تئوری dow یا داو در تحلیل تکنیکال چیست و آشنایی با 9 اصل مهم نظریه داو

تئوری DOW یا داو چیست؟ اصول و انواع فازهای DOW theory کدامند؟ کاربردها و محدودیت‌های نظریه داو در بازارهای مالی چه هستند؟

در دنیای پرنوسان و متغیر بازارهای مالی، فهم عمیق از حرکات قیمت و روندهای بازار حیاتی است. این درک نه تنها به سرمایه گذاران کمک می‌کند تا استراتژی‌های معاملاتی موثرتری بسازند، بلکه به آن‌ها امکان می‌دهد تا با دیدگاهی بازتر به تحلیل بازارها نگاه کنند. یکی از کهن‌ترین و در عین حال محبوب‌ترین نظریه‌هایی که در این زمینه ارائه شده، نظریه‌ایست که بر اساس مشاهدات چارلز داو، یکی از بنیان‌گذاران روزنامه وال استریت ژورنال و شاخص داو جونز، شکل گرفته است.

این نظریه به عنوان تئوری داو شناخته می‌شود و اصولی را پیشنهاد می‌دهد که به تحلیلگران و سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا درک بهتری از جهت حرکت بازارها داشته باشند. در ادامه، با مروری بر اصول این تئوری و کاربردهای آن در بازارهای امروزی، زمینه را برای پیشرفت‌های بعدی در حوزه تحلیل تکنیکال هموار خواهیم ساخت.

تئوری DOW یا داو چیست؟

تئوری داو (DOW theory) یک فرضیه بازارهای مالی است که با تکیه بر رویکرد تحلیل تکنیکال، وضعیت بازار و دارایی‌های درون آن را ارزیابی می‌کند. نظریه DOW در واقع یکی از اجزای مهم تحلیل تکنیکال بازار‌های مالی امروزی است. از این روش به شکل گسترده قبل از کشف نمودار‌های شمعی در دنیای غرب استفاده می‌شد. با اطمینان می‌توان گفت حتی امروز نیز کتاب تئوری داو و روش‌های آن در تحلیل بازار‌های مالی استفاده می‌شود.

تریدر‌ها با ترکیب نمودار شمعی و این نظریه می‌توانند به نتایج خوبی دست پیدا کنند. آموزش تئوری dow را برای پی بردن به اصول مقدماتی این نظریه و نحوه استفاده از آن دنبال کنید. ابتدا باید نگاهی به تاریخچه این تئوری پرکاربرد داشته باشیم و پس از آن به آموزش نظریه داو می‌پردازیم. تئوری DOW توسط آقای چارلز داو (Charles H. Dow) معرفی شد. این شخص همچنین بنیان گذار سرویس اخبار مالی داو جونز (Dow-Jones) در وال استریت ژورنال است.

در آن زمان، آقای چارلز داو از سال 1990 یک سری مقاله درمورد بازارهای مالی نوشت که در سال‌های بعد به عنوان تئوری DOW شناخته شد. البته نباید فراموش کنیم که بخش زیادی از اعتبار این تئوری به آقای ویلیام همیلتون (William P Hamilton) تعلق دارد. او در طول 27 سال همه مقالات مربوط به استراتژی داو را با مثال‌های مرتبط تدوین کرده است. بسیاری از این مقالات از زمان چارلز داو تغییر کرده‌اند از این رو در هنگام بررسی تئوری داو با حامیان و منتقدان بسیاری مواجه می‌شویم که هر کدام به نقاط قوت و ضعف این نظریه می‌پردازند. این نظریه حتی در تحلیل ارز‌های دیجیتال نیز کاربرد دارد.

مقایسه نظریه DOW و Wyckoff

نظریه وای کوف و داو از نظر تکیه بر فاز‌های مختلف نقاط شباهتی دارند که در آن هر دو به چرخه‌های بازار اشاره دارند. نظریه داوجونز از سه فاز انباشت، نشانه گذاری و توزیع تشکیل شده است. در حالیکه در تئوری وای کوف ما با 5 فاز مختلف با ترتیب 5 حرف انگلیسی مواجه هستیم. به دلیل طولانی‌تر بودن فاز‌های وای کوف، بازار همیشه طبق روال آن عمل نمی‌کند و تشخیص‌ آن مشکل است.

با این حال، نظریه وای کوف از جنبه‌های خاصی به بازار نگاه می‌کند که آن را از تئوری dow متمایز می‌سازد. برای مثال، وای کوف به تحلیل حجم معاملات توجه خاصی دارد و از آن به عنوان ابزاری برای تایید فازهای مختلف بازار استفاده می‌کند. این در حالیست که نظریه داو به صورت عمده بر روی قیمت‌ها و روندهای قیمتی تمرکز دارد و کمتر به حجم معاملات پرداخته است.

علاوه بر این، نظریه وای کوف با ارائه مفهوم “تست” که در آن بازار فرصتی را برای سرمایه گذاران فراهم می‌آورد تا قبل از شروع فاز بعدی، صحت روند فعلی را بسنجند، به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد تا با اطمینان بیشتری به تصمیم گیری بپردازند. این ویژگی می‌تواند به کاهش ریسک در سرمایه‌گذاری کمک کند.

نظریه داو از سادگی نسبی برخوردار بوده و برای تحلیلگرانی که به دنبال درک کلی بازار هستند، مفید است. در مقابل، نظریه وای کوف با تاکید بر جزئیات دقیق‌تری از حرکات بازار و حجم معاملات، به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا با دید عمیق‌تری به تحلیل بازار بپردازند.

در نهایت، انتخاب بین نظریه داو و وای کوف به سبک تجارت و سطح دانش فردی سرمایه‌گذار بستگی دارد. برخی ممکن است نظریه داو را به دلیل سادگی و قابلیت اجرایی آن ترجیح دهند، در حالیکه دیگران ممکن است از نظریه وای کوف به دلیل توانایی آن در ارائه بینش‌های عمیق‌تر و دقیق‌تر به حرکات بازار و حجم معاملات لذت ببرند.

مقایسه تئوری داو و دارواس

تئوری دارواس که به آن Darvas Box نیز گفته می‌شود یک استراتژی معاملاتی در بازار‌های مالی است و بر روی حجم و سقف‌های قیمتی تکیه دارد. این تئوری به ما می‌گوید فقط جعبه‌های صعودی را معامله کنیم. البته این نظریه بیشتر در بازار‌های صعودی جواب می‌دهد و با توجه به نظر بسیاری از منتقدان تئوری دارواس، در بازار‌های نزولی ضرر‌هایی را به تریدر وارد می‌کند.

از سوی دیگر، تئوری dow که از آن به عنوان پایه و اساس تحلیل تکنیکال یاد می‌شود، بر تحلیل روندهای بازار متمرکز است. تئوری داو بر این باور است که بازارها سه نوع روند دارند: صعودی، نزولی، و جانبی (افقی). این تئوری اهمیت زیادی به قیمت‌های بسته شدن بازار و اوج و کف‌های قیمتی می‌دهد و تلاش می‌کند با شناسایی الگوهای روند، به معامله‌گران کمک کند تا تصمیم‌های معقول‌تری درمورد خرید و فروش داشته باشند.

تفاوت اصلی بین تئوری داو و دارواس در رویکرد آن‌ها به تحلیل بازار است. در حالیکه دارواس بر حجم معاملات و سطوح قیمتی تمرکز دارد، داو رویکردی وسیع‌تر اتخاذ می‌کند و به دنبال شناسایی الگوهای کلی بازار است. با این حال، هر دو تئوری اهمیت ویژه‌ای به شناسایی نقاط عطف بازار و استفاده از آن‌ها برای پیش بینی حرکات آتی قیمت دارند. تئوری داو، که بر روندهای طولانی‌مدت و تغییرات قیمت تمرکز دارد، ابزاری را برای تشخیص تغییرات اساسی در بازار فراهم می‌کند.

در مقابل، دارواس با بهره‌گیری از جعبه‌های قیمت خود، تلاش می‌کند تا فرایند معامله را ساده سازی کند و فرصت‌های معاملاتی را در بازه‌های زمانی کوتاه‌تر شناسایی نماید. در نهایت، انتخاب بین این دو تئوری به سبک معاملاتی فرد، ترجیحات شخصی و بازاری که در آن معامله می‌شود بستگی دارد. برخی از معامله‌گران ممکن است ترجیح دهند تکنیک‌های داو را به عنوان بخشی از یک استراتژی بلندمدت استفاده کنند، در صورتی‌که دیگران ممکن است جذب سادگی و واکنش سریع‌تر تئوری دارواس به تغییرات قیمتی شوند.

بهترین رویکرد ممکن است ترکیبی از هر دو باشد، که به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا از مزایای هر دو تئوری بهره‌مند شود و در عین حال خطرات مرتبط با تکیه بیش از حد بر یک نظریه خاص را کاهش دهد.

اصول تئوری DOW کدامند؟

اصول مقدماتی تئوری داو بر پایه چند باور ایجاد شده و چارلز داو در طی سال‌ها و بر اساس مشاهدات خود از بازار‌های مالی این اصول را توسعه داده است. اصول داو به عنوان یک نیروی راهنما در پشت این تئوری قرار دارد. اصول داو عبارتند از:

1. شاخص‌ها همه چیز را تخفیف می‌دهند.

شاخص‌های بازار بورس معمولا هر چیزی را تخفیف می‌دهند. فرقی نمی‌کند در دامنه عمومی باشد یا نه. اگر یک رویداد غیرمنتظره رخ دهد، شاخص‌های بازار بورس ناگهان برای ارائه بازتابی از ارزش دقیق سهام خود را سریع کالیبره می‌کنند. این موضوع در بازار ارز‌های دیجیتال نیز صدق می‌کند البته با نوسان بسیار بیشتر.

2. سه نوع روند در بازار‌های مالی وجود دارد: روند اصلی یا اولیه، روند ثانویه و روند‌های جزئی.

3. روند اصلی: به روندی که در بازار‌های مالی از یک سال تا چندین سال ادامه پیدا می‌کند، روند اصلی می‌گویند. این روند‌ها در بازار‌های بورس و ارز دیجیتال معمولا نشان دهنده جهت حرکت‌های گسترده‌تر چندین ساله بازار هستند. با این که سرمایه گذاران بلندمدت به روندهای اصلی علاقه زیادی دارند اما در طرف دیگر تریدر‌های فعال تمایل بیشتری برای استفاده از همه ترند‌های موجود نشان می‌دهند. روند اصلی بازار از دو حالت خارج نیست، یا در جهت صعودی حرکت می‌کند یا نزولی.

4. روند‌های ثانویه: روند‌های ثانویه که با نام Secondary Trend شناخته می‌شوند در واقع اصلاحات ترند اصلی هستند. به این روند‌ها مانند یک بازخورد کوچک به حرکت‌های بزرگ بازار نگاه کنید. برای مثال اصلاحات رایج در بازارهای بولیش، نوسانات و بازگشتی‌ها در بازار‌ خرسی (Bear Market) از بهترین نمونه‌های روند‌های ثانویه هستند. این روند‌های ثانویه که گاهی با نام روند مبارز روند اصلی نیز شناخته می‌شوند ممکن است از چند هفته تا چندین ماه عمر داشته باشند.

5. روندهای جزئی یا نوسانات روزانه: این روند‌ها بسیار کوچک‌تر از روند اصلی و ثانویه هستند. در واقع حرکت‌های این روند، نوسانات روزانه بازار هستند که برخی از تریدر‌ها ترجیح می‌دهند آن‌ها را نویز‌های بازار نام گذاری کنند.

6. همه شاخص‌ها‌ باید یکدیگر را تایید کنند.

از دیگر اصول مهم تئوری DOW این است که ما نمی‌توانیم صرفا با تکیه به یک شاخص، یک روند را تایید یا رد کنیم. برای نمونه، در بازار بورس آمریکا، زمانی با اطمینان می‌توان گفت بازار صعودی است که شاخص‌های CNX Nifty، CNX Nifty Midcap و CNX Nifty Smallcap همگی در یک جهت رو به بالا حرکت کنند. دسته بندی شاخص‌های اصلی بازار‌ها صرفا با تکیه بر یک شاخص به عنوان بازار صعودی یا نزولی قابل اتکا نیست.

7. حجم معاملات (Volume) باید تایید کند.

در تئوری داو همه چیز شاخص‌ها نیستند بلکه حجم معاملات نیز در نظر گرفته شده است. اگر قیمت یک شاخص یا کوین ارز دیجیتال مانند بیت کوین افزایش پیدا کند، حجم معاملات آن نیز باید همگام با افزایش قیمت، رشد کند. این مسئله در زمان سقوط قیمت‌ها نیز صدق می‌کند. در بازار‌های نزولی حجم معاملات کاهش پیدا می‌کنند، برای تایید روند نزولی باید حجم معاملات کاهش قابل ملاحظه‌ای را نشان دهد تا از روند فعلی اطمینان حاصل کنیم.
برای اطمینان از تداوم روند نزولی نیز حجم معاملات ابزار مناسبی است. در یک روند نزولی با کاهش قیمت، حجم باید افزایش پیدا کند و زمانی که قیمت افزایش پیدا می‌کند، با کاهش تعداد خریداران در روند خرسی، حجم نیز روند کاهشی را باید نشان دهد.

8. بازار‌های پایدار می‌توانند جایگزین بازار‌های ثانویه شوند.

در نمودار بازار‌های مالی زمان‌هایی وجود دارد که بازار هیچ روندی را نشان نمی‌دهد، به این وضعیت روند Sideway یا پایدار گفته می‌شود که قیمت یک سهام در بین یک range مشخص برای مدت طولانی حرکت می‌کند. برای مثال در سهام ریلاینس اینداستریز (Reliance Industries) در بین سال‌های 2010 تا 2013 یک رنج پایدار در بین قیمت‌های 860 تا 990 برقرار بود. حالت بدون روند بازار‌ها می‌تواند در روند‌های ثانویه نیز موثر باشد و اگر به طور دقیق‌تر بخواهیم بگوییم، می‌تواند جایگزین آن شود.

9. قیمت بسته شدن کندل‌ها مقدس است.

شاید عجیب به نظر برسد، اما در بازارهای مالی و براساس اصول تئوری DOW وقتی به نمودار‌های قیمتی نگاه کنیم، قیمت‌های بسته شدن در تایم فریم مورد نظر اهمیت زیادی دارند. در بازار‌های مالی شما چه از نمودار شمعی استفاده کنید و چه میله‌ای، هر واحد فریم زمانی (مثلا روزانه) دارای چهار قیمت مختلف است که عبارتند از قیمت باز شدن (Open)، سقف (High)، کف (Low) و بسته شدن (Close).
قیمت بسته شدن یک کندل اهمیت زیادی دارد چرا که ارزش گذاری نهایی یک سهام بورسی یا کوین ارز دیجیتال را برای ما نمایان می‌کند. در برخی نقاط کلیدی، جهت روند بازار براساس قیمت‌های بسته شدن کندل‌ها تعیین می‌شود. البته در بورس به دلیل فعالیت آن در روز‌های کاری با ساعت مشخص، قیمت بسته شدن کندل‌های روزانه از اهمیت بالایی برخوردار هستند.

انواع فاز‌های بازار در تئوری DOW

تئوری داو به ما می‌گوید بازار‌ها از سه فاز متمایز ساخته شده‌اند که به صورت خودکار در حال تکرار آن هستند. این فاز‌ها عبارتند از فاز انباشت (Accumulation)، فاز نشانه گذاری (Markup) و فاز توزیع (Distribution). این فاز‌ها به همراه اصول مقدماتی نظریه داو، مواد لازم در استراتژی داو هستند.

• فاز انباشت

فاز انباشت معمولا پس از یک موج فروش با شیب تند در بازار رخ می‌دهد. در چنین موج‌های فروش، بسیاری از مشارکت کنندگان بازار خسته می‌شوند و امید خود را نسبت به هر نوع حرکت صعودی از دست خواهند داد. در این وضعیت قیمت سهام یا ارز دیجیتال به کف ارزش گذاری‌های اولیه خود می‌رسد اما خریداران همچنان در ورود به بازار تامل می‌کنند چرا که بزرگ‌ترین ترس آن‌ها موج جدید فروش و ادامه روند نزولی است.

در این حالت قیمت‌ها در سطوح پایین دچار پژمردگی می‌شوند. این مرحله دقیقا جاییست که پول هوشمند (Smart money) به بازار وارد می‌شود. پول هوشمند معمولا سرمایه گذاران حقوقی هستند که با دیدگاه بلندمدت اقدام به سرمایه گذاری می‌کنند. البته در تئوری DOW مشارکت عمومی تحت عنوان معامله‌گران حقیقی در نظر گرفته شده است. سرمایه گذاران حقوقی همیشه ارزش سرمایه گذاری را می‌سنجند.

پس از موج‌های فروش عمده و ارزیابی سهام توسط سرمایه گذاران حقوقی، آن‌ها به صورت منظم اقدام به خرید سهام و ارز‌های دیجیتال می‌کنند. خریدهای آن‌ها معمولا در حجم‌های بالا و با بازه‌های زمانی طولانی انجام می‌شود تا بازار دچار تنش نشود. این موضوع، فاز انباشت را شکل می‌دهد. در فاز انباشت زمانی که فروشندگان قصد خروج از پوزیشن‌های خود را دارند به راحتی می‌توانند خریدار مورد نظر را پیدا کنند. این چرخه از سقوط بیشتر قیمت جلوگیری می‌کند.

فاز انباشت معمولا کف بازار‌ها را برای ما نشانه گذاری می‌کند که از آن می‌توان برای نقاط ورود استفاده نمود. فاز انباشت جاییست که سطوح حمایت ایجاد می‌شوند و ما می‌توانیم با تکیه بر آن‌ها، در تحلیل‌های پرایس اکشن و الگو‌های نمودار از آن بهره ببریم. البته این فاز گاهی ممکن است چندین ماه ادامه پیدا کند.

• فاز نشانه گذاری

در تئوری DOW، زمانی که سرمایه گذاران حقوقی (پول هوشمند) همه سهام‌های موجود را با قیمت دلخواه جذب کردند، تریدرهای کوتاه مدت به سطح حمایت ایجاد شده واکنش نشان خواهند داد. این رویه مصادف خواهد بود با بهبود سنتیمنت کسب و کار‌ها که جامعه نسبت به آن واکنش نشان می‌دهد. این عوامل همگی در کنار هم باعث خرید سهام بورسی در قیمت‌های بالاتر می‌شود که به آن فاز نشانه گذاری می‌گوییم.

در فاز نشانه گذاری، قیمت‌های بازار با شتاب و جهش‌های زیادی صعود می‌کنند. در واقع یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های فاز نشانه گذاری سرعت بالای قیمت‌های سهام است. از آن‌جایی که حرکت صعودی قیمت سهام در این فاز بالاست، بخش بزرگی از مشارکت عمومی در این حرکت‌ها از بازار جا می‌ماند. در چنین شرایطی سرمایه گذاران جدید مسحور سود و بازدهی بالای سهام یا ارز‌های دیجیتال خواهند شد و از همه فعالان بازار مانند تریدر‌های عمومی گرفته تا تحلیل‌گران، سطوح قیمتی بالاتری را برای بازار پیش بینی می‌کنند.

در نهایت زمانی که قیمت دارایی‌ها به سقف جدیدی می‌رسد (اوج 52 هفته یا سقف جدید ATH)، همه جامعه و فعالان بازارهای مالی درمورد آن صحبت خواهند کرد. گزارش‌های خبری خوشبینانه به قضیه نگاه خواهند کرد حتی فضای کسب و کار‌ها نیز پر جنب و جوش خواهد شد. در چنین وضعیتی همه می‌خواهند در بازار سرمایه گذاری کنند. با افزایش هایپ و طمع کسب سودهای بالا و ورود بخش بزرگ مشارکت کنندگان به بازار به دلیل سنتینمت (احساس) مثبت موجود در فضا، بازار وارد فاز توزیع خواهد شد.

اغلب سرمایه گذاران عاقل (سرمایه گذاران باهوش) که در ابتدای چرخه و قبل شکل گرفتن کامل جهت روند بازار در فاز انباشت وارد پوزیشن شده‌اند به آرامی دست‌های خود را خالی می‌کنند. در این رویه سرمایه گذاران عمومی همه حجم‌های شناور و آزاد شده توسط سرمایه گذاران حقوقی (پول هوشمند) را جذب می‌کنند. در این مرحله سرمایه گذاران بزرگ به راحتی و با قیمت‌های دلخواه سهم‌های خود را به فروش می‌رسانند.

• فاز توزیع

فاز توزیع نیز خصوصیت‌های قیمتی مشابه فاز انباشت دارد به طوری‌که در فاز توزیع هر زمان که قیمت بخواهد به سقف بالاتری صعود کند، پول هوشمند دست‌های خود را خالی می‌کنند. در یک بازه زمانی با تکرار این موضوع، یک سطح مقاومت ایجاد می‌شود. و در آخر زمانی که سرمایه گذاران حقوقی دست‌های خود را به طور کامل در بازار به قیمت‌های بالا به فروش می‌رسانند، هیچ پشتیبانی (ناحیه حمایت) برای قیمت‌ها باقی نمی‌ماند.

از این رو اتفاقی که پس از فاز توزیع در انتظار مردم است، یک موج فروش عمده یا گاهی سقوط آزاد بازار‌ها است. این فاز با عنوان Mark down نیز شناخته می‌شود. موج فروش در بازار، سرمایه گذاران عمومی را در وضعیت ترس و ناامیدی قرار خواهد داد.

با تکمیل این حلقه، چیزی که در پس این موج فروش اتفاق می‌افتد در واقع یک دور جدید از فاز انباشت و تکرار کل چرخه است. در تئوری DOW بسیاری بر این باور هستند که در این چرخه، از فاز انباشت تا موج فروش دو سال زمان نیاز است. به خاطر داشته باشید که چرخه‌های بازار همیشه یکسان هستند.

برای نمونه بازار هند را در نظر بگیرید، بازار آن در سال 2006 تا 2007 نسبت به سال 2013 تا 2014 کاملا متفاوت است. گاهی اوقات بازار‌ها از فاز انباشت تا فاز توزیع به چندین سال زمان نیاز دارند. در طرف دیگر، در برخی از بازار این اتفاق ممکن است ظرف چند ماه رخ دهد و ما شاهد فاز انباشت و توزیع در فاصله کوتاهی باشیم.

کاربردهای تئوری DOW

این نظریه بر این باور است که قیمت‌های بازار همه چیز را منعکس می‌کنند و تغییرات قیمت بازارها دارای روندهایی هستند که می‌توان از طریق بررسی داده‌های قیمت و حجم معاملات شناسایی کرد. در ادامه، به برخی از کاربردهای کلیدی تئوری داو در بازارهای مالی می‌پردازیم.

1. تشخیص روند بازار: یکی از اصلی‌ترین کاربردهای تئوری داو، تشخیص روندهای بازار است. بر اساس این نظریه، بازارها دارای سه روند اصلی هستند: روند اصلی (طولانی مدت)، روند میانی (میان مدت)، و روند کوتاه مدت. تحلیلگران با استفاده از این تئوری می‌توانند روند حاکم بر بازار را تشخیص داده و تصمیمات سرمایه‌گذاری آگاهانه‌تری اتخاذ کنند.
2. پیش بینی تغییرات روند: تئوری داو همچنین می‌تواند برای پیش بینی تغییرات در روند بازار مورد استفاده قرار گیرد. تحلیلگران با بررسی الگوهای قیمتی و حجم معاملات می‌توانند نشانه‌هایی از تغییرات احتمالی در روند را شناسایی کنند. این امر به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا قبل از وقوع تغییرات بزرگ در بازار، موقعیت‌های خود را تنظیم کنند.
3. ارزیابی قدرت یا ضعف بازار: تئوری داو با بررسی حجم معاملات و سایر شاخص‌ها، به سرمایه گذاران کمک می‌کند تا قدرت یا ضعف جاری بازار را ارزیابی کنند. این اطلاعات می‌توانند در تصمیم گیری‌های سرمایه گذاری موثر واقع شوند، به طوری‌که سرمایه گذاران می‌توانند تشخیص دهند آیا یک روند صعودی دارای حمایت کافی برای ادامه دارد یا یک روند نزولی به نقطه اشباع رسیده و احتمال بازگشت وجود دارد.
4. همگرایی و واگرایی: تئوری داو به تحلیلگران اجازه می‌دهد تا میزان همگرایی یا واگرایی بین شاخص‌های مختلف بازار را بررسی کنند. این نکته می‌تواند نشان دهنده قدرت یا ضعف یک روند باشد و به عنوان یک سیگنال برای تغییرات احتمالی در بازار عمل کند.

محدودیت‌های نظریه DOW

اگرچه این تئوری از جنبه‌های مختلفی قابل تحسین بوده، اما دارای محدودیت‌ها و نقاط ضعفی نیز است که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم. یکی از اصلی‌ترین محدودیت‌های تئوری dow این است که در نظر گرفتن تمام عوامل مؤثر بر قیمت‌های بازار در عمل دشوار است. با وجود اینکه تئوری می‌گوید بازار همه چیز را در نظر می‌گیرد، اما در دنیای واقعی، عوامل غیرمنتظره‌ای مانند بحران‌های سیاسی یا فواجع طبیعی می‌توانند به سرعت بازارها را تحت تأثیر قرار دهند که پیش بینی آن‌ها غیرممکن است.

دومین محدودیت، تشخیص دقیق روندهاست. تئوری داو بر این باور است که روندهای بازار قابل شناسایی و پیش بینی هستند. با این حال، تعیین دقیق زمان شروع و پایان یک روند، به ویژه در زمان وقوع، بسیار دشوار است. این مسئله باعث می‌شود که استفاده از تئوری داو برای تصمیم گیری‌های کوتاه مدت به شدت چالش برانگیز باشد.

سومین چالش، تأثیر رویدادهای کوتاه مدت بر روندهای بازار است. تئوری داو تمرکز خود را بر روندهای بلندمدت قرار می‌دهد و گاهی اوقات ممکن است تأثیر رویدادهای کوتاه مدت که می‌توانند بر دیدگاه سرمایه گذاران تأثیر بگذارند را نادیده بگیرد. این امر می‌تواند منجر به نادیده گرفتن فرصت‌های سرمایه گذاری یا تهدیدات احتمالی شود.

نهایتاً، تئوری dow در نظر گرفتن اطلاعات غیر قیمتی مانند گزارش‌های مالی شرکت‌ها یا تغییرات اقتصاد کلان را به خوبی پوشش نمی‌دهد. این تئوری بیشتر بر روی تحلیل روندهای قیمت و حجم معاملات تمرکز دارد و ممکن است نتواند تصویر کاملی از وضعیت یک شرکت یا اقتصاد را ارائه دهد. با وجود این محدودیت‌ها، تئوری داو همچنان یکی از ابزارهای مهم در تحلیل تکنیکال بازارهای مالی است، اما استفاده از آن به تنهایی و بدون در نظر گرفتن سایر عوامل می‌تواند ریسک‌هایی را به همراه داشته باشد.