رمز ارزهای قابل استیک مشهور در بازار کریپتو کدامند؟

ارزهای قابل استیک کدامند؟ استیک ارزهای دیجیتال به چه معناست؟ چگونه می‌توان یک رمز ارز را استیک کرد؟

بازار کریپتوکارنسی بازار فرصت‌های درآمدزایی است. برخی از فعالان این بازار تصور می‌کنند که تنها از طریق سرمایه‌گذاری و ترید می‌توان کسب سود کرد؛ در حالیکه وجود فرصت‌هایی مانند ماینینگ و استیکینگ شبکه‌های بلاک چین می‌تواند سودهای مناسبی را نصیب فعالان این بازار کند. در حال حاضر فرآیند استیکینگ یا استیک کردن در بین کاربران بسیار پرطرفدار است. در این مقاله سعی داریم تا ابتدا با فرآیند استیک کردن آشنا شده و سپس ارزهای قابل استیک را معرفی کنیم.

استیکینگ، روشی جذاب برای کسب درآمد

استیکینگ چیست؟ استیک کردن نوعی روش کسب سود در بازار کریپتوکارنسی است که کاربران با نگهداری دارایی‌های دیجیتال خود در مکانی مشخص (مانند کیف پول) از شبکه ارز دیجیتال مربوطه پاداش دریافت می‌کند. فعالان بازار کریپتو معمولا استیک کردن یک رمز ارز را در کیف پول‌ها یا صرافی‌ها انجام می‌دهند. اگر قصد دارید که مقدار دارایی زیادی را استیک کنید، پیشنهاد می‌شود از کیف پول‌های سخت افزاری استفاده نمایید.

کیف پول‌های سخت افزاری به دلیل استیک کردن در حالت آفلاین، ایمنی بالایی دارند که به این روش، استیکینگ سرد یا cold staking گفته می‌شود. در حال حاضر تعداد محدودی از شبکه‌های بلاک چین قابلیت استیکینگ آفلاین را دارند. استیکینگ سرد ایمن‌ترین روش استیک کردن یک دارایی محسوب می‌شود. روش‌های دیگر استیک کردن، استیکینگ قفل شده یا Locked Staking و استیکینگ منعطف یا Flexible Staking است.

استیکینگ قفل شده یا locked staking استیک کردن یک رمز ارز داخل کیف پول صرافی است. در برخی از صرافی‌ها نظیر صرافی بایننس امکان استیک کردن مستقیم رمز ارز داخل صرافی وجود دارد. از این رو کاربران می‌توانند به محض دریافت دارایی‌های خود، آن‌ها را استیک کنند و پاداش شبکه را در حساب صرافی خود دریافت نمایند.

استیک منعطف یا flexible staking راهکاری منعطف برای استیک کردن یک رمز ارز است. در این روش کاربران می‌توانند در کیف پول مشخصی رمز ارز مورد نظر را استیک کنند و بدون احتیاج به قفل کردن دارایی‌ها، با رمز ارز مربوطه ترید انجام دهد. میزان سود استیک منعطف نسبت به سایر روش‌های استیکینگ بسیار کمتر بوده؛ در مقابل مدت زمان قفل شدن دارایی‌ها در این روش بسیار کوتاه‌تر است.

آیا استیکینگ همان هولد کردن یک رمز ارز است؟

برخی از کاربران تصور می‌کنند استیک کردن همانند هولد کردن است و در آن تنها پاداش شبکه نیز اضافه می‌شود که این تصور نادرست است. در استیکینگ برخلاف هولد کردن، دارایی‌های کاربران قفل می‌شود و آن‌ها نمی‌توانند از دارایی‌های خود استفاده کنند. در مقابل با هولد کردن دارایی کاربران می‌توانند در هر زمان دارایی‌های خود را به فروش برسانند، اما دیگر پاداشی از سوی شبکه دریافت نمی‌کنند.

در فرآیند استیک کردن کاربر در امنیت، پردازش، بهره وری و غیرمتمرکز شدن شبکه نقش دارد؛ اما در هولد کردن کاربران صرفا خرید یک رمز ارز را انجام داده و از تغییرات قیمت آن رمز ارز کسب سود می‌کند. فعالان بازار کریپتوکارنسی باید در انتخاب یک رمز ارز برای استیک کردن دقت بیشتری به خرج دهند؛ زیرا کاربر مجبور است دارایی‌های خود را در مدت زمانی مشخص به اجبار قفل کند؛ در نتیجه توانایی فروش آن رمز ارز را ندارد و در صورت افت قیمت رمز ارز مربوطه، ممکن است متضرر شود.

تفاوت استیکینگ و ماینینگ

فرآیند ماینینگ یا استخراج رمز ارزها در الگوریتم اثبات کار اتفاق می‌افتد. در این الگوریتم کاربران با در اختیار گذاشتن دستگاه‌های پردازشی، به تایید تراکنش‌ها و عملکرد شبکه کمک کرده و در مقابل از شبکه پاداش دریافت می‌کنند. الگوریتم اثبات کار اولین بار در بلاک چین بیت کوین اجرا شد.

در اوایل فعالیت شبکه بیت کوین، کاربران به سادگی می‌توانستند با رایانه‌‌های شخصی و دستگاه‌های پردازشی یا ماینینگ، به پردازش بلاک چین بیت کوین بپردازند و از این شبکه پاداش دریافت کنند. اما بعد از گذشت زمان و با افزایش سختی شبکه و تعداد ماینرها، کاربران نمی‌توانستند با دستگاه‌های معمولی و ارزان قیمت به استخراج بیت کوین بپردازند.

در واقع در فرآیند ماینینگ بعد از گسترش بلاک چین، کاربران نیازمند دستگاه‌های پردازشی و محاسباتی بسیار قوی هستند تا بتوانند از شبکه پاداش دریافت کنند. موضوعی که باعث می‌شود تا دیگر تمامی کاربران نتوانند به سادگی در شبکه مشارکت داشته باشند. علاوه بر این موضوع، دستگاه‌های محاسباتی قوی دارای میزان مصرف و هزینه برق بسیار بالایی است. در مقابل ماینینگ، در فرآیند استیکینگ کاربران بدون نیاز به هیچ دستگاه پردازشی به سادگی می‌توانند توکن مورد نظر خود را برحسب میزان سرمایه خود تهیه کنند و با قفل کردن آن، به کسب سود برسند.

فرآیند ماینینگ علاوه بر هزینه‌های بالا، مشکلات محیط زیستی را نیز به همراه دارد. تهیه مواد‌های اولیه برای ساخت دستگاه‌های ماینینگ و مصرف بالای انرژی در این دستگاه‌ها از مشکلات اصلی فرآیند ماینینگ است. در واقع کارشناسان معتقدند که در سال‌های آینده با فراگیر شدن دنیای کریپتوکارنسی، اگر الگوریتم اثبات کار یا proof of work نتواند خود را اصلاح کند، با مصرف بالای انرژی و موادهای اولیه در دستگاه‌های ماینینگ، مشکلات محیط زیستی بسیاری به وجود می‌آید.

این موضوع در سال‌های گذشته یکی از مشکلات اصلی پیش روی دنیای کریپتوکارنسی بود. الگوریتم اثبات سهام با هدف اصلاح الگوریتم اثبات کار و جایگزین کردن فرآیندی بهتر برای ماینینگ طراحی شد. در حال حاضر فرآیند استیکینگ جایگزین بهتری برای فرآیند ماینینگ است و می‌تواند کاربران زیادی را در مشارکت شبکه درگیر کند.

از دیگر مشکلات مطرح شده در الگوریتم اثبات کار، احتمال حمله 51 درصدی است. حمله 51 درصدی بدین معناست که گروه یا شخصی بتواند 51 درصد قدرت پردازش شبکه را به دست بگیرد و شبکه را از حالت غیرمتمرکز خارج کند. گرچه احتمال این موضوع بسیار کم و سخت است، اما با این شبکه‌های بلاک چینی که از الگوریتم اثبات کار استفاده می‌کنند، در معرض حمله 51 درصدی هستند.

اما در فرآیند استیکینگ برخلاف فرآیند ماینینگ، حمله 51 درصدی تقریبا غیرممکن است؛ زیرا شخص یا گروهی که بخواهد پردازش 51 درصد شبکه را به دست بگیرد، باید 51 درصد توکن شبکه را تهیه کند. گرچه احتمال خرید 51 درصد توکن‌های یک شبکه بسیار کم است، اما اگر شخص یا گروهی موفق به این کار شود، توکن شبکه با افت شدید قیمت همراه شده و عملا شخص یا گروه حمله کننده به شبکه متضرر اصلی خواهند بود.

معرفی رمز ارزهای قابل استیک

به صورت کلی رمز ارزهایی که از الگوریتم اثبات سهام یا proof of stake پیروی کنند، قابلیت استیکینگ دارند و کاربران می‌توانند بر حسب مقدار سرمایه خود بر روی آن شبکه استیک کنند. در حال حاضر کاربران حوزه کریپتوکارنسی می‌توانند از وب سایت stakingrewards.com جهت بررسی استیک کردن یک رمز ارز کمک بگیرند. در این وب سایت تمامی رمز ارزهای قابل استیک همراه با اطلاعات کاربردی وجود دارد. در حال حاضر بیش از 190 رمز ارز قابلیت استیک کردن دارند. برخی از معروف‌ترین رمز ارزهای قابل استیک به شرح زیر هستند:

1. اتریوم (Ethereum – ETH): اتریوم، پلتفرمیست که بر اساس قراردادهای هوشمند کار می‌کند و اخیراً از مکانیزم اثبات کار به اثبات سهام مهاجرت کرده است. این تغییر، موسوم به اتریوم ۲.۰، با هدف افزایش مقیاس پذیری و کاهش مصرف انرژی انجام شده است. استیک کردن در اتریوم نیاز به حداقل ۳۲ اتر دارد و به استیکرها اجازه می‌دهد تا در تأیید بلوک‌ها و تراکنش‌ها مشارکت کرده و به عنوان پاداش، اتر دریافت کنند.
2. کاردانو (Cardano – ADA): کاردانو که توسط یکی از هم‌بنیانگذاران اتریوم، چارلز هاسکینسون، توسعه یافته، بر پایه تحقیقات علمی و روش‌های فرمال شکل گرفته است. این پلتفرم از یک الگوریتم اثبات سهام به نام Ouroboros استفاده می‌کند که امنیت بالایی را تضمین می‌نماید. استیکینگ در کاردانو می‌تواند از طریق استخرهای استیک یا به صورت مستقیم انجام شود، که در هر دو صورت به دارندگان ADA امکان می‌دهد پاداش‌هایی دریافت کنند.
3. تزوس (Tezos – XTZ): تزوس به دارندگان توکن‌ها اجازه می‌دهد که نه تنها در امنیت شبکه مشارکت کنند بلکه در پیشنهادات به‌روزرسانی نرم افزاری نیز رأی دهند. این پلتفرم از فناوری موسوم به “اثبات سهام مایع” استفاده می‌کند که به کاربران امکان می‌دهد بدون نیاز به قفل کردن دارایی‌های خود برای مدت طولانی، در فرآیندهای شبکه شرکت کنند. استیکینگ در تزوس باعث می‌شود که کاربران بتوانند به طور منظم پاداش دریافت کنند.
4. پولکادات (Polkadot – DOT): پولکادات پلتفرمی است که بر تعامل و اتصال بلاکچین‌های مختلف تمرکز دارد. استیکینگ در پولکادات نقش مهمی در حفظ امنیت شبکه و انتخاب ولیدیتورها دارد. دارندگان DOT می‌توانند توکن‌های خود را به ولیدیتورهای مورد اعتماد اختصاص دهند و در ازای کمک به عملیات شبکه پاداش دریافت کنند.
5. الگورند (Algorand – ALGO): الگوراند با هدف ایجاد یک بلاکچین سریع و بدون اجازه توسعه یافته است. این پلتفرم از یک الگوریتم اثبات سهام خالص استفاده می‌کند که همه دارندگان ALGO می‌توانند در استیکینگ شرکت کنند، حتی اگر مقدار کمی ALGO داشته باشند. استیکینگ در الگوراند نیازی به قفل کردن دارایی‌ها ندارد و کاربران می‌توانند به صورت خودکار در دریافت پاداش‌ها شرکت کنند.

چگونگی انتخاب ارزهای قابل استیک

در حال حاضر اکثر رمزارزها در حال مهاجرت به الگوریتم اثبات سهام هستند. برخی از پروژه‌های کلاهبرداری با استفاده از الگوریتم اثبات سهام و ارائه سودهای بسیار بالا در استیکینگ توکن خود، سعی دارند تا سرمایه کاربران را به پروژه جذب کنند و از آن‌ها سرقت یا کلاهبرداری نمایند. به همین منظور برای انتخاب ارزهای قابل استیک بهتر است پارامترها و نکات زیر مورد بررسی قرار گیرند:

1. STAKE RATIO
   شاخص stake ratio میزان درصد توکن‌های استیک شده نسبت به میزان کل توکن‌های یک شبکه را نشان می‌دهد. هرچه مقدار شاخص stake ratio بیشتر باشد، سرمایه‌گذاران نگاه مثبت و بهتری نسبت به آینده آن رمز ارز دارند.
   در واقع این شاخص نگاه سرمایه گذاران بلندمدت را بر روی آن توکن نشان می‌دهد. علاوه بر این از درصد بالای شاخص stake ratio می‌توان فعالیت جامعه کاربری و امنیت شبکه را درک کرد. البته ناگفته نماند که برای بررسی یک توکن تنها شاخص stake ratio نمی‌تواند ملاک باشد و باید در کنار پارامترهای دیگر بررسی شود.
2. LOCK TIME
   هنگام استیک کردن رمز ارزها، دارایی کاربران به حالت قفل درمی‌آید و کاربر نمی‌تواند توکن خود را جابجا کند. کاربران بعد از استیک کردن یک رمز ارز می‌توانند دارایی‌های خود را از حالت استیکینگ خارج کنند. بعد از آن که دارایی‌ها از حالت استیکینگ خارج می‌شود طی مدت زمان مشخصی به کیف پول یا صرافی کاربر واریز می‌گردد و کاربر می‌تواند دارایی خود را بفروشد.
   به بازه زمانی که دارایی‌های کاربران در حالت انتظار است و قرار است از حالت استیکینگ به کیف پول کاربر منتقل شود، lock time گفته می‌شود. مدت lock time در توکن‌های مختلف متفاوت بوده، اما به صورت کلی بین 7 تا 28 روز است. این مدت زمان باید در انتخاب استیک کردن یک رمز ارز بررسی شود.
3. آینده رمز ارز
   فرآیند استیک را می‌توان نوعی سرمایه گذاری میان‌مدت یا بلندمدت در نظر گرفت. در واقع کاربران باید همانند سرمایه‌گذاری بلندمدت که به بررسی چشم انداز یک رمز ارز می‌پردازند، در فرآیند استیکینگ نیز چشم انداز یک رمز ارز را بررسی کنند. بنابراین بهتر است فرآیند استیکینگ با اهداف بلندمدت انجام شود و کاربران با قفل کردن دارایی‌های خود در شبکه بلاک چین علاوه بر کسب پاداش، از افزایش قیمت توکن بهره مند ‌شوند.