکنش‌های کاربران را دستکاری کنند. اما در شبکه بیت کوین، به دلیل نبود پایگاه داده‌های متمرکز و وجود یک شبکه همتا به همتا، امکان کلاهبرداری و دستکاری تراکنش‌ها غیرممکن است. از این رو کاربران امنیت و شفافیت بالایی را در شبکه‌های بلاک چینی احساس می‌کنند.
4. در پول‌های فیات، نهادهای متمرکز می‌توانند محدودیت‌های جغرافیایی برای برخی از کاربران ایجاد کنند. به عنوان مثال وجود تحریم می‌تواند تبادلات بانکی بین دو کشور را متوقف کند. در سیستم‌های غیرمتمرکز همانند شبکه bitcoin هیچ کاربر یا شخصی حق ندارد محدودیتی برای سایر کاربران ایجاد کند و تمامی افراد در تمامی نقاط جهان می‌توانند ارز دیجیتال این شبکه را داد و ستد کنند.

بیت کوین چگونه کار می‌کند؟

نحوه عملکرد این شبکه بدین صورت است که تراکنش در ابتدا توسط کاربران شبکه اجرا می‌شود. انجام تراکنش توسط کاربران به کمک کلیدهای خصوصی و عمومی صورت می‌گیرد. در واقع تمامی کاربران برای ذخیره این رمز ارز در کیف پول سخت افزاری و نرم افزاری خود، یک کلید خصوصی (private key) و کلید عمومی (public key) دارند. کلید عمومی همانند شماره کارت‌های امروزی عمل می‌کند و کاربران با استفاده از آن، تبادلات مالی خود را انجام می‌دهند. کلید خصوصی همانند رمز عبور کارت‌های امروزی است و کاربران به هیچ عنوان نباید کلید خصوصی خود را برای سایر کاربران ارسال کنند.

بعد از انجام تراکنش توسط کاربران، تراکنش انجام شده برای ماینرها ارسال می‌شود. ماینرها مسئولیت دارند تا تراکنش‌ها را بررسی کرده و از صحت آن‌ها اطمینان حاصل کنند. در تراکنش‌های انجام شده توسط کاربران، هیچ کدام از اطلاعات هویتی کاربر ثبت نمی‌شود و تنها زمان، میزان دارایی و امضای دیجیتال کاربر در آن قرار می‌گیرد.

ماینرهای بیت کوین بعد از بررسی تراکنش، اقدام به ساخت یک هش بلاک برای بلاک جدید می‌کنند تا بتوانند تراکنش‌های تایید شده را در بلاک جدید ایجاد کنند. ماینرها با استفاده از دستگاه‌های پردازشی قدرتمند، مسائل پیچیده ریاضی را حل می‌کنند تا به کد هش بلاک دست پیدا کنند. در نهایت بعد از ایجاد هش بلاک، تراکنش در بلاک جدید قرار گرفته و در زنجیره بلوک شبکه ذخیره می‌شود.

مزایا و معایب بیت کوین

شبکه bitcoin همانند تمامی فناوری‌های موجود در دنیا، دارای یک سری مزایا و معایب است. مزایا و معایب بیت کوین به صورت خلاصه موارد زیر است:

مزایای بیت کوین

1. وجود امنیت بالا: این شبکه با استفاده از الگوریتم‌ها و پروتکل‌های رمزنگاری شده، امنیت بالایی را برای کاربران خود فراهم کرده است. در این شبکه هکرها و اسپم‌ها نمی‌توانند تراکنش‌ها را دستکاری کرده و در شبکه اختلال ایجاد کنند. همچنین به دلیل استفاده از تکنولوژی بلاک چین و غیرمتمرکز بودن شبکه، امکان وجود رانت برای هیچ یک از کاربران وجود ندارد.
2. تبادل مستقیم دارایی: این شبکه، نوعی شبکه همتا به همتا است. به این معنا که هیچ شرکت یا شخص ثالثی در مبادلات دارایی کاربران نظارت و کنترل ندارد و کاربران به صورت مستقیم به خرید و فروش دارایی‌های خود می‌پردازند. همچنین به دلیل ماهیت رمزنگاری این شبکه، اطلاعات هویتی هیچ یک از کاربران ثبت نمی‌شود.
3. نقدشوندگی بسیار بالا: به دلیل دسترس پذیر بودن ارز دیجیتال بیت کوین و محبوبیت آن، این رمز ارز نقدشوندگی بسیار خوبی دارد. در واقع کاربران می‌توانند برای خرید اجناس و کالا از این رمز ارز استفاده کنند.

معایب بیت کوین

1. مصرف بسیار زیاد انرژی: این شبکه از الگوریتم اثبات کار برای ایجاد بلوک جدید استفاده می‌کند. الگوریتم اثبات کار باعث می‌شود تا کاربران دستگاه‌های ماینر با مصرف برق و انرژی بسیار بالایی را تهیه کنند. از همین رو، استخراج این رمز ارز با مصرف بالای انرژی همراه است و نوعی تهدید برای محیط زیست در سال‌های آینده محسوب می‌شود.
2. مقیاس پذیری پایین: به دلیل افزایش ترافیک شبکه و وجود کاربران زیاد، ماینرها ترجیح می‌دهند تراکنشی را پردازش کنند که میزان کارمزد تراکنش بالاتری را پرداخت کرده است. در واقع کاربر برای انجام سریع تراکنش خود، ناچار است تا مقدار زیادی کارمزد معاملاتی به شبکه پرداخت کند تا ماینرهای شبکه تراکنش او را در اولویت قرار دهند. همین نکته باعث می‌شود تا کارمزد تراکنش‌های شبکه افزایش یافته و سرعت پردازش کم شود. در نتیجه میزان مقیاس پذیری این شبکه کاهش پیدا می‌کند.
3. وابستگی ماینرها به استخرهای استخراج: زمانی که شبکه bitcoin بزرگ می‌شود، تعداد ماینرها و تراکنش‌های آن نیز افزایش می‌یابد. در نتیجه ماینرها برای دریافت پاداش شبکه، ناچار هستند تا دستگاه‌های ماینر قدرتمندتری را خریداری کنند. خرید دستگاه‌های ماینر نیاز به سرمایه زیادی دارد و ماینر نمی‌تواند به تنهایی در پردازش شبکه مشارکت کند. در این حالت ماینر به ناچار به استخرهای استخراج ملحق می‌شود تا بتواند برحسب میزان مشارکت خود، پاداش دریافت کند.
   وجود استخرهای استخراج مختلف و عدم توانایی ماینرها در استخراج ارزهای دیجیتال، باعث ایجاد یک سیستم متمرکز در استخرهای استخراج می‌شود. موضوعی که کاملا برخلاف هدف این شبکه، یعنی تمرکززدایی است.

آیا امکان هک بیت کوین وجود دارد؟

هکرها و خرابکاران برای هک کردن یک شبکه، به یک باگ یا مشکل امنیتی نیاز دارند. از زمان راه اندازی این شبکه تا به امروز هیچگونه باگ امنیتی در این شبکه پیدا نشده است و به نوعی هکرها و اسپم‌ها نمی‌توانند از این طریق به این شبکه آسیب برسانند. اما به دلیل ماهیت شبکه bitcoin، که به صورت غیرمتمرکز است، امکان حمله 51 درصدی به این شبکه وجود دارد.

حمله 51 درصدی بدین صورت است که یک فرد یا گروهی از هکرها باید بتواند 51 درصد از قدرت پردازش شبکه را به دست بگیرد. در واقع فرد یا گروه باید با استفاده از دستگاه‌های ماینر بسیار قدرتمند، قدرت پردازش 51 درصد شبکه را به دست بگیرد تا بتواند در شبکه اختلال ایجاد کند.

در حال حاضر به دلیل توسعه و گسترش شبکه بیت کوین، سختی شبکه و وجود تعداد ماینرهای زیاد، هکرها باید هزینه هایی میلیارد دلاری انجام دهند تا بتوانند 51 درصد از شبکه را در اختیار بگیرند. البته بعد از به دست آوردن 51 درصد از قدرت شبکه، به احتمال زیاد سرمایه گذاران از معاملات خارج می‌شوند و قیمت رمز ارز این شبکه با افت شدید روبرو خواهد شد. در این صورت فرد یا گروه خرابکار بیشترین ضرر را متحمل می‌شود. بنابراین در حال حاضر به دلایل ذکر شده، امکان هک و خرابکاری در این شبکه تقریبا صفر است.

استخراج بیت کوین چیست؟

همان طور که اشاره شد، تراکنش‌ها باید در شبکه بیت کوین توسط نودها یا ماینرها تایید شوند. تایید تراکنش در این شبکه بدین صورت است که نودها یا ماینرها به کمک دستگاه‌های ماینر، تراکنش را پردازش می‌کنند و بعد از ایجاد بلاک جدید، آن را در دفتر کل توزیع شده شبکه قرار می‌دهند. به این فرآیند ماین کردن یا استخراج بیت کوین گفته می‌شود.

به بیان ساده‌تر به فرآیندی که در آن ماینرها یا نودهای شبکه بیت کوین اقدام به ایجاد یک بلاک جدید کنند و تراکنش‌ها را در آن قرار دهند، استخراج بیت کوین می‌گویند. ماینرها در ازای ایجاد بلاک جدید و تایید تراکنش‌ها، از شبکه bitcoin پاداش دریافت می‌کنند. پاداش دریافتی از شبکه بیت کوین به صورت ارز دیجیتال بیت کوین به کاربران پرداخت می‌شود.

نودها یا ماینرها برای انجام این فرآیند به یک سری چارچوب و قوانین مشخص نیاز دارند. این قوانین الگوریتم اجماع یا consensus algorithm نام دارند. به کمک این الگوریتم، ماینرها با پیروی از یک سری قوانین و چارچوب، به پردازش و تایید تراکنش‌های شبکه می‌پردازند. الگوریتم اجماع شبکه بیت کوین، اثبات کار یا proof of work نام دارد.

در این الگوریتم ماینرها یا نودهای شبکه موظف هستند تا با حل معادلات پیچیده شبکه، یک کد رمزنگاری شده (همان هش بلاک) برای بلاک ایجاد کنند. این کد باعث می‌شود تا بلاک‌ها همانند اثر انگشت، یک کد منحصر به فرد و رمزنگاری شده داشته باشند تا از حملات هکرها و کلاهبرداران جلوگیری شود.

بیت کوین چگونه استخراج می شود؟

همان طور که اشاره شد، ماینرها یا نودها با اجرای فرآیند ماینینگ یا استخراج بیت کوین، بلاک‌های جدید را در این شبکه تولید می‌کنند و در ازای آن، از شبکه پاداش می‌گیرند. اگر کاربری قصد استخراج ارز دیجیتال بیت کوین را داشته باشد، به 2 روش زیر می‌تواند اقدام کند:

1. استخراج شخصی یا تکی
   کاربران می‌توانند با تهیه دستگاه‌های ماینر و وصل کردن آن به شبکه بیت کوین، اقدام به استخراج این ارز دیجیتال کنند. این روش در ابتدای شروع کار بیت کوین، یعنی سال‌های 2008 تا 2012 روش بسیار مناسبی برای کسب درآمد محسوب می‌شد اما بعد از افزایش ترافیک شبکه و تعداد ماینرهای بیت کوین، رقابت برای ایجاد بلاک جدید افزایش یافته است.
   در حال حاضر ماینرهای زیادی در شبکه بیت کوین فعالیت می‌کنند که قصد دارند معادلات پیچیده توابع هش شبکه را حل کرده، بلاک جدید ایجاد کنند و از شبکه پاداش بگیرند. بنابراین کاربران برای آن که بتوانند پاداشی از این شبکه دریافت کنند، ناچار هستند تا تعداد زیادی از دستگاه‌های بسیار قدرتمند و گران قیمت را خریداری کنند تا شاید بتوانند با ماینرهای شبکه به رقابت بپردازند. به همین دلیل، استخراج فردی در شبکه بیت کوین چندان منطقی نیست و پیشنهاد می‌شود که کاربران به جای آن از استخرهای استخراج بهره‌مند شوند.
2. استفاده از استخرهای استخراج
   استخرهای استخراج یا mining pool شبکه‌هایی هستند که به کمک مشارکت سایر ماینرها، دستگاه‌های پردازشی ماینرها را باهم ترکیب می‌کنند و سپس به پردازش و استخراج شبکه بیت کوین می‌پردازند. در واقع استخرهای استخراج نقطه مقابل استخراج شخصی قرار می‌گیرند و سعی می‌کنند تا با مشارکت سایر کاربران، بلاک‌های جدید شبکه را ایجاد کنند.
   کاربران می‌توانند با دستگاه‌های ماینر با قدرت پردازش متفاوت، به استخرهای نقدینگی متصل شوند. زمانی که چندین ماینر دستگاه‌های خود را به استخر وصل می‌کنند؛ قدرت پردازشی استخر بسیار زیاد می‌شود و در نتیجه احتمال حل کردن معادلات و دریافت پاداش شبکه افزایش پیدا می‌کند. استخرهای استخراج بعد از دریافت پاداش از شبکه، برحسب میزان قدرت پردازش دستگاه هر کاربر، به آن پاداش پرداخت می‌کنند. در واقع در این روش ماینرها با مشارکت یکدیگر به پردازش شبکه می‌پردازند و در انتها هر ماینر بر حسب میزان تلاش خود، مقداری از پاداش شبکه بیت کوین را دریافت می‌کند.

آپدیت های بیت کوین

شبکه بیت کوین یک شبکه متن باز (open source) است که در آن کاربران می‌توانند در الگوریتم‌ها و ساختارهای شبکه تغییراتی اعمال کنند. نحوه انجام تغییرات در این شبکه بدین صورت است که ابتدا تغییر گفته شده توسط شخص یا گروهی در شبکه منتشر می‌شود تا کاربران شبکه درباره تغییر پیشنهادی اعلام نظر کنند.

برخی از تغییرات باعث ایجاد شکاف در شبکه می‌شود و به نوعی دو زنجیره مستقل از هم به وجود می‌آید. در واقع این نوع تغییرات به گونه‌ای الگوریتم و ساختار را تغییر می‌دهند که ناچار می‌شوند شبکه‌ای جداگانه برای خود ایجاد کنند. به این آپدیت‌ها هارد فورک (hard fork) می‌گویند. برخی دیگر از آپدیت‌ها، تغییرات جزیی در ساختار و الگوریتم شبکه اعمال می‌کنند و در واقع بعد از آپدیت، کاربران می‌توانند بدون نیاز به تغییر زنجیره، از آپدیت‌های اعمال شده استفاده کنند. به این آپدیت‌ها سافت فورک (soft fork) گفته می‌شود.

از زمان ایجاد بیت کوین تا به امروز، هارد فورک‌ها و سافت فورک‌های مختلفی در این شبکه اتفاق افتاده است. مهم ترین آپدیت‌های شبکه بیت کوین به صورت خلاصه شامل موارد زیر است:

1. بیت کوین ایکس تی (bitcoinXT)

اولین هارد فورک شبکه بیت کوین در سال 2014 و با نام بیت کوین ایکس تی اتفاق افتاد. این هارد فورک با هدف افزایش سرعت و مقیاس پذیری شبکه bitcoin انجام شد. در این آپدیت، اندازه بلاک بیت کوین 8 برابر شد و بدین ترتیب سرعت شبکه افزایش پیدا کرد. اما بعد از مدتی به دلیل افزایش بیش از حد سختی شبکه، این هارد فورک شکست خورد و متوقف شد.

2. سگویت (segwit)

آپدیت سگویت نوعی سافت فورک در شبکه بیت کوین محسوب می‌شود. سگویت در سال 2017 اجرا شد. در این آپدیت اطلاعات مربوط به امضای تراکنش‌های شبکه به صورت جداگانه در بلاک‌ها ذخیره می‌شود و بدین ترتیب حجم تراکنش‌ها کاهش پیدا می‌کند. اجرای آپدیت سگویت باعث افزایش سرعت و مقیاس پذیری شبکه بیت کوین شد.

3. بیت کوین کش (bitcoin cash)

بیت کوین کش موفق‌ترین هارد فورک در حال حاضر شبکه بیت کوین است که در سال 2017 اجرا شد. در این هارد فورک اندازه بلاک‌های شبکه به 8 مگابایت افزایش یافت. همچنین آپدیت سگویت در این شبکه اجرا نشد.

4. شبکه لایتنینگ (lightning network)

شبکه لایتنینگ یک راه حل لایه دوم برای حل مشکل مقیاس پذیری بیت کوین است. این شبکه در سال 2016 راه اندازی شد که در آن به جای آپدیت و تغییرات الگوریتم شبکه بیت کوین، یک کانال پرداخت خارج از زنجیره (off-chain) برای تراکنش‌های شبکه بیت کوین تعریف شد. در واقع یکی از مشکلات اساسی شبکه بیت کوین، عدم مقیاس پذیری برای تمامی تراکنش‌ها است.
تراکنش‌هایی با مبالغ بزرگ به وسیله پرداخت کارمزدهای بالا، به خوبی در شبکه اجرا می‌شوند. اما در تراکنش‌های خرد با سرعت بسیار پایین و کارمزد بسیار بالا باید اجرا شوند. از همین رو شبکه لایتنینگ با ایجاد یک کانال پرداخت دوطرفه در خارج از شبکه بیت کوین، میزان ترافیک تراکنش‌های این شبکه را کاهش داد.

5. تپ روت (taproot)

تپ روت یکی از مهم ترین آپدیت‌های شبکه بیت کوین به شمار می‌آید که در سال 2021 در این شبکه اجرا شد. تپ روت یک سافت فورک است که در آن الگوریتم تراکنش‌های چند امضایی در شبکه بیت کوین تغییر پیدا کرد. همچنین کاهش حجم اطلاعات تراکنش‌ها، کاهش کارمزد، افزایش حریم خصوصی و افزایش ظرفیت شبکه از دیگر ویژگی‌های اضافه شده به شبکه بیت کوین در آپدیت تپ روت است.

بهترین کیف پول ها برای نگهداری بیت کوین

کیف پول ارز دیجیتال، فضایی برای ذخیره دارایی‌های دیجیتال است. کاربران معمولا برای سرمایه گذاری بلندمدت یا هودل کردن، ارز دیجیتال مربوطه را به کیف پول خود انتقال می‌‌دهند. اگر قصد دارید بر روی ارز دیجیتال بیت کوین سرمایه گذاری بلندمدت انجام دهید؛ توصیه می‌شود که بخش زیادی از ارز دیجیتال بیت کوین خود را در یک کیف پول ایمن ذخیره کنید.

به صورت کلی 2 نوع کیف پول ارز دیجیتال وجود دارد: کیف پول سخت افزاری و نرم افزاری. کیف پول‌های سخت افزاری امنیت بسیار بالاتری نسبت به کیف پول‌های نرم افزاری دارند. در واقع به دلیل اتصال کیف پول‌های نرم افزاری به شبکه اینترنت، میزان دسترسی این کیف پول‌ها افزایش یافته اما امنیت آن‌ها کاهش یافته است.

در حال حاضر اکثر کیف پول‌های موجود در بازار کریپتوکارنسی از ارز دیجیتال بیت کوین پشتیبانی می‌کنند. بهترین و امن‌ترین کیف پول‌ها برای نگهداری بیت کوین، به تفکیک نوع کیف پول، موارد زیر است:

• کیف پول سخت افزاری: لجر نانو اس (ledger nano s)، لجر نانو ایکس (ledger nano x)، ترزور (trezor).
• کیف پول نرم افزاری: تراست ولت (trust wallet)، متامسک (metamask)، اکسودوس (exodus)، سیف پل (safepal)، الکتروم بیت کوین (electrum bitcoin).