عرضه اولیه کوین به تریدر شانس می‌دهد که یک توکن جدید (معمولاً با پتانسیل رشد بالا) را با قیمت کم بخرد و با این کار به توسعه آن هم کمک کند.
بدین ترتیب، حامیان این پروژه دارای توکن‌های کاربردی پروژه محبوب خود می‌شوند و آن پروژه هم سرمایه بیشتری برای توسعه خود جذب کرده است.
تاریخچه عرضه اولیه کوین
محبوبیت عرضه اولیه کوین در سال 2014 افزایش یافت. در این سال، این نوع عرضه عمومی برای پروژه اتریوم به کار گرفته شد.
از آن سال به بعد، این عرضه اولیه در قالب “توزیع توکن به منظور جذب سرمایه” برای پروژه‌های متعدد بسیاری به کار رفت. در سال 2017، رونق زیادی در بازار کریپتو به وجود آمد. بسیاری از این پروژه‌ها در این سال از همین روش برای جذب سرمایه استفاده کردند.
این روش عرضه شبیه به “عرضه اولیه عمومی” (IPO) است اما تفاوت‌هایی بنیادین با دیگر روش‌های جذب سرمایه دارد.
مقایسه “عرضه اولیه کوین” (ICO) با “عرضه اولیه عمومی” (IPO)
عرضه اولیه عمومی معمولاً توسط پروژه‌های جاافتاده به کار می‌رود که بخشی از سهام خود را برای جذب سرمایه می‌فروشند. در مقایسه، عرضه اولیه کوین با هدفی مشابه اصولاً در همان مراحل ابتدایی یک پروژه برگزار می‌شود. توجه داشته باشید که در عرضه اولیه کوین هیچ سهمی از شرکت به فروش نمی‌رسد.
عرضه اولیه کوین برای پروژه‌های نوپا بسیار خوب است. معمولاً تازه‌واردان به عرصه کریپتو همیشه با مشکل سرمایه رو به رو هستند. سرمایه‌گذاران هم صرفاً به واسطه یک وایت پیپر به پروژه‌های جدید روی خوش نشان نمی‌دهند. مشروعیت اندک هم مسلماً سرمایه‌گذاران را نسبت به سرمایه‌گذاری منفرد در یک پروژه جدید می‌ترساند.
البته پروژه‌های قدیمی‌تر هم ممکن است از عرضه اولیه کوین برای افزایش سرمایه خود استفاده کنند. سازمان‌های متمرکز می‌توانند محصولات و دامنه فعالیت خود را با صدور یک توکن به صورت غیر متمرکز دربیاورند.
علاوه بر این، پروژه‌های غیر متمرکز بلاکچینی هم می‌توانند با برگزاری یک عرضه اولیه کوین دیگر برای محصول جدید خود جذب سرمایه کنند.
مقایسه “عرضه اولیه کوین” (ICO) با “عرضه اولیه صرافی” (IEO)
دو عرضه کوین و صرافی دارای شباهت‌های زیادی هستند. تفاوت اصلی اینجاست که عرضه اولیه صرافی فقط از سوی تیم پروژه برگزار می‌شود و یک صرافی میزبان برگزاری چنین عرضه اولیه‌هایی است.
عرضه‌های اولیه صرافی معمولاً نزد کاربران بسیار محبوب است. عرضه اولیه صرافی یا IEO به کاربران نشان می‌دهد که این پروژه توسط صرافی مورد نظر (معمولاً یک صرافی معتبر) مورد تأیید قرار گرفته است و بررسی شده است.
همچنین، تیم توسعه هم از جذب سرمایه بیشتر به سود می‌رسد. بخشی از سرمایه هم به صرافی برگزار کننده اهدا می‌شود. بدین ترتیب، تمام طرفین عرضه اولیه صرافی به سود می‌رسند.
مقایسه “عرضه اولیه کوین” (ICO) با “عرضه توکن اوراق بهادار” (STO)
از لحاظ فنی، این دو نوع عرضه کاملاً مشابه یکدیگرند و می‌توان عرضه توکن اوراق بهادار را “عرضه اولیه کوین جدید” نامید. اما از لحاظ قانونی، هیچ اجماعی در خصوص عرضه اولیه کوین وجود ندارد.
به همین دلیل برخی شرکت‌ها تصمیم می‌گیرند که از عرضه توکن اوراق بهادار برای انتشار قانونی و عادلانه توکن‌های خود استفاده کنند. در نتیجه، صادرکنندگان مجبورند که توکن‌های خود را همچون اوراق بهادار به صورت هدفمند در چهارچوبی قانونی توزیع کنند.
نحوه کار ICO
عرضه اولیه کوین به عناوین مختلف اجرا می‌شود. بلاکچین پروژه گاهی اوقات پیش از عرضه اولیه توسعه یافته است. در این صورت، توکن‌های آن پروژه از طریق همین شبکه جدید به کاربران ارسال می‌گردد.
اما اکثر مواقع، پروژه‌ها دارای شبکه مستقل خود نیستند و از یک بلاکچین توسعه یافته (معمولاً اتریوم) برای صدور توکن‌های خود استفاده می‌کنند. در صورت ارائه بلاکچین بومی می‌توان توکن‌های قدیمی را با توکن‌های جدید (با استاندارد جدید) سواپ کرد.
غالباً صدور توکن‌ها بر روی زنجیره‌های مجهز به قراردادهای هوشمند هم از مهم‌ترین روش‌های عرضه اولیه کوین است. این روش هم معمولاً از شبکه اتریوم با استاندارد ERC-20 تبعیت می‌کنند.
وجود این استاندارد به معنای این است که چهارچوب‌های پیش‌فرضی برای صدور و انتقال توکن‌ها تعیین شده است که روند ساخت توکن‌های جدید را ساده می‌سازد. بدین ترتیب، هر کسی با دانش اولیه کدنویسی می‌تواند از این استانداردها استفاده کند تا توکن خود را با قابلیت‌های جدید تعریف کند.
طبق برآوردها، بیش از 200 هزار توکن با استاندارد اتریوم ایجاد شده است.
می‌توان از شبکه‌های دیگر همچون ویوز (WAVES)، نئو (NEO)، نم (NEM) یا استلار (Stellar) هم برای ارائه توکن‌های جدید استفاده کرد. خیلی از توسعه‌دهندگان حرفه‌ای هم ترجیح می‌دهند از این شبکه‌های قدیمی استفاده کنند تا یک شبکه جدید بسازند.
شرایط عرضه اولیه کوین
عرضه اولیه کوین از قبل اعلام می‌شود و یک ساختار توزیع مشخص را ارائه می‌دهد. بازه زمانی عرضه و تعداد توکن‌های قابل عرضه معمولاً از قبل تعیین می‌گردند. احتمالاً یک فرم ثبت نام هم وجود خواهد داشت که کاربران باید تا حدودی خود را احراز هویت کنند.
کاربران باید مقدار پرداخت خود را به یک آدرس خاص واریز کنند. معمولاً کوین‌های معروف همچون بیت کوین یا اتریوم برای این کار استفاده می‌شوند. توکن‌های دریافتی به همین آدرس واریز می‌شوند یا همچنین می‌توانید آدرس جدیدی را برای دریافت توکن‌ها اعلام کنید.
آیا هر کسی می‌تواند عرضه اولیه کوین برگزار کند؟
فناوری ایجاد و توزیع توکن‌ها در دسترس همگان وجود دارد و همانطور که گفته شد با دانش اولیه برنامه‌نویسی هم می‌توان یک توکن ایجاد کرد. اما با این وجود، ملاحظات قانونی خاصی نیز وجود دارد که باید برای برگزاری عرضه اولیه کوین رعایت شوند.
در مجموع، حوزه رمزارزها دارای قوانین دقیقی نیست و برخی پرسش‌ها هنوز پابرجاست. حتی کشورهایی که با موافق با رمز ارزها هستند هم چهارچوب دقیقی برای این حوزه معین نکرده‌اند.
قوانین در رابطه با عرضه اولیه کوین
به دلیل گستردگی موضوع و وجود قوانین مختلف معمولاً نمی‌توان چهارچوب معینی برای ICO تعریف کرد. توجه داشته باشید که عدم وجود قوانین معین در یک منطقه جغرافیایی نمی‌تواند به معنایِ بی‌اشکال بودنِ برگزاری عرضه اولیه باشد.
پس حتماً قوانین مرتبط با ICO را بررسی کنید و با مشاورین مالی مشورت کنید.
تا به حال هم چندین مورد از ورود مراجع قانونی به حوزه عرضه‌های اولیه به وجود آمده است. آن‌ها به این بهانه که توکن‌های اهدا شده از نوع اوراق بهادار (STO) است، سعی می‌کنند که قوانین اوراق بهادار را بر سرمایه‌های ICO اعمال کنند.
فناوری از چهارچوب‌های اداری سریع‌تر حرکت می‌کند. شاید به همین دلیل است که بعد از سال‌ها هنوز ساختار قانونی برای اکثر کارکردهای حوزه بلاکچین وجود ندارد.
برخی کاربران از ترس مداخله دولت‌ها ترجیح می‌دهند فعلاً وارد این حوزه نشوند و منتظر قوانین مشخص بمانند. بسیاری هم ترسی از تضمین امنیت اموال خود ندارند و ساختار قانونی را بی‌اساس می‌دانند و به کسب سود فکر می‌کنند.
اما نهایتاً به نظر می‌رسد که بازار عرضه اولیه کوین به دلیل گستردگی زیاد و همه‌گیر بودن نیاز دارد تا به یک چهارچوب معین برسد.
خطرات عرضه اولیه کوین
دورنمای افزایش نرخ یک توکن تازه‌وارد می‌تواند بسیار وسوسه برانگیز باشد. اما واقعیت این است که همه کوین‌ها مانند یکدیگر نیستند و تضمینی در رابطه با رشد ارزش کوین مورد نظر وجود ندارد.
تحلیل فاندامنتال در تعیین ارزش ذاتی توکن‌های جدید بسیار مؤثر است. نیاز است که سرمایه‌گذاران تحقیقات گسترده‌ای را پیش از سرمایه‌گذاری انجام دهند. بهتر است پرسش‌های زیر را از خودتان بپرسید:
- آیا مفهوم مورد نظر می‌تواند آینده خوبی داشته باشد؟ آیا نیازهای خاصی را حل می‌کند؟
- توزیع توکن‌های جدید به چه صورت است؟
- آیا پروژه مدّ نظر واقعاً به یک توکن نیاز داشته است و آن توکن چه کاربردی در اکوسیستم خواهد داشت؟
- اعضای تیم چه کسانی هستند و آیا اعتبار لازم را دارند؟
نتیجه گیری
استفاده از فرصت‌ها مطمئناً هدف همه سرمایه‌گذاران حوزه کریپتو است. عرضه اولیه کوین (ICO) از روش‌های ساده و ارزان برای تصاحب توکن‌های جدید بازار است. طبعاً احتمالش وجود دارد که این توکن‌ها پس از ثبت در صرافی‌های بزرگ و آغاز معاملات به ارزش بالاتری برسند.
نکته مهم اینجاست که عرضه اولیه از سمت توسعه‌دهندگان برای افزایش سرمایه انجام می‌گیرد. پس تریدرها می‌توانند خوش‌بین باشند که پروژه مورد نظرشان در صورت سرمایه‌گذاری و جذب سرمایه کافی به توسعه خود ادامه دهد.
توجه داشته باشید که پیش از سرمایه‌گذاری باید از پروژه خود مطمئن شوید. در نتیجه، لازم است که تحلیل فاندامنتال را برای سنجش ارزش ذاتی پروژه اجرا کنید.
در نهایت هم بدانید که بازار کریپتو مرتباً در حال نوسان است. می‌توان یک توکن جدید را با آگاهی اندک نسبت به دانش برنامه‌نویسی ساخت. عدم وجود چهارچوب‌های قانونی هم باعث خواهد شد تا کلاهبرداران هم به این عرصه علاقه‌مند شوند.
پس حتماً پیش از سرمایه‌گذاری تحقیق کنید و فقط سرمایه جانبی خود را وارد بازار کنید. فراموش نکنید که اتریوم بزرگ هم روزی کار خود را با عرضه اولیه آغاز کرد و هر توکن در این عرضه اولیه با قیمت 0.31 دلار به فروش رسید.
