در این مقاله، قصد داریم تا مفاهیم اولیه این بازار را معرفی کنیم تا با شناخت کاملی وارد این بازار شده و در نتیجه بتوانیم از همان ابتدا معاملات مطمئنی را انجام دهیم تا به سود دست یابیم. اجازه دهید تا برای درک بهتر بازار فارکس مثالی بزنیم. فرض کنید که ما در کشور آلمان ساکن بوده و قصد سفر به کشور کانادا را داریم.
در حال حاضر، تمام پول و دارایی ما یورو است. اما برای هزینه و خرج کردن در بازار کانادا، نیاز به دلار کانادا داریم. حال چاره کار ما چیست؟ بر اساس روشی سنتی، ما می‌توانیم تا به یک صرافی در آلمان و یا حتی کانادا مراجعه کرده و یوروی خود را با پرداخت کارمزد به دلار کانادا تبدیل کنیم.
اما راه‌های دیگری هم برای انجام این کار وجود دارد. بهترین و کم‌هزینه‌ترین راه‌حل برای چنین منظوری ورود به بازار فارکس است. البته در معاملات و تبادلات کم شاید ورود به بازار فارکس آن هم برای یکی دو بار منطقی نباشد، اما وقتی صحبت از میلیون‌ها یا میلیاردها دلار تبادل ارزهای فیات مطرح می‌شود، صرافی‌ها در عمل نمی‌توانند به ما کمک کنند. برای این منظور، تنها راه‌حل ورود به بازار فارکس است و دیگر راهی برای استفاده از صرافی‌ها وجود ندارد.
بازار فارکس بازاری بین‌المللی برای تبدیل پول کشورهای مختلف به یکدیگر است. اگر یورو داشته و تمایل داشته باشیم که آن را به دلار تبدیل کنیم، با چند کلیک در بازار فارکس این امکان را خواهیم داشت. بزرگترین بانک اروپا برای تبدیل میلیاردها یورو به دلار آمریکا تنها کافی است چند کلیک ساده در این بازار انجام دهد.
بنابراین، در تعریف اصلی بازار فارکس می‌توان گفت که یک بازار بین‌المللی کاربردی برای تبدیل ارزهای مختلف کشورها به یکدیگر است. استفاده از این بازار برای سرمایه‌گذاری و ترید نیز یکی از مزیت‌های آن است.
تاریخچه فارکس چیست؟
در این بخش، برای بررسی تاریخچه فارکس، باید در تاریخ به عقب برگردیم تا ببینیم تجارت از زمان گذشته تا به حال چه تغییراتی کرده است.
تجارت کالا به کالا در ۶۰۰۰ سال قبل از میلاد
برای بررسی تاریخچه بازار فارکس لازم است تا به ۶۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح برگردیم. در آن زمان، پولی به شکل امروزی وجود نداشت اما در عوض، مردم از طریق تجارت کالا به کالا امور خود را می‌گذراندند. مردم بین‌النهرین اولین کسانی بودند که سیستم مبادله کالا به کالا را به وجود آوردند.
ضرب سکه طلا در قرن ششم قبل از میلاد
با وجودی که طلا از زمان‌های قدیم و در عصر برنز برای تجارت استفاده می‌شد اما سکه‌های طلا در آن زمان، هنوز ضرب نشده بودند. اولین سکه طلا در قرن ششم پیش از میلاد، در آناتولی ضرب شد. شواهد تاریخی همچنین نشان می‌دهند که در قرن یکم پیش از میلاد مسیح (سال ۲۵۹ قبل از میلاد) و در مصر باستان، ضرب سکه برای تجارت میان مردم رواج یافته است. با ضرب سکه، مردم به جای مبادله کالا به کالا، می‌توانستند از سکه‌های طلا استفاده کرده و کالاهای مورد نیاز خود را خریداری کنند.
سکه‌های طلا به خاطر خصوصیاتی مانند دوام، قابلیت تقسیم شدن، یکنواختی، قابلیت حمل آسان، محدودیت عرضه و محبوبیت در بین عامه مردم به پول رایج یا ارز تبدیل شدند و پس از مدتی این سکه‌ها یا ارزها بین کشورهای مختلف مبادله می‌شدند. وزن این سکه‌ها با هم تفاوت داشتند و به همین علت، اگر یک سکه یونانی وزن بیشتری نسبت به یک سکه مصری داشت، تاجران سکه‌های یونانی کمتری را با سکه‌های مصری بیشتری مبادله می‌کردند.
تاسیس بانک‌های بین المللی در قرن ۱۵ میلادی
با پایان قرون وسطی، تبادل ارزها به وسیله شبکه بانک‌های بین المللی آغاز شد. در قرن پانزدهم، خانواده «مدیچی» در فلورانس به نمایندگی از تاجران پارچه، برای تسهیل فرآیند تجارت و مبادله ارزها، بانک‌هایی در کشورهای خارجی تاسیس کردند.
تبادل ارز در هلند در قرن ۱۷ و ۱۸ میلادی
در طول قرن ۱۷ و ۱۸ میلادی، در آمستردام هلند بازاری شبیه به فارکس وجود داشت که محلی برای تبادل پول میان انگلستان و هلند بود.
اولین تجارت ارز به شکل مدرن در قرن ۱۹
تجارت مدرن به شکلی امروزی، در قرن ۱۹ میلادی شکل گرفت. در دهه ۱۸۵۰ میلادی، در آمریکا شرکتی به نام الکساندر براون و پسران کار تبادل ارزهای خارجی را انجام می‌داد و بعدها در دهه ۱۸۸۰ میلادی، شرکت‌های جدیدی به آن اضافه شدند.
شکل گیری سیستم استاندارد طلا در دهه ۱۸۷۰
شاید بتوان گفت بزرگترین اتفاق در تاریخ تجارت ارز در دهه ۱۸۷۰ میلادی، یعنی زمانی رخ داد که سیستم استاندارد پولی بر مبنای طلا شکل گرفت. این استاندارد نشان می‌داد که دولت‌ها توانایی بازخرید هر مقدار پول کاغذی که چاپ می‌کردند را تضمین می‌کردند. به این ترتیب، پول کاغذی پشتوانه‌ای به نام طلا پیدا کرد.
رشد ذخایر ارزی در جهان در اوایل دهه 1900
در اوایل دهه ۱۹۰۰ میلادی، بازار ارز یا همان فارکس با طلا پشتیبانی می‌شد. در آن زمان، کشورها با تبادل ارز با یکدیگر تجارت می‌کردند چون می‌توانستند ارز یا پول کاغذی را که دریافت می‌کردند، به طلا تبدیل نمایند. در بین سال‌های ۱۸۹۹ تا ۱۹۱۳ میلادی، ذخایر ارزهای خارجی 10.8٪ افزایش یافت، در حالی که در همین مدت، ذخایر طلا حدود 6.3٪ افزایش پیدا کرد. اولین نشانه‌های تشکیل بازار فارکس تمایل بیشتر کشورها به نگهداری از ارزهای خارجی بود.
تا پایان سال ۱۹۱۳، تقریبا نیمی از مبادلات ارزی در دنیا به وسیله پوند انگلیس انجام می‌شد. با این حال، تنها دو بروکر یا کارگزار در لندن فعالیت می‌کردند. در عوض، فعال‌ترین مراکز تجاری در پاریس، نیویورک و برلین مستقر بودند. در طول این مدت، همه چیز خوب پیش می‌رفت تا این که جنگ جهانی اول شروع شد.
آغاز جنگ جهانی اول و منسوخ شدن سیستم استاندارد طلا
با شروع جنگ جهانی اول (۱۹۱۸-۱۹۱۴)، کشورهای اروپایی مجبور شدند تا برای تامین هزینه‌های ناشی از جنگ، پول کاغذی بیشتری چاپ کنند، به همین دلیل بود که سیستم پولی بر مبنای طلا منسوخ شد. در سال ۱۹۲۸، تجارت ارزهای خارجی به بخش جدایی‌ناپذیری از عملکرد مالی شهرها تبدیل شد و در همین زمان بود که تجارت ارزها به شکل مدرن در لندن آغاز شد.
شکل گیری قرارداد برتون وودز (Bretton Woods) در سال ۱۹۴۴
در اواخر جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵-۱۹۳۹)، اولین تحول گسترده در بازار ارزهای خارجی با قرارداد «برتون وودز» روی داد. سران کشورهای آمریکا، بریتانیا و فرانسه در کنفرانس مالی و پولی سازمان ملل در برتون وودز گرد هم آمدند تا به بحران اقتصادی ناشی از جنگ پایان داده و یک نظام جدید اقتصادی را آغاز کنند. دلیل اصلی انعقاد این پیمان، ایجاد ثبات و احیای مجدد اقتصادهای بزرگ جهان بود.
در این سیستم جدید، مقرر شد تا قیمت یک ارز خارجی نسبت به یک ارز دیگر ثابت باقی بماند. علاوه بر این، نرخ ارز کشورهای خارجی نسبت به دلار آمریکا ثابت نگه داشته می‌شد. نرخ دلار آمریکا هم به طلا وابسته بود چون آمریکا در آن زمان بیشترین ذخایر طلا در جهان را در اختیار داشت. به همین خاطر بود که کشورهای خارجی با دلار معامله می‌کردند و به این ترتیب بود که دلار آمریکا به مهم‌ترین اندوخته ارزی جهان تبدیل شد. مطابق با توافقنامه برتون وودز، ارزها می‌توانستند تنها در محدوده 1±% از نرخ برابری ارزها نوسان داشته باشند.
در آن سال‌ها، اقتصاد بیشتر کشورهای اروپایی دچار رکود بود و آمریکا تنها کشوری بود که از آسیب‌های جنگ در امان مانده بود. با امضای پیمان برتون وودز در سال ۱۹۴۴ میلادی، دلار آمریکا که پس از سقوط بازار بورس در سال ۱۹۲۹ میلادی به ارزی شکست خورده تبدیل شده بود، به ارز معیاری تبدیل شد که ارزهای بین‌المللی دیگر با آن مقایسه می‌شدند. در این توافقنامه، ارزش هر اونس طلا برابر با ۳۵ دلار در نظر گرفته شده بود.
منسوخ شدن قرارداد برتون وودز در سال ۱۹۷۱
در این سال‌ها، هزینه‌های دولت آمریکا به تدریج افزایش یافت تا جایی که دیگر طلای کافی برای دلارهای در گردش آمریکا وجود نداشت. به همین دلیل بود که در سال ۱۹۷۱، ریچارد نیکسون، رئیس جمهور ایالات متحده، توافقنامه برتون وودز را منحل کرد و همین موضوع زمینه را برای ایجاد سیستم شناوری آزاد دلار آمریکا در برابر سایر ارزهای خارجی فراهم کرد.
شکل گیری توافقنامه اسمیتسونیان در پایان سال ۱۹۷۱
پس از لغو قرارداد برتون وودز، توافقنامه اسمیتسونیان (Smithsonian Agreement) در دسامبر سال ۱۹۷۱ به وجود آمد. در این توافقنامه جدید، که شباهت زیادی با قرارداد برتون وودز داشت، ارزش دلار آمریکا نسبت به طلا پایین‌تر در نظر گرفته شد. به بیان دیگر، هر اونس طلا در این قرارداد معادل ۳۸ دلار در نظر گرفته شد. علاوه بر این، احتمال نوسان سایر ارزهای خارجی در برابر دلار بیشتر شد و در محدوده ±%2.25 قرار گرفت.
شکل‌گیری قرارداد شناوری مشترک نرخ ارز اروپا در سال ۱۹۷۲
در سال ۱۹۷۲، کشورهای اروپایی تصمیم گرفتند وابستگی ارزی خود به دلار آمریکا را از بین ببرند. به همین دلیل، کشورهای آلمان غربی، فرانسه، ایتالیا، هلند، بلژیک و لوکزامبورگ قرارداد جدیدی به نام شناوری مشترک نرخ ارز اروپا (European Joint Float) را امضا کردند. بر اساس این قرارداد، نرخ ارزها در یک گروه نسبت به یکدیگر ثابت بود اما این ارزها در کنار هم می‌توانستند در برابر یک ارز دیگر بر اساس عرضه و تقاضا در بازار نوسان داشته باشند.
منسوخ شدن قراردادهای اسمیتسونیان و شناوری مشترک نرخ ارز اروپا در سال ۱۹۷۳
هر دو قراردارد «اسمیتسونیان» و «شناوری مشترک نرخ ارز اروپا» از اشتباهات موجود در قرارداد برتون وودز برخوردار بودند و به همین دلیل، در سال ۱۹۷۳ منسوخ شدند. این ناکارآمدی موجب بسته شدن بازارهای فارکس بین سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ شد اما مدتی بعد، سیستم شناوری آزاد ارزها به طور رسمی ایجاد شد.
آغاز کار بازار فارکس به صورت امروزی در سال ۱۹۷۳
در سال ۱۹۷۳، بازار فارکس به شکل امروزی آن شروع به کار کرد. در آن زمان، نرخ ارزها نسبت به یکدیگر شناور بود و دیگر هیچ دولتی برای کنترل و ثابت نگه داشتن این نرخ‌ها اقدام نمی‌کرد.
افزایش ارزش دلار نسبت به سایر ارزها در سال ۱۹۸۰
در اوایل دهه ۱۹۸۰، ارزش دلار نسبت به سایر ارزها افزایش زیادی پیدا کرده بود و همین مسئله موجب شد تا صادرات آمریکا دچار مشکل شود و در نتیجه، تولید ناخالص داخلی آمریکا 3.5 درصد کاهش پیدا کند. به این ترتیب، آمریکا دچار رکود اقتصادی شد. به همین دلیل، دولتمردان آمریکایی تصمیم گرفتند نرخ بهره را افزایش دهند. با افزایش نرخ بهره، ارزش دلار آمریکا نیز افزایش یافت. افزایش ارزش دلار کشورهای جهان سوم با مشکل روبرو کرد چون دیگر توانایی رقابت با محصولات خارجی را نداشتند.
بستن قرارداد پلازا در سال ۱۹۸۵
در سال ۱۹۸۵، کشورهای عضو G5 (آمریکا، بریتانیا، فرانسه، آلمان غربی و ژاپن) جلسه‌ای را در هتل پلازا در نیویورک برگزار کردند و با انعقاد قراردادی به نام پیمان «پلازا» (Plaza Accord) از بیشتر شدن ارزش ارزهای غیردلاری حمایت کردند و همین زمان بود که ارزش دلار سقوط کرد. کمی بعد، معامله گران به قابلیت‌های موجود در این سیستم جدید تبادل ارز پی بردند.
مقرر شد که ارزها بدون دخالت دولت‌ها نسبت به یکدیگر نوسان داشته باشند. در همین سال‌ها بود که بازار فارکس به شکل یک شبکه الکترونیکی پیش از ظهور اینترنت گسترش بیشتری پیدا کرد.
تجارت اینترنتی در تاریخچه فارکس در دهه ۱۹۹۰ میلادی
در دهه ۱۹۹۰ میلادی، به دلیل گسترش اینترنت، بازارهای ارز به سرعت رشد کردند. به این ترتیب، هر کسی در هر کجای دنیا می‌توانست به راحتی با فشردن یک دکمه، به آخرین قیمت‌ها دسترسی داشته باشد.
در سال‌های اخیر، همه چیز در بازار فارکس متحول شد. ارزهایی که در گذشته، اجازه ورود به بازار ارزها را نداشتند، قابلیت معامله در بازار را پیدا کردند. بازارهای جدیدی در جنوب شرقی آسیا شکوفا شدند و توانستند با عرضه ارز کشور خود در بازار فارکس، سرمایه زیادی را برای خود به دست آورند.
فارکس چگونه کار می‌کند؟
در بازار فارکس، ارز کشورهای مختلف به صورت یک جفت ارز نسبت به هم تعریف می‌شوند. به عنوان مثال، یورو/ دلار آمریکا (EURUSD) جفت ارز پول اتحادیه اروپا (یورو) به دلار آمریکا است. ارز سایر کشورها نیز نسبت به هم به صورت جفت ارز تعریف می‌شوند. از دیگر جفت ارزهای معروف می‌توان به جفت ارزهای پوند/ دلار آمریکا (GBP/USD)، یورو/ دلار استرالیا (EUR/AUD) و دلار استرالیا/ دلار کانادا (AUD/CAD) اشاره کرد.
با شناخت جفت ارزها، اکنون بهتر می‌توانیم نحوه کارکرد فارکس را درک کنیم. در این بازار، ما با داشتن یکی از این پول‌ها، می‌توانیم آن را به دیگری تبدیل کنیم. برای مثال، برای تبدیل پوند به دلار آمریکا تنها کافی است وارد معاملات GBPUSD شده و در مقابل فروش یوروهای خود دلار دریافت کنیم. یا برای تبدیل دلار آمریکا به پوند، تنها کافی است در همین جفت ارز در مقابل خرید مقدار مورد نظر پوند، دلار بپردازیم.
بر اساس آن چه گفته شد، تبدیل ارزهای فیات کشورهای مختلف در یک جفت ارز با انجام عملیات خرید و فروش انجام می‌شود. با خرید یک جفت ارز، ما در واقع در حال خرید ارز اول آن جفت ارز هستیم و با فروش نیز، در واقع ما همان ارز اول را می‌فروشیم و ارز دوم را خریداری می‌کنیم.
به عنوان مثال، در همین جفت ارز پوند/ دلار آمریکا، زمانی که ما به دنبال تبدیل پوند به دلار آمریکا هستیم، باید پوندهای خود را بفروشیم و دلار بخریم. برای درک این موضوع تنها کافی است در هر جفت ارز، ارز اول را ملاک قرار دهیم. با خرید آن جفت ارز، در واقع ما در حال خرید ارز اول و فروش ارز دوم هستیم و با فروش یک جفت ارز، در واقع ما در حال فروش ارز اول و خرید ارز دوم آن هستیم.
البته لازم به ذکر است که در بازار فارکس، علاوه بر امکان تبدیل پول‌های فیات به یکدیگر، امکان خرید و فروش فلزات گرانبها در مقابل پرداخت پول فیات نیز وجود دارد. فلزاتی نظیر طلا و نقره و یا حتی حامل‌های انرژی نظیر نفت نیز با دلار یا یورو در این بازار معامله می‌شوند که روند معاملات آنها هیچ تفاوتی با نحوه معاملات جفت ارزها ندارد.
قیمت در بازار فارکس
قیمت یک جفت ارز در بازار فارکس نسبت ارزش آن دو ارز نسبت به یکدیگر است. به عنوان مثال، در جفت ارز پوند/ دلار آمریکا قیمتی که ما مشاهده می‌کنیم، نه قیمت پوند و نه قیمت دلار است بلکه ضریبی است که از تقسیم ارزش لحظه‌ای پوند به دلار آمریکا حاصل شده است.
برای مثال، تصور کنید که قیمت لحظه‌ای پوند ۳۲۰۰۰ تومان و قیمت لحظه‌ای دلار ۳۰۰۰۰ تومان باشد. در جفت ارز پوند/ دلار آمریکا، با تقسیم ارزش این دو به هم، ضریبی برابر با ۱.۰۶۶۶ به دست می‌آید. از آن جا که در هر لحظه ارزش پوند و دلار در حال تغییر است، این ضریب نیز دائماً تغییر می‌کند.
در بازار فارکس، تغییر و نوسانات ارزش در جفت ارزها نیز بر اساس مکانیزم عرضه و تقاضا ایجاد می‌شود. برای مثال، فرض کنید که بانک فدرال آمریکا به دنبال تبدیل پنج میلیارد دلار به یورو است. این بانک باید وارد حساب کاربری خود در بازار فارکس شده و در جفت ارز یورو/ دلار آمریکا، دلارهای خود را بفروشد و یورو بخرد. در واقع، باید وارد معامله خرید در این جفت ارز شود. این کار باعث می‌شود تا ارزش یورو افزایش یابد چون تقاضا برای خرید یورو بیشتر شده و از طرف دیگر، عرضه دلار آمریکا بیشتر شده است.
معامله گران بازار فارکس
شناخت معامله گران در بازار فارکس موجب می‌شود که متوجه شویم ما در کجای این زنجیره قرار داریم. در حال حاضر، بازار فارکس تبدیل به بازاری چندین تریلیون دلاری شده است، یعنی سرمایه‌های بسیار کم نقش زیادی در آن ندارند. بانک‌ها و مؤسسات مالی بسیار بزرگ در رأس معامله گران بازار فارکس هستند که روزانه میلیاردها دلار پول را در این بازار جابجا می‌کنند. این بانک‌ها مهم‌ترین زنجیره تشکیل بازار فارکس بوده و نقش اصلی را در تشکیل روندها نیز ایفا می‌کنند. اگر تأثیرپذیری معامله گران مختلف در تشکیل روندها در این بازار را بررسی کنیم، درمی‌یابیم که ۶۰ درصد از این تأثیرپذیری مربوط به سازمان‌های مالی و بانک‌های بزرگ است.
پس از مؤسسات مالی بزرگ نوبت به بانک‌های کوچک‌تر و یا بانک‌های محلی می‌رسد. این گونه بانک‌ها تعداد شعبات بسیار بیشتری نسبت به بانک‌های بزرگ دارند، اما با این حال، حجم معاملات آنها کمتر است. این معامله گران نیز تأثیر به مراتب کمتری نسبت به بانک‌های بزرگ دارند.
پس از بانک‌های محلی، نوبت به بروکرها و شرکت‌های بزرگی می‌رسد که در این بازار سرمایه‌گذاری می‌کنند. چنین نهادهایی شامل صندوق‌های سرمایه‌گذاری و صرافی‌ها یا همان بروکرهایی می‌شوند که مدیریت سرمایه کاربران خرد را در این بازار به عهده گرفته‌اند.
در انتهای این زنجیره، معامله گران خرد قرار دارند. این دسته از معامله گران به دو دسته تقسیم می‌شوند. یک دسته از این معامله‌گران سرمایه هنگفتی وارد این بازار کرده و ارزش سرمایه‌های آنها به چندین میلیون یا حتی میلیارد دلار می‌رسد و دسته دیگر معامله‌گران خردی هستند که هنوز ۱ میلیون دلار سرمایه را نیز در بازار فارکس مدیریت نکرده‌اند.
بروکر فارکس
بازار فارکس بازاری متمرکز است که توسط بزرگترین بانک‌های جهان مدیریت می‌شود. از زمانی که امکان انجام معاملات برای سرمایه‌گذاران خرد در این بازار به وجود آمده است، نیاز به شرکت‌های واسطی احساس شد که بتوانند شرایط لازم برای انجام این معاملات را ایجاد کنند. این شرکت‌ها همان بروکرها هستند. این شرکت‌ها ارتباط کاربران را به بازار فارکس متصل نموده و شرایط خرید و فروش را برای آنها فراهم می‌کنند. شرایط استفاده از بروکرها در بازار فارکس درست مانند شرایط استفاده از انواع صرافی ارز دیجیتال در بازار رمز ارزها است.
پلتفرم معاملاتی فارکس
همان طور که گفته شد، برای ورود به بازار فارکس و انجام معامله در آن به استفاده از خدمات بروکرها نیاز داریم. یکی از خدمات این شرکت‌ها ارائه نرم‌افزارهای معاملاتی است که به هسته بازار متصل شده و امکان خرید و فروش جفت ارزها را برای معامله‌گران فراهم می‌کنند. این نوع نرم‌افزارها در بین کاربران و تریدرهای بازار فارکس با عنوان پلتفرم معاملاتی شناخته می‌شوند و انواع گوناگونی از آنها نیز در دسترس است.
در حال حاضر، معروف‌ترین و محبوب‌ترین پلتفرم معاملاتی بازار فارکس متاتریدر (MetaTrader) است که دو نسخه ۴ و ۵ آن در حال استفاده است. ارائه پلتفرم‌های بهینه شده و با امکانات مطلوب از نکات رقابتی است که بروکرها را از هم متمایز می‌سازد. هر چه تعداد پلتفرم‌های ارائه شده و کیفیت آنها بیشتر باشد، خدمات بروکر مورد نظر نیز بهتر خواهد بود.
با ورود به پلتفرم‌هایی مانند متاتریدر ۴ یا ۵، ما می‌توانیم به حساب واقعی (Real) یا دموی (Demo) خود در بروکر متصل شویم. با باز کردن این نرم‌افزار، نمودار همه جفت ارزهای بازار فارکس در اختیار ما قرار می‌گیرد و ما می‌توانیم در همین نرم‌افزارها با استفاده از ابزارهای تحلیل تکنیکال، تحلیل‌های خود را انجام داده و برای خرید و فروش نیز اقدام کنیم.
ساعات کاری فارکس
بازار فارکس بازاری ۲۴ ساعته است که در ۵ روز هفته فعال می‌باشد. این بازار در روزهای شنبه و یکشنبه تعطیل است. معامله‌گران بازار فارکس باید از ساعت کار فارکس اطلاع داشته باشند تا بر طبق آن، برنامه معاملاتی خود را تنظیم کنند. بسیاری از معامله‌گران در سراسر جهان در یک زمان خاص و یا همپوشانی دو بازار مهم به معامله می‌پردازند.
در واقع، ساعات کار بازار فارکس مجموع ساعات رسمی کار بازار در کشورهای مختلف است. در کشورهای مختلف، کاربران در ساعت محلی از صبح وارد این بازار شده و تا عصر کار خود را در این بازار ادامه می‌دهند. اما اختلاف ساعات در میان کشورهای اقتصادی جهان موجب شده تا شرایط به گونه‌ای باشد که این بازار به صورت ۲۴ ساعته، به جز ایام تعطیل رسمی در جهان، باز باشد.
تحلیل فارکس
به طور کلی، دو روش تحلیل در بازار فارکس تعریف می‌شود:
- تحلیل تکنیکال
- تحلیل فاندامنتال
در تحلیل تکنیکال، ما باید با استفاده از ابزارهایی خاص برای تحلیل جفت ارزها اقدام کنیم. با استفاده از پلتفرم‌های معاملاتی، انواع اندیکاتورها و ابزارهای پرایس اکشن در دسترس تریدرها قرار می‌گیرند تا آنها بتوانند جفت ارزهای مورد نظر خود را تحلیل کرده و برای خرید و فروش آنها اقدام کنند.
در تحلیل فاندامنتال نیز، ما می‌توانیم از ابزارهای مختلفی استفاده کرده و به صورت فاندامنتال، روند این بازار و جفت ارزها را تحلیل کنیم. مهم‌ترین تکنیک در تحلیل فاندامنتال جفت ارزها، بررسی اخبار اقتصادی و سیاسی مهم موثر بر آنها است که تأثیر بسیار زیادی روی آنها دارد.
برای تحلیل فاندامنتال ارزها، لازم است تا عوامل موثر بر آنها را شناسایی کرده و سپس، شرایط این عوامل را در کشور مورد نظر بررسی نماییم. از مهم‌ترین عوامل موثر بر ارزش ارز یک کشور، می‌توان به نرخ بهره، نرخ تورم، نرخ بیکاری، نرخ تولید ناخالص داخلی، میزان واردات و صادرات، میزان رفاه اجتماعی و غیره اشاره کرد. هر یک از این عوامل تأثیر زیادی را روی یک ارز فیات می‌گذارند.
سوالات متداول
بازاری است که در آن، ارزهای کشورهای مختلف با هم مبادله می‌شوند. در این بازار، ما می‌توانیم ارزهای کشورهای مختلف را به هم تبدیل کنیم.
در بازار فارکس، هیچ محدودیتی برای رسیدن به سود وجود ندارد. ما می‌توانیم بی‌نهایت در این بازار سود کنیم. البته بازار فارکس مانند شمشیری دو لبه است و امکان ضرر نیز در آن وجود دارد.
بله، در مراحل ثبتنام، واریز، برداشت و انجام معاملات احتمال کلاهبرداری وجود دارد.
به دست آوردن سودهای بسیار کلان در این بازار ممکن است اما ورود به این بازار با این دید می‌تواند بسیار خطرناک و سمی باشد.
