ارز استورج چیست : تحلیل نمودار قیمت و پیش بینی آینده رمز ارز STORJ

ارز استورج چیست و چگونه کار می‌کند؟ ارز دیجیتال STORJ چه مزایا و معایبی دارد؟ چگونه می‌توان رمز ارز استورج را خریداری کرد؟

در دنیای امروز، بیشتر اطلاعات و داده‌های کاربران در بستر سیستم‌های کامپیوتری پردازش و ذخیره می‌شوند. نگهداری داده‌ها و امنیت آن‌ها یکی از مهم ترین دغدغه‌های کاربران است. در حال حاضر اکثر داده‌ها و اطلاعات توسط شرکت‌ها و نهادهای متمرکز ذخیره و نگهداری می‌شوند. شرکت‌هایی همچون گوگل با ارائه فضای ابری، افراد را ترغیب می‌کنند تا اطلاعات خود را در فضای ذخیره سازی آن‌ها ذخیره نمایند.

این شرکت‌ها به دلیل متمرکز بودن و داشتن دسترسی بالا، به راحتی می‌توانند دیتاهای کاربران را به سرقت ببرند و بدون کسب اجازه از آن‌ها، در بخش‌ها و حوزه‌های مختلف از این اطلاعات استفاده کنند. از همین رو برخی از پروژه‌های مارکت کریپتو سعی دارند با ارائه خدمات غیرمتمرکز، بستری مناسب برای ذخیره اطلاعات فراهم آورند. پروتکل استورج یا storj نیز جزو این دسته از پروژه‌هاست که به کمک تکنولوژی بلاک چین قصد دارد یک فضای ذخیره سازی ابری ایجاد کند تا در آن کاربران بتوانند اطلاعات مختلف خود را در آن ذخیره کنند. در این مقاله قصد داریم این پروژه را به صورت کامل مورد بررسی قرار دهیم.

پروتکل استورج چیست؟

پیش از معرفی رمز ارز استورج، بهتر است با پروتکل آن آشنا شویم. استورج (storj) یک پروتکل غیرمتمرکز در بستر بلاکچین اتریوم است که قصد دارد یک فضای ذخیره سازی ابری را به صورت همتا به همتا برای کاربران ایجاد نماید. همچنین قصد دارد بستری با امنیت بالا برای کاربران ایجاد کند تا آن‌ها بتوانند انواع اطلاعات مثل عکس، فیلم، موزیک، فایل‌ها و غیره را در فضایی ابری ذخیره سازی کنند.

شرکت‌های متمرکزی همچون گوگل و مایکروسافت با ارائه فضای ابری متمرکز، سعی می‌کنند حجم زیادی از داده‌های کاربران را دریافت و در شبکه‌های خود ذخیره کنند. این شرکت‌ها به دلیل ساختار متمرکز خود، به راحتی می‌توانند از دیتای کاربران سو استفاده کرده و اطلاعات آن را سرقت کنند. استورج قصد دارد بستری غیرمتمرکز با امنیت بالا ایجاد کند تا کاربران به راحتی بتوانند داده‌های خود را ذخیره و برای سایر افراد ارسال نمایند.

هنگامی که این پروتکل اطلاعات کاربران را دریافت می‌کند، آن‌ها را به صورت خودکار به بخش‌های کوچکتر تقسیم می‌نماید و بر روی هر بخش، رمزنگاری انجام می‌دهد. Storj بعد از تقسیم دیتاهای کاربران، آن‌ها را در سراسر پروتکل خود توزیع می‌کند. با این کار داده‌ها در چندین نود ذخیره می‌شوند و در صورت بروز هرگونه مشکلی، افراد می‌توانند به راحتی داده خود را بازیابی کنند. همچنین با این کار، شبکه در برابر حمله هکرها یا خرابکاران ایمن می‌شود؛ زیرا در این شرایط دیتای کاربران در چندین پایگاه داده ذخیره شده و خرابکاران نمی‌توانند تنها به یک دیتابیس متمرکز حمله کنند.

رمزنگاری داده‌ها و ذخیره آن‌ها توسط کاربران پروتکل انجام می‌شود. کاربران با اتصال دستگاه‌های خود به این پروتکل، می‌توانند در پردازش اطلاعات این شبکه مشارکت کنند. آن‌ها می‌توانند از طریق فعالیت خود در شبکه، ارز دیجیتال استورج را به عنوان پاداش دریافت نمایند. در ادامه درباره نحوه فعالیت نودها در این پروتکل صحبت خواهیم کرد.

تیم توسعه رمز ارز استورج

وایت پیپر پروتکل استورج در دسامبر سال 2014 در مارکت کریپتو عرضه شد. در این وایت پیپر ایده اصلی شبکه و سازوکار آن به صورت کامل شرح داده شد. این وایت پیپر توسط شان ویلکینسون (Shawn Wilkinson)، جان کویین (John Quinn) و فیلیپ هاچینز (Philip Hutchins) تنظیم شد. هر سه نفر مهندسان با تجربه‌ای در حوزه نرم افزار هستند که تصمیم گرفتند با همکاری یکدیگر، یک شبکه غیر متمرکز برای ذخیره اطلاعات کاربران ایجاد کنند.

بنیان‌گذاران شبکه استورج در کمتر از یک سال موفق به تأسیس تیم توسعه این پروژه به نام استورج لبز (Storj Labs) شدند. بعد از ساخت تیم توسعه و عرضه اولیه آن در مارکت کریپتو، این پروژه توانست در سال 2014 حدود 910 ارز بیت کوین و در 2017 حدود 30 میلیون دلار به عنوان سرمایه اولیه توسعه پروژه از کاربران مارکت کریپتو جذب کند. اعتماد بالای کاربران به ایده این پروژه و تیم توسعه آن باعث شد تا ارز دیجیتال استورج بتواند با سرعت بالایی پیشرفت و توسعه پیدا کند.

ارز دیجیتال استورج (STORJ)

ارز استورج، توکن بومی پروتکل stroj بوده که با نماد STORJ در صرافی‌های ارز دیجیتال لیست شده است. تعداد کل این توکن محدود و 425 میلیون بوده که از این مقدار حدود 95 درصد از آن در بازار کریپتوکارنسی عرضه شده است. این توکن در بستر بلاکچین اتریوم با استاندارد ERC-20 ساخته شده است. رمز ارز STORJ کاربردهای متنوعی در اکوسیستم آن دارد که مهم ترین کاربردهای آن موارد زیر هستند:

1. روش پرداخت: کاربران از طریق توکن های STORJ می‌توانند هزینه‌های ذخیره سازی داده‌ها را بپردازند و از انواع خدمات شبکه استفاده کنند. در واقع کاربران به کمک این توکن می‌توانند به صورت غیرمتمرکز، فضای ذخیره سازی ابری دریافت نمایند و با امنیت بالایی اطلاعات خود را ذخیره کنند.
2. حاکمیت: رمز ارز استورج یک توکن حاکمیتی به حساب می‌آید. افراد با خرید توکن آن می‌توانند در رای گیری‌ها و نظرسنجی‌های شبکه مشارکت کنند.
3. پاداش برای نودها: گره‌ها یا نودهای شبکه با قرار دادن فضای ذخیره سازی سیستم خود، به توسعه این شبکه کمک می‌کنند. نودها پاداش مشارکت خود را در قالب توکن STORJ از شبکه دریافت می‌کنند.
4. پاداش برای گره‌های ذخیره سازی: گره‌هایی که فضای ذخیره سازی خود را در اختیار شبکه قرار می‌دهند، در قالب توکن های STORJ پاداش دریافت می‌کنند.

ارز استورج چگونه کار می‌کند؟

همان‌طور که اشاره شد، استورج پروتکلی است که به کمک تکنولوژی بلاکچین، قصد دارد بستری غیرمتمرکز برای ذخیره اطلاعات کاربران فراهم سازد. این پروتکل با ایجاد سازوکاری، امکان اشتراک گذاری فضای ذخیره سازی را برای کاربران ایجاد کرده است. کاربران آن می‌توانند به صورت داوطلبانه، فضای ذخیره سازی خالی سیستم‌های خود را در اختیار شبکه قرار دهند. با این کار سایر کاربران می‌توانند از طریق پروتکل استورج، به فضای ذخیره سازی کاربران دسترسی پیدا کرده و از طریق آن‌ها، اطلاعات خود را ذخیره کنند.

کاربرانی که سیستم‌های خود را در اختیار شبکه استورج قرار می‌دهند، نودهای ذخیره سازی (storage nodes) نام دارند. این نودها فضای خالی هارد دیسک‌های خود را به پروتکل وصل می‌کنند. با این کار فضای ذخیره سازی مناسبی برای کاربران ایجاد می‌شود و آن‌ها می‌توانند به صورت غیر متمرکز دیتاهای خود را ذخیره و بازیابی کنند. این پروتکل به کمک الگوریتم اثبات ذخیره (proof of storage) دیتای کاربران را در فضای ذخیره سازی نودها رمزنگاری می‌کند. همچنین اطلاعات ارسال شده توسط کاربران را به بخش‌های کوچکتر تقسیم کرده و در چندین نود ذخیره می‌کند. با این کار تمامی دیتای افراد رمزنگاری و به صورت غیر متمرکز ذخیره می‌شود.

افراد برای استفاده از این پروتکل، باید از نرم افزار uplinks استفاده کنند. این نرم افزار باید بر روی سیستم کاربران نصب شود تا از طریق آن بتوانند اطلاعات و فایل‌های خود را در پروتکل storj آپلود کنند. نرم افزار uplinks به کمک satellites ترافیک مورد نیاز برای آپلود فایل‌ها را مشخص می‌کند. Satellites مجموعه‌ای از سرورها هستند که عملکرد گره‌های شبکه را بررسی کرده و داده‌های ارسال شده در پروتکل استورج را بین نودها تقسیم می‌کنند.

نحوه مشارکت در پروتکل استورج (Storj)

پروتکل استورج به گونه‌ای طراحی شده که از الگوریتم‌های اثبات ذخیره سازی پشتیبانی می‌کند. اثبات ذخیره سازی (proof of storage) یک روش برای پردازش تراکنش‌های شبکه است که در آن کاربران با به اشتراک گذاشتن فضای خالی سیستم‌های خود، می‌توانند تراکنش‌ها را پردازش و در شبکه تایید کنند. در این الگوریتم کاربرانی که می‌خواهند به صورت داوطلبانه در شبکه مشارکت کنند؛ باید مقداری از فضای ذخیره سازی خود را برای ذخیره تراکنش‌های شبکه در اختیار بلاکچین استورج قرار دهند. با این کار شبکه می‌تواند فرآیند فارمینگ را در سیستم کاربران اجرا کرده و تراکنش را تایید کند.

فرآیند farming یا فارمینگ یکی از روش‌های استخراج ارزهای دیجیتال به حساب می‌آید. در این فرآیند کاربران به جای استفاده از دستگاه‌های ماینر قدرتمند، به وسیله فضای ذخیره سازی سیستم‌های خود، در پردازش و تایید تراکنش‌ها مشارکت می‌کنند. در این فرآیند شبکه استورج دیگر از معادلات پیچیده ریاضی برای ثبت تراکنش‌ها استفاده نمی‌کند.

بلاکچین استورج به جای استفاده از معادلات توابع هش، از فرآیند شاردینگ و الگوریتم‌های پردازشگر در شبکه خود استفاده می‌کند. به کمک شاردینگ، شبکه تنها به فضای ذخیره سازی ماینرها نیاز دارد و دیگر نیازی به انجام محاسبات پیچیده نیست.

ماینرهای ارز استورج با اتصال سیستم‌های خود به پروتکل STORJ، فرآیند فارمینگ این رمز ارز را اجرا کرده و توکن STORJ را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. کاربرانی که علاقه‌مند هستند در فرآیند فارمینگ ارز استورج مشارکت کنند؛ باید حداقل یکی از سخت افزارهای زیر را در سیستم‌های خود داشته باشند:

1. فضای ذخیره سازی 8 تا 24 ترابایتی
2. وجود یک پردازنده اختصاصی برای پردازش تراکنش‌های شبکه (CORE I7 یا CORE I9)
3. حداقل 2 ترابایت پهنای باند اینترنت برای هر ماه

تفاوت ارز دیجیتال استورج و بیت تورنت

یکی از رقیبان بزرگ پروتکل استورج، شبکه بیت تورنت است. بیت تورنت (BitTorrent) یک پروتکل اشتراک گذاری غیر متمرکز است که در آن کاربران می‌توانند فایل‌هایی همچون موزیک، ویدیو و عکس را بدون نیاز به سرورهای مرکزی به طور مستقیم با یکدیگر به اشتراک بگذارند. استورج و بیت تورنت هر دو در حوزه اشتراک گذاری فضای ذخیره سازی فعالیت می‌کنند؛ اما تفاوت‌های بسیاری بین دو این پروژه وجود دارد. مهم ترین تفاوت‌های بین ارز استورج و بیت تورنت موارد زیر هستند:

• هدف از ساخت شبکه استورج، ایجاد بستری غیرمتمرکز برای ذخیره سازی و مدیریت داده‌هاست. در این شبکه کاربران بیشتر داده‌های خود را به صورت غیر متمرکز در فضای ابری این پروتکل ذخیره می‌کنند. در مقابل بیت تورنت یک پلتفرم اشتراک گذاری برای فایل‌هایی همچون عکس و ویدیو است که در آن افراد می‌توانند به صورت مستقیم و بدون حضور واسطه‌ها، فایل‌های خود را برای یکدیگر ارسال کنند.
• استفاده از پلتفرم بیت تورنت رایگان است. البته کاربران برای آپلود یا دانلود سریع‌تر فایل‌های خود، می‌توانند هزینه پرداخت کنند. در مقابل در پلتفرم استورج، افراد برای استفاده از فضای ذخیره سازی، باید هزینه حق اشتراک پرداخت نمایند.
• پلتفرم استورج از فرآیند شاردینگ (sharding) استفاده می‌کند. این پلتفرم فایل‌ها را به بخش‌های کوچکتر تقسیم کرده و آن‌ها را به صورت موازی و به‌طور همزمان پردازش می‌کند. این موضوع باعث می‌شود تا استورج مقیاس پذیری بالاتری نسبت به بیت تورنت داشته باشد.
• حریم خصوصی در پروتکل استورج بسیار بالاتر از بیت تورنت است. بیت تورنت اطلاعات کاملی از محل ذخیره سازی دیتاها را در شبکه خود ثبت می‌کند. در صورتی‌که استورج تمامی فایل‌ها را رمزنگاری کرده و داخل جدول هش قرار می‌دهد.

مزایای ارز دیجیتال استورج

• امنیت بالا: داده‌های کاربران از طریق الگوریتم‌های پروتکل storj، رمزنگاری می‌شوند. با این کار هکرها یا خرابکاران در صورت نفوذ به یک نود شبکه، نمی‌توانند به دیتای کاربران دسترسی داشته باشند و در نتیجه اطلاعات آن‌ها با امنیت بالایی در شبکه ذخیره می‌شود.
• غیرمتمرکز بودن: رمز ارز استورج توسط هیچ نهاد یا شرکتی کنترل نمی‌شود. این موضوع باعث می‌شود تا کاربران بتوانند هر نوع اطلاعاتی را بدون هیچ‌گونه محدودیتی در استورج ذخیره کنند.
• مقرون به صرفه: هزینه ذخیره سازی اطلاعات در این پروتکل بسیار کمتر از هزینه ذخیره سازی در پروتکل‌های ابری متمرکز است. به دلیل حذف واسطه‌ها و مشارکت نودهای شبکه در استورج، کاربران می‌توانند با هزینه بسیار کمی دیتای خود را ذخیره کنند.
• کنترل کامل بر دیتا: برخلاف سرویس‌های ابری متمرکز، کاربران کنترل کاملی بر روی دیتای خود دارند و هیچ محدودیتی در دسترسی به اطلاعات برای آن‌ها تعریف نمی‌شود. این موضوع باعث می‌شود تا افراد بتوانند هر نوع دیتایی که تمایل دارند ذخیره کنند را در این شبکه قرار دهند.

معایب ارز دیجیتال استورج

• سرعت پایین آپلود: در مقایسه با سرویس‌های ابری متمرکز، سرعت دانلود و آپلود فایل‌ها در storj پایین‌تر از شبکه‌های متمرکز است. این موضوع به این خاطر است که شبکه برای تمرکززدایی و امنیت کامل، دیتای کاربران را به بخش‌های کوچکتر تقسیم می‌کند. این فرآیند باعث می‌شود تا سرعت آپلود و دانلود فایل‌ها افت پیدا کند.
• پیچیدگی بالا: کاربران برای مشارکت در این شبکه، باید از دانش فنی خوبی برخوردار باشند. کاربران مبتدی نمی‌توانند به راحتی با این پروتکل کار کرده یا در فرآیندهای آن مشارکت کنند.
• مقیاس پذیری پایین: در حال حاضر پروتکل استورج در بلاکچین اتریوم توسعه یافته است. اتریوم به دلیل ترافیک بالا، مقیاس پذیری پایینی دارد و همین موضوع، بر روی این پروتکل نیز اثرگذار است. سرعت تراکنش‌ها در این شبکه در مقایسه با شبکه‌های متمرکز، پایین است و امکان دارد همین موضوع باعث شود تا سرمایه گذاران کمتری وارد معاملات رمز ارز استورج شوند.
• وابستگی به کلیدهای خصوصی: امنیت داده‌های کاربران به کلیدهای خصوصی آن‌ها وابسته است. در صورت از دست دادن کلیدها، کاربران به هیچ عنوان نمی‌توانند به دیتای خود دسترسی پیدا کنند.
• وجود رقیبان قدرتمند: پروژه‌های بزرگ و محبوبی همچون بیت تورنت (Bittorrent)، فایل کوین (Filecoin) و سیا (Sia) در حوزه ذخیره سازی غیرمتمرکز فایل‌ها فعالیت می‌کنند. عملکرد بهتر رقیبان باعث می‌شود تا کاربران کمتری تمایل داشته باشند در شبکه استورج فعالیت کنند.

پیش بینی آینده ارز استورج (Storj)

برای تحلیل و بررسی آینده ارز دیجیتال استورج، باید روند قیمت این رمز ارز را از ابتدا بررسی کنیم. تصویر زیر، تاریخچه قیمت ارز STORJ را نشان می‌دهد که در جولای سال 2020 با قیمت 0.17 دلار وارد مارکت کریپتو شد. این ارز از همان ابتدا وارد فاز صعودی شد و تا مارچ سال 2021 توانست به میزان 1780 درصد رشد را تجربه کند و به قیمت 3.82 دلار برسد که بیشترین قیمت ثبت شده برای این ارز است.

بعد از مارچ 2021، قیمت ظرف مدت سه ماه دامپ شد و از 3.82 به 0.48 دلار ریزش کرد. از جولای 2021 تا نوامبر 2021 قیمت مجدد وارد فاز صعودی شد و توانست با پامپ 390 درصدی، به سطح 3.55 دلار برسد؛ اما به علت شرایط بد بازار کریپتوکارنسی، قیمت وارد فاز نزولی شد. این فاز نزولی از اواسط نوامبر 2022 تا آگوست 2023 ادامه داشت و در آن قیمت با 97 درصد ریزش، به سطح 0.2 دلار رسید.

از سپتامبر 2023 تا دسامبر 2023 قیمت با پامپ 477 درصدی همراه شد و به سطح 1.25 دلار رسید. بعد از آن مجدد وارد فاز اصلاح شد و در حال حاضر (زمان نوشتن مقاله) قیمت در محدوده 0.54 تا 0.6 دلار قرار گرفته است.

تصویر زیر، تحلیل تکنیکال ارز استورج را نشان می‌دهد. قیمت در حال ورود به محدوده 0.59 تا 0.44 دلار است. در صورتی‌که قیمت به این محدوده واکنش مثبت نشان دهد، می‌تواند مجدد به روند صعودی خود بازگردد و تا سقف قبلی، یعنی ناحیه 1 تا 1.17 دلار رشد کند. اگر افزایش قیمت به صورت شارپی باشد، احتمال رشد قیمت تا سطح مقاومتی 1.3 تا 1.45 دلار وجود دارد. اما اگر قیمت نتواند از فاز اصلاح خارج شود، احتمال از دست رفتن سطح حمایتی 0.44 تا 0.59 دلار وجود دارد. در این حالت قیمت ممکن است تا سطح 0.29 تا 0.17 دلار ریزش کند.

نحوه خرید و فروش رمز ارز استورج

ارز استورج با نماد STORJ در اکثر صرافی‌های معتبر مارکت کریپتو لیست شده است. کاربران می‌توانند از طریق صرافی‌های بایننس (binance)، کوکوین (kucoin)، کراکن (kraken)، OKX، gate.io، کوینکس (coinEx)، کوین بیس (coinbase)، هیوبی (huobi) و یونی سواپ (uniswap) این رمز ارز را خرید و فروش کنند.

ارز دیجیتال استورج به دلیل پیروی از استانداردهای شبکه اتریوم، با اکثر کیف پول‌ها سازگار است. کاربران می‌توانند این توکن را در کیف پول‌های تراست والت (trust wallet)، متامسک (metamask)، اتمیک والت (atomic wallet)، مای اتر والت (MyEtherwallet)، سیف پل (safepal)، لجر (ledger) و ترزور (trezor) ذخیره کنند.