اتریوم چیست به زبان ساده و چه کاربردی در دنیای ارز دیجیتال دارد؟

اتریوم چیست به زبان ساده؟ ارز دیجیتال اتریوم (ETH) چه کاربردهایی دارد و این شبکه با چه هدفی ایجاد شده است؟

اتریوم (Ethereum) یک شبکه بلاک چین است که تلاش دارد بستری برای توسعه و ایجاد اپلیکیشن های غیر متمرکز فراهم کند. در حال حاضر بعد از بیت کوین، ارز دیجیتال اتر پرطرفدارترین ارز دیجیتال بازار کریپتوکارنسی به شمار می‌آید. دلیل این موضوع را می‌توان ایده خلاقانه این شبکه دانست. ایده‌ای که باعث ایجاد یک نگرش و انقلاب در دنیای کریپتوکارنسی شد. در این مقاله قصد داریم تا ابتدا درباره چیستی این شبکه صحبت کنیم و سپس عملکرد و آپدیت‌های آن را بررسی نماییم.

اتریوم چیست به زبان ساده

اتریوم ETH یک شبکه بلاک چینی است که در آن توسعه دهندگان می‌توانند انواع برنامه‌ها مانند برنامه‌های خدماتی، بازی‌ها و شبکه‌های اجتماعی را ایجاد و توسعه دهند. در واقع به زبان ساده، Ethereum یک شبکه غیر متمرکز است که در آن علاوه بر داد و ستد دارایی‌ها، امکان ایجاد و توسعه اپلیکیشن‌ها وجود دارد. منظور از شبکه غیر متمرکز این است که هیچ نهاد یا شخص ثالثی برای عملکرد کاربران شبکه دخالت و نظارت ندارد و کاربران در یک چارچوب مشخص و بدون دخالت، می توانند در شبکه فعالیت کنند.

چارچوب‌های مشخص شده در این شبکه به وسیله قرارداد هوشمند (smart contract) ایجاد می‌شوند. قراردادهای هوشمند در واقع کدهای دستوری در شبکه هستند که امنیت و چارچوب آن را تعیین می‌کنند. به کمک این قراردادها، امکان سانسور و حمله هکرها در شبکه غیرممکن می‌شود و در نتیجه میزان امنیت شبکه افزایش پیدا می‌کند. امنیت بالا در کنار کاربردهای جذاب، باعث می‌شود تا این شبکه مورد استقبال اکثر کاربران دنیای کریپتوکارنسی قرار گیرد.

کاربرد اتریوم در دنیای ارز دیجیتال

شبکه اتریوم (Ethereum) با ایجاد بستری مناسب برای توسعه دهندگان، امکان اجرای قابلیت های زیر را فراهم می‌کند:

1. ایجاد قرارداد هوشمند در بلاک چین
   قراردادهای هوشمند رشته کدهایی هستند که یک دستور یا شرط را به صورت برنامه ریزی شده و غیرمتمرکز اجرا می‌کنند. این قراردادها به صورت خودکار فعالیت می‌کنند و بعد از پیاده سازی و شروع به کار، هیچ گروه یا شخص ثالثی نمی‌تواند آن‌ها را تغییر بدهد. بسیاری از توسعه دهندگان و برنامه نویسان برای ایجاد و نوشتن یک چارچوب مشخص می‌توانند از قراردادهای هوشمند استفاده کنند.
   این قراردادها در این شبکه به زبان برنامه نویسی سالیدیتی (solidity) نوشته می‌شوند. برنامه نویسان و توسعه دهندگان به کمک این شبکه می‌توانند قراردادهای هوشمند مختلفی تنظیم و کدنویسی کنند و در پروژه‌های خود به کار ببرند.
2. ساخت برنامه غیر متمرکز DApp
   برنامه‌ها یا اپلیکیشن‌های غیر متمرکز (DApps) به برنامه‌هایی گفته می‌شود که در آن اطلاعات کاربران در هیچ شرکت یا سرور واسطه‌ای ذخیره نمی‌شود. همچنین هیچ گونه ابزار و فیلتری برای سانسور محتواها و اطلاعات در برنامه وجود ندارد و کنترل و توسعه برنامه بر عهده کاربران است.
   توسعه دهندگان و برنامه نویسان علاوه بر ایجاد قراردادهای هوشمند در بستر بلاک چین این شبکه، می‌توانند برنامه‌های غیر متمرکز را در این شبکه پیاده سازی کنند و به سادگی نرم افزارهای غیرمتمرکز را در این شبکه توسعه دهند.
   وجود کاربردهایی نظیر ایجاد قرارداد هوشمند و ساخت نرم افزارهای غیر متمرکز باعث می‌شود تا بیشتر توسعه دهندگان وارد این شبکه شوند و از آن استفاده کنند. همین موضوع باعث می‌شود تا بسیاری از سرمایه گذاران تصمیم بگیرند تا بخشی از دارایی و ثروت خود را بر روی پروژه اتریوم ETH سرمایه گذاری کنند.

ارز دیجیتال اتریوم به زبان ساده چیست؟

همه شبکه‌های بلاک چینی یک ارز دیجیتال منحصر به فرد و بومی دارند. به کمک این ارز کاربران می‌توانند اقداماتی همچون سرمایه گذاری بر روی پروژه، پرداخت کارمزد تراکنش‌ها، دریافت پاداش استخراج و سایر خدمات شبکه را انجام دهند. ارز بومی بلاک چین اتریوم، اتر نام دارد که در بازار کریپتوکارنسی با نماد ETH خرید و فروش می‌شود.

در حال حاضر ارز دیجیتال اتر، بعد از رمز ارز بیت کوین، محبوب‌ترین ارز دیجیتال بازار کریپتوکارنسی به حساب می‌آید. بسیاری از کارشناسان بازار کریپتوکارنسی معتقد هستند که وجود کاربردهای منحصر به فرد این شبکه و نگاه هوشمندانه آن به تکنولوژی بلاک چین، دلایل محبوبیت بالای ارز دیجیتال اتر (ETH) است.

تاریخچه رمز ارز اتریوم ETH

تا قبل از ایجاد Ethereum، ایده‌های دنیای کریپتوکارنسی تنها محدود به نحوه اجرای تراکنش‌های مالی به صورت غیر متمرکز بود. ورود شبکه اتریوم به بازار کریپتوکارنسی باعث شد تا کاربران به این نکته پی ببرند که علاوه بر تبادلات مالی، می‌توان بسیاری از کارهای دیگر را به صورت غیر متمرکز در بلاک چین انجام داد.

ارز دیجیتال اتریوم (ETH) در سال 2013 توسط برنامه نویس روسی به نام ویتالیک بوترین (vitalik buterin) در قالب یک وایت پیپر به بازار کریپتوکارنسی معرفی شد. ویتالیک بوترین در این وایت پیپر از ایده این شبکه صحبت کرد و به این موضوع اشاره که “تکنولوژی بلاک چین علاوه بر تبادلات غیر متمرکز مالی، می‌تواند در سایر امور، نظیر ارسال فایل‌ها، بازی، شبکه‌های اجتماعی و غیره استفاده شود”. خالق اتریوم تلاش کرد تا با معرفی شبکه‌ای به عنوان بستری برای توسعه نرم افزارهای غیر متمرکز، به قابلیت‌های بی‌نظیر دنیای غیرمتمرکز اشاره کند.

به عقیده بسیاری از کارشناسان بازار کریپتوکارنسی، این پروژه آغازگر نسل دوم ارزهای دیجیتال بود. نسل اول رمز ارزها شامل پروژه‌های بیت کوین، لایت کوین، بیت کوین کش و غیره می‌شود که بر روی ایجاد شبکه‌ای برای نقل و انتقالات تمرکز دارد. اما نسل دوم تلاش می‌کند تا علاوه بر نقل و انتقالات مالی، سایر امور موجود در فضای اینترنت را به صورت غیر متمرکز در بستر شبکه‌های بلاکچینی توسعه دهد.

مقایسه اتریوم و بیت کوین

برخی از فعالان بازار کریپتوکارنسی، ارزهای دیجیتال بیت کوین و اتریوم را رقیب یکدیگر می‌دانند که تلاش دارند کاربران بیشتری را به خود جذب کنند. گرچه این دو رمز ارز برای جایگاه “محبوب ترین ارز دیجیتال بازار” با یکدیگر رقابت می‌کنند، اما این دو پروژه با اهداف متفاوتی وارد بازار شده‌اند و با هم رقابت ندارند.

بیت کوین با هدف ایجاد یک شبکه غیر متمرکز برای مبادلات مالی وارد دنیای کریپتوکارنسی شد. در حالیکه شبکه اتریوم بستری را برای توسعه و ایجاد قراردادهای هوشمند و برنامه های غیر متمرکز برای کاربران فراهم می‌کند. به صورت کلی اگر بخواهیم این دو شبکه را باهم مقایسه کنیم، می‌توانیم به شباهت‌ها و تفاوت‌های زیر اشاره داشته باشیم:

شباهت های اتریوم و بیت کوین

1. هر دو دارای شبکه غیر متمرکز و همتا به همتا هستند که به وسیله فناوری بلاک چین ایجاد شده‌اند.
2. بلاک چین در هر دو شبکه به صورت عمومی است و تمامی کاربران بدون هیج گونه محدودیتی می‌توانند در این شبکه‌ها فعالیت کنند.
3. هر دو شبکه یک بلاک چین اختصاصی و ارز بومی منحصر به فرد دارند.
4. هر دو شبکه از کدهای رمزنگاری شده برای تراکنش‌ها استفاده می‌کنند و امنیت بالایی دارند.

تفاوت های اتریوم و بیت کوین

1. شبکه بیت کوین برای جابجایی دارایی کاربران طراحی شده اما شبکه اتریوم برای ساخت برنامه‌های غیر متمرکز ایجاد شده است.
2. کاربران نمی‌توانند در شبکه بیت کوین، از یک زبان برنامه نویسی برای ساخت قراردادهای هوشمند استفاده کنند. در حالیکه در شبکه اتریوم به وسیله زبان برنامه نویسی سالیدیتی، نوشتن قراردادهای هوشمند امکان پذیر است.
3. تعداد ارزهای دیجیتال بیت کوین محدود (21 میلیون) و این ارز دیجیتال ضد تورمی است. اما ارز دیجیتال ETH محدودیت عرضه ندارد.
4. سرعت ایجاد بلاک در اتریوم سریع تر از بیت کوین است. به طوری‌که هر 14 ثانیه یکبار، یک بلاک در Ethereum ایجاد می‌شود اما در شبکه بیت کوین، هر 10 دقیقه یکبار بلاک جدید تشکیل می‌شود.

نحوه عملکرد شبکه اتریوم ETH

همان طور که اشاره شد، توسعه دهندگان و برنامه نویسان می‌توانند در این شبکه قراردادهای هوشمند تنظیم کنند و حتی برنامه‌های غیرمتمرکز مورد نظر خود را توسعه دهند. نحوه عملکرد این شبکه برای ایجاد برنامه های غیر متمرکز یا قراردادهای هوشمند به 3 بخش زیر تقسیم می‌شود:

1. قراردادهای هوشمند
   توسعه دهندگان و برنامه نویسان برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز، به قراردادهای هوشمند نیاز دارند. قراردادهای هوشمند سازوکار یک برنامه غیرمتمرکز را پیاده سازی می‌کنند و دیگر افراد یا نهادهای ثالث حق دخالت در امور برنامه را ندارند.
2. ماشین مجازی اتریوم (EVM)
   ماشین مجازی اتریوم یا Ethereum virtual machine یک سیستم پردازشگر در این شبکه بوده و با هدف ایجاد تعامل کاربران با شبکه ایجاد شده است. توسعه دهندگان به کمک EVM می‌توانند کدهای قراردادهای هوشمند را بنویسند. همچنین نودها به کمک EVM می‌توانند با شبکه و تراکنش‌های آن ارتباط برقرار کرده و آن‌ها را پردازش کنند.
3. استانداردهای مشخص برای ساخت توکن
   توسعه دهندگان بعد از نوشتن قراردادهای هوشمند، برای ایجاد توکن یا DApp خود، باید یک سری استانداردها را در این شبکه رعایت کنند. استانداردهای ERC شامل یک سری قوانین مشخص است که توکن‌های مبتنی بر شبکه باید از آن‌ها پیروی کنند. تنوع استانداردها بالاست و برحسب وظیفه هر توکن، متفاوت است. برخی از مهم‌ترین استانداردها موارد زیر است:

• ERC-20: استاندارد ERC-20 محبوب‌ترین استاندارد شبکه اتریوم ETH است. این استاندارد برای ساخت توکن‌های قابل تعویض یا fungible طراحی شده است. برخی از معروف‌ترین توکن‌های مبتنی بر erc-20 ، AAVE (توکن بومی آوه)، UNI (توکن بومی صرافی یونی سواپ) و ENS (توکن بومی اتریوم نیم سرویس) است.
• ERC-777: این استاندارد برای ساخت توابع اضافی در توکن‌های یک اکوسیستم است. توسعه دهندگان با ساخت توابع اضافی در یک توکن، می‌توانند تراکنش‌های خصوصی انجام دهند. علاوه بر این به کمک این استاندارد کاربر می‌تواند امکان بازیابی کلیدهای خصوصی را داشته باشد.
• ERC-725: به کمک این استاندارد توسعه دهندگان یک اکوسیستم می‌توانند هویت‌های افراد، دستگاه‌ها و اشیا را مشخص کنند. همچنین قراردادهای هوشمند نوشته شده در این استاندارد می‌توانند چندین کلید داشته باشند.

نحوه استخراج رمز ارز اتریوم (Ethereum)

زمانی که ethereum کار خود را در بازار کریپتوکارنسی آغاز کرد، می‌توان از الگوریتم اثبات کار (pow) برای پردازش تراکنش‌ها استفاده نمود. این الگوریتم، که در شبکه بیت کوین استفاده می‌شود، بدین صورت است که برخی کاربران (ماینرها) با وصل کردن دستگاه‌های پردازشی خود به شبکه، تراکنش‌های شبکه را بررسی و در ایجاد بلاک‌های جدید مشارکت می‌کنند. در مقابل، شبکه به خاطر مشارکت ماینرها به آن‌ها پاداش پرداخت می‌کند. اما این الگوریتم دارای نقص‌های بزرگی است.

اولین ایراد در این الگوریتم، مصرف بالای انرژی است. ماینرهای اتریوم در این شبکه با استفاده از دستگاه‌های ریگ ماینینگ (Mining Rig) تراکنش‌های شبکه را بررسی می‌کردند. دستگاه‌های ریگ اتریوم نوعی سیستم پردازنده قدرتمند هستند که برای استخراج ارز دیجیتال اتریوم (ETH) مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دستگاه‌ها مصرف انرژی بسیار زیادی دارند و باعث مشکلات محیط زیستی می‌شوند.

دومین ایراد در الگوریتم proof of work، هزینه‌بر بودن الگوریتم برای ماینرها است. در واقع تنها کاربرانی که بتوانند هزینه‌های خرید یک دستگاه ماینر قدرتمند را پرداخت کنند؛ می‌توانند در شبکه مشارکت داشته باشند. این موضوع برخلاف هدف تمرکززدایی در شبکه‌های بلاک چین است. همچنین علاوه بر ایرادات گفته شده، زمانی که شبکه بلاک چینی توسعه پیدا کند و بزرگ شود، به دلیل پیچیدگی ماین کردن در این الگوریتم، میزان مقیاس پذیری شبکه به شدت افت می‌کند. ایرادات گفته شده باعث شد تا توسعه دهندگان، به دنبال حذف این الگوریتم و جایگزین الگوریتمی جدید در شبکه باشند.

توسعه دهندگان به کمک آپدیت‌های مختلف و ایجاد زنجیره بیکن (beacon chain) توانستند الگوریتم اثبات سهام (pos) را وارد این شبکه کنند. به کمک زنجیره بیکن کاربران می‌توانند علاوه بر ماین کردن، به استیک کردن ETH بپردازند. البته در نهایت با آپدیت مرج (merge)، الگوریتم اجماع شبکه به طور کامل به proof of stake تغییر پیدا کرد. بنابراین در حال حاضر دیگر کاربران نمی‌توانند ارز دیجیتال ETH را استخراج کنند. آن‌ها می‌توانند با دریافت این رمز ارز و استیک کردن آن، از شبکه پاداش بگیرند.

ادغام یا مرج اتریوم چیست؟

همان طور که اشاره شد، توسعه دهندگان اتریوم برای تغییر الگوریتم اجماع شبکه، به یک سری تغییرات و هارد فورک‌ها نیاز داشتند. اولین گام برای تغییر الگوریتم شبکه و ورود الگوریتم PoS، زنجیره بیکن بود. زنجیره بیکن (beacon chain) آپدیتی از شبکه بود که در آن کاربران می‌توانستند علاوه بر استخراج ETH، آن را استیک کنند و در پردازش شبکه مشارکت داشته باشند.

بعد از محبوبیت این روش و ورود اکثر ماینرها به الگوریتم اثبات سهام، توسعه دهندگان تصمیم گرفتند که الگوریتم اثبات کار را به طور کامل حذف و اثبات سهام را جایگزین الگوریتم اجماع شبکه کنند. سرانجام در آپدیت مرج (merge) دو الگوریتم اثبات سهام و اثبات کار ادغام شدند و الگوریتم PoW به طور کامل از شبکه حذف شد.

قبل از آپدیت مرج، تغییرات بزرگی نظیر آپدیت شاردینگ و شانگهای اتریوم ETH اتفاق افتاد. این آپدیت‌ها جهت ایجاد راه حل‌های ساده برای انتقال ماینرها به الگوریتم PoS و افزایش مقیاس پذیری شبکه انجام شدند. پس از آپدیت مرج، کاربران شبکه قادر به استخراج نیستند و برای مشارکت در پردازش شبکه، باید از فرآیند استیکینگ استفاده کنند. آپدیت مرج در نهایت منجر به تولد اتریوم 2.0 شد.

بیشتر بخوانید: مرج اتریوم چیست و آپدیت ادغام اتریوم چه تاثیری بر قیمت آن دارد؟

اتریوم 2.0 چیست؟

Ethereum 2.0 هارد فورک این شبکه است که از آپدیت serenity کار خود را آغاز کرده است. در اتریوم 2.0 کاربران به جای استفاده از الگوریتم PoW، تنها از الگوریتم PoS یا اثبات سهام استفاده می‌کنند. همچنین در این هارد فورک با استفاده از فناوری زنجیره شارد (shard chain) قدرت عملیاتی و سرعت شبکه اتریوم افزایش پیدا کرده است.

علاوه بر این، وجود کارمزدهای تراکنش پایین و افزایش ظرفیت شبکه، از دیگر نکات مثبت این آپدیت است. در حال حاضر آپدیت اتریوم 2.0 تکمیل نشده اما به محض تکمیل آپدیت‌ها، انتظار می‌رود تا این شبکه میزان مقیاس پذیری و سرعت بالا در کنار کارمزد تراکنش‌های پایین را برای کاربران خود فراهم کند.

مزایا و معایب ارز دیجیتال اتریوم (ETH)

شبکه اتریوم (Ethereum network) محبوب‌ترین شبکه بلاک چینی بین سازمان‌ها و استارت آپ‌های بزرگ به شمار می‌آید. بسیاری از شرکت‌ها برای ایجاد و توسعه اپلیکیشن‌های خود، از این شبکه استفاده می‌نمایند و حتی بر روی توسعه این شبکه سرمایه گذاری می‌کنند. این شبکه علاوه بر ویژگی‌ها و مزایای بی‌نظیر، دارای یک سری معایب است. به صورت خلاصه مزایا و معایب این شبکه موارد زیر است:

مزایای اتریوم (Ethereum)

1. متن باز یا open-source بودن شبکه: اتریوم، یک بلاک چین متن باز (open-source) است. این مزیت باعث می‌شود تا تمامی افراد بتوانند در توسعه شبکه مشارکت داشته باشند و ایرادات پیش آمده در شبکه را حل کنند.
2. وجود سیستم آزاد برای تمامی کاربران: این شبکه یک بلاک چین عمومی است. منظور از بلاک چین عمومی این است که تمامی کاربران می‌توانند پروژه خود را در شبکه توسعه دهند. در واقع وجود سیستم آزاد در این شبکه باعث می‌شود تا تمامی کاربران ایده های خود را برحسب چارچوب‌های شبکه پیاده سازی کنند.
3. وجود تیم پشتیبانی بزرگ: در حال حاضر این شبکه بزرگترین جامعه توسعه دهندگان را دارد که در خود شبکه و اپلیکیشن‌های موجود در آن فعالیت می‌کنند. علاوه بر این، بسیاری از شرکت‌های نرم افزاری بزرگ، نظیر مایکروسافت، در اکوسیستم این شبکه فعالیت می‌کنند و سعی دارند تا در توسعه آن نقش داشته باشند.
4. اجرای تراکنش‌های خصوصی: سازمان‌ها و نهادها می‌توانند به کمک قراردادهای هوشمند، تراکنش‌های خصوصی در این شبکه را انجام دهند. به عنوان مثال شرکت جی پی مورگان به کمک قراردادهای هوشمند، توانسته چندین تراکنش خصوصی در Ethereum network انجام دهد.
5. توسعه سریع برنامه های غیر متمرکز: وجود چارچوب و استاندارد مشخص در کنار یک سیستم آزاد، باعث می‌شود تا بسیاری از توسعه دهندگان بتوانند به سادگی به توسعه برنامه‌های غیر متمرکز خود بپردازند.

معایب اتریوم (Ethereum)

1. مقیاس پذیری پایین: یکی از مشکلات اصلی در این شبکه، مقیاس پذیری پایین است. مقیاس پذیری در بلاک چین به معنی توانایی پاسخ یک شبکه به میزان تقاضا است. هرچه شبکه بتواند با سرعت بالاتری به تقاضای موجود در شبکه پاسخ دهد، مقیاس پذیری شبکه افزایش پیدا می‌کند. در حال حاضر به دلیل وجود ترافیک تراکنش‌ها و تعداد زیادی از برنامه‌های غیر متمرکز، Ethereum network میزان مقیاس پذیری بسیار کمی دارد. این مقیاس پذیری به قدری پایین است که این شبکه تنها می‌تواند حدود 10 تا 20 تراکنش در ثانیه را پردازش کند. در حال حاضر توسعه دهندگان در تلاش هستند تا با اقداماتی نظیر مرج و تغییر الگوریتم اجماع، میزان مقیاس پذیری این شبکه را افزایش دهند.
2. کارمزد بالا: افزایش ترافیک تراکنش‌ها در شبکه، باعث می‌شود تا نودها و ماینرهای شبکه میزان پاداش بیشتری درخواست کنند. در واقع زمانی که تعداد تراکنش‌ها افزایش پیدا می‌کند، ماینر اول تراکنش‌هایی را پردازش می‌کند که میزان کارمزد بیشتری پرداخت کرده باشد. بدین ترتیب کاربران برای انجام سریعتر تراکنش‌های خود، ناچار هستند مبلغ بیشتری به عنوان کارمزد تراکنش پرداخت کنند.
3. وجود رقیبان خلاق: بعد از ایجاد این شبکه، پروژه‌های دیگری سعی کردند تا با برطرف کردن مشکلات این شبکه، یک بستر مناسب برای ایجاد قراردادهای هوشمند و توسعه برنامه‌های DApp به کاربران معرفی کنند. در حال حاضر شبکه‌هایی مانند شبکه پولکادات، کاردانو و سولانا جزو رقیبان این شبکه هستند که علاوه بر مقیاس پذیری، میزان کارمزد تراکنش کمتری از کاربران خود دریافت می‌کنند. در حال حاضر اتریوم (Ethereum) نتوانسته انعطاف پذیری خوبی در برابر رقیبان خود داشته باشد و همین موضوع، یک نقطه ضعف جدی برای این پروژه به حساب می‌آید.

کیف پول های مناسب برای نگهداری رمز ارز اتریوم ETH

کیف پول ارز دیجیتال (cryptocurrency wallet)، برای نگهداری و ذخیره ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. این کیف پول‌ها دارای کلید عمومی (public key) و کلید خصوصی (private key) هستند. کلید عمومی همانند شماره کارت‌های امروزی عمل می‌کند و برای جابجایی دارایی بین افراد استفاده می‌شود. کلید خصوصی نیز همانند رمز عبور کارت‌های امروزی است و کاربران باید با دقت از این کلید محافظت کنند.

بسیاری از هکرها و خرابکاران سعی می‌کنند تا با نفوذ به کیف پول‌ها، دارایی کاربران را به سرقت ببرند. بنابراین انتخاب کیف پول ایمن برای نگهداری دارایی‌ها بسیار اهمیت دارد. در حال حاضر اکثر کیف پول های موجود در بازار کریپتوکارنسی از ارز دیجیتال اتریوم (ETH) پشتیبانی می کنند. بهترین کیف پول ها برای نگهداری و ذخیره ارز ETH موارد زیر است:

• کیف پول سخت افزاری: لجر (ledger)، ترزور (trezor) و سیف پل اس وان (safepal S1).
• کیف پول نرم افزاری برای موبایل: تراست والت (trust wallet)، فانتوم (fantom)، اکسودوس (exodus).
• کیف پول نرم افزاری تحت وب: متامسک (mestamask)، مای اتر والت (MyEtherWallet).

اگر حجم زیادی از رمز ارز ETH خریداری کرده‌اید، توصیه می‌کنیم آن را در یک کیف پول سخت افزاری نگهداری کنید؛ زیرا کیف پول‌های سخت افزاری امنیت بیشتری نسبت به سایر کیف پول‌ها دارند. تمامی کیف پول‌های سخت افزاری معرفی شده برای نگهداری اتریوم در ایران وجود دارند و کاربران به سادگی می‌توانند این کیف پول‌ها را تهیه کنند.