یکی از اولین کارهایی که هر معامله‌گر فارکس باید انجام دهد، انتخاب بروکر فارکس مناسب است. انتخاب بروکر مناسب یکی از مهمترین تصمیماتی است که هر معامله گر در ابتدای فعالیت خود در این بازار باید اتخاذ کند. به طور کلی، تمام بروکرهای فعال در بازار فارکس را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: بروکرهای DD یا بروکر با میز معاملاتی (Dealing-Desk) و بروکر های NDD یا بروکر بدون میز معاملاتی (None-Dealing-Desk) .
در این مقاله، تلاش شده است تا هر یک از این نوع بروکرها به طور مجزا، مورد بررسی قرار گیرند. بعد از خواندن این مقاله، باید بتوانید بهترین بروکر خود را با توجه به سبک معاملاتی خود انتخاب نمایید.
ساختار جریان قیمت در بروکر های NDD
منظور از بروکر های NDD یا بدون میز معاملاتی، بروکرهایی است که برای اعلام نرخهای خرید و فروش خود از قیمت‌های سایر فعالان بازار فارکس مانند بانک‌ها، موسسات مالی و گاهی معامله‌گران دیگر استفاده میکنند. این فعالان بازار اغلب به عنوان تامین‌کنندگان نقدینگی (Liquidity-Provider) یا بازارگردان‌ها (Market-Maker) شناخته می‌شوند که از طریق یک شبکه الکترونیک، قیمت‌های خود را ارسال میکنند.
در این فرآیند، قیمتها بروز نگه داشته می‌شود و از درخواست مجدد برای دریافت مظنه‌های قیمت جلوگیری می‌شود. شبکه‌های الکترونیکی که قیمتها را اعلام میکنند نیز دو نوع هستند:
- شبکه ECN
- شبکه STP
بروکر های NDD یا بدون میز معاملاتی از منابع مختلف قیمتها را جمع‌آوری میکنند و بهترین قیمت‌های مربوط به خرید و فروش را به مشتریان خود ارائه میدهند. هنگامی که با این بروکرها کار می‌کنیم، سوی دیگر معامله یک تامین‌کننده نقدینگی است.
منظور از اتوماسیون یا خودکارسازی این است که بروکر قادر است سفارشات مشتریان خود را با قیمتی که از سوی دیگر معامله دریافت شده، به سرعت اجرا نماید. در این شرایط، بروکر به عنوان واسطه عمل می‌کند که طی آن سفارشات را از مشتریان دریافت کرده و سپس، آنها را از طریق تامین‌کنندگان نقدینگی و با مقادیر اعلام شده از سوی آنها اجرا می‌کند.
شبکه ECN نرخهای تعداد بسیاری از تامین‌کنندگان نقدینگی را به گونه‌ای با هم ادغام می‌کند که قادر است صدها سفارش را به صورت هم‌زمان برای یک جفت ارز خاص مدیریت نماید.
در مقابل، شبکه STP نمی‌تواند تعداد بسیار زیادی از قیمتها را مانند شبکه ECN مدیریت نماید. شبکه STP به طور مستقیم، به سراغ تعدادی از بانک‌ها و موسسات مالی درجه اول می‌رود. به این ترتیب، تعداد بازیگران کمتری در این روش در دسترس هستند. ساختار جریان قیمت در بروکر های NDD به صورت زیر نشان داده شده است:
در تصویر بالا، جریان پویای قیمتها در پلتفرم الکترونیکی یک بروکر نشان داده شده است. فلش‌های سیاه نشان‌دهنده مظنه‌هایی هستند که بروکر دریافت میکنند و فلش‌های خاکستری نشان‌دهنده مظنه‌هایی هستند که بروکر به مشتریان خود اعلام می‌کند.
شبکه الکترونیک این امکان را برای بروکر فراهم میسازد که سفارشات مشتریان خود را با چند کلیک دریافت نماید و آنها را از طریق همتاهای خود اجرا کند. این جریان با فلش‌های آبی‌رنگ نشان داده شده است. همان طور که در تصویر بالا نشان داده شده است، بروکر در یک لحظه از بین نرخهای مختلف، بهترین قیمت خرید و بهترین قیمت فروش را از میان مظنه‌های بازیگران متفاوت بازار استخراج کرده و به مشتریان خود ارائه می‌دهد.
در تصویر بالا، بانک C بهترین مظنه خرید و بانک B بهترین مظنه فروش را ارائه میدهند.
ساختار جریان قیمت در بروکرهای با میز معاملاتی (DD)
منظور از بروکر با میز معاملاتی یا DD بروکری است که سفارشات مشتریان خود را از طریق تامین‌کنندگان نقدینگی اجرا نمی‌کند بلکه خود بروکر طرف دیگر معامله مشتریانش قرار می‌گیرد. به این معنی که این نوع از بروکرها به تامین‌کنندگان نقدینگی دسترسی ندارند. مطمئناً، آنها هم به دیگر بازیگران بازار دسترسی دارند.
در واقع، آنها بر اساس جهت معامله (خرید یا فروش)، اندازه معامله و شرایط بازار، تصمیم‌گیری میکنند که خود آنها طرف دیگر معامله مشتریان باشند یا از طریق دیگر بازار گردان‌ها، آن معامله را اجرا کنند. در صورتی که بازار در حال رونق گرفتن باشد و آنها با خرید مشتری روبرو باشند، ممکن است با بهترین قیمت از طریق یکی از تامین‌کنندگان نقدینگی که در دسترس دارند، معامله را به سرعت ببندند.
علاوه بر این، ممکن است این بروکرها از شبکه STP استفاده نمایند تا بتوانند در زمانی که قصد ندارند پوزیشن معاملاتی خود را حفظ کنند، سفارشات خود را از طریق این شبکه اجرا نمایند. همچنین ممکن است آنها حساب‌های STP به مشتریان خود ارائه دهند که طی آن، سفارشات مشتریان با استفاده از پلتفرم معاملاتی به صورت اتوماتیک اجرا شود. اما چه بروکر طرف معامله ما باشد و چه معاملات ما از طریق شبکه STP انجام شود، ما لزوما قیمت‌های تامین‌کنندگان نقدینگی را دریافت نخواهیم کرد.
میز معاملاتی ممکن است پوزیشن‌های معاملاتی ایجاد کند تا در مقابل پوزیشن‌های معامله‌گران خُرد که معمولا با حجم میکرو لات هستند، قرار گرفته و بسته شود.
زمانی که بروکر پوزیشنی با حجم بالاتر مانند یک لات استاندارد دارد، ممکن است آن پوزیشن را با یک تامین‌کننده نقدینگی ببندند و خود به طور مستقیم وارد معامله نشود. بیشتر تامین‌کنندگان نقدینگی قیمتها را برای بازار بین بانکی اعلام میکنند و تمایلی به معاملات کمتر از 100 هزار یا چند صد هزار واحد از یک ارز را ندارند.
به این ترتیب، بروکرهای با میز معاملاتی یا DD که با معامله‌گران خُرد کار میکنند، مجبور خواهند بود که در سمت مقابل معامله مشتریان خود قرار گیرند، مگر این که حجم معامله به اندازه‌ای باشد که بتوانند از طریق یک تامین‌کننده نقدینگی سفارشات را انجام دهند. ساختار جریان قیمت بروکر با میز معاملاتی در تصویر زیر نشان داده شده است:
همان طور که در تصویر بالا نشان داده شده است، بروکر برای اعلام نرخهای خرید و فروش خود، از قیمت‌های تامین‌کنندگان نقدینگی استفاده می‌نماید. این جریان با فلشی سیاه مشخص شده است. پس از آن، بروکر با کاهش و افزایش نرخ‌ها، آنها را به مشتریان خود ارائه می‌دهد. این جریان با فلشی با رنگ خاکستری نشان داده شده است. سپس معامله‌گران از طریق شبکه STP، با قیمت‌های اعلام شده معامله می کنند (فلش آبی).
پس از ارسال سفارش معامله‌گر، سفارشات از طریق پلتفرم معاملاتی به میز معاملاتی بروکر منتقل می‌شود. آنگاه میز معاملاتی در مورد چگونگی انجام سفارش تصمیم می‌گیرد. بنابراین، میز معاملاتی بروکر ممکن است طرف دیگر سفارش قرار بگیرد یا این که حجم موقعیت باز او به اندازه کافی بزرگ باشد که بتواند مستقیما از طریق یک تامین‌کننده نقدینگی آن را اجرا نماید (فلش نارنجی).
علاوه بر این، ممکن است میز معاملاتی قیمت‌های خود را به مشتریان ارائه دهد (فلش قرمز) و یا قیمت‌های تامین‌کنندگان نقدینگی را به مشتری اعلام کند (فلش زرد).
در تصویر بالا، بروکر قیمت‌های تامین‌کنندگان نقدینگی را به مشتری ارائه نداده است بلکه از بین قیمت‌های مختلفی که می‌توانست انتخاب کند، قیمتی را خریداری می‌کند که کمترین نرخ را دارد (نرخهای قرمز رنگ). در مثال فوق، بروکر رقم 1.2575 که کمترین نرخ است را انتخاب کرده و پس از اضافه کردن 5 پیپ، یعنی 1.2580، آن را به مشتری ارائه کرده است.
علاوه بر این، از میان نرخهای مختلفی که می‌تواند بفروشد، نرخی را انتخاب کرده که بالاترین قیمت را دارد (نرخهای سبز رنگ). در نتیجه، از بین نرخهای مختلف، قیمت 1.2565 را انتخاب کرده که بالاترین مظنه است و با 5 پیپ کمتر، یعنی 1.2060، آن را از مشتری خریداری می‌کند.
ویژگی‌های بروکر NDD
مهمترین ویژگی بروکر های ndd فارکس این است که بهترین نرخهای بازار را به کاربران خود ارائه میکنند. از آنجا که آنها به بازیگران مختلف بازار دسترسی دارند، بهترین قیمتها را به صورت رایگان در اختیار مشتریان و کاربران خود قرار میدهند. درآمد اصلی این بروکرها از کمیسیون معاملات انجام شده حاصل می‌شود چون آنها هیچ گاه پوزیشن معاملاتی اتخاذ نمی‌کنند.
افزون بر این، از آنجا که قیمتها از بازیگران مختلف بازار دریافت می‌شود، شکاف قیمتی بین خرید و فروش (اسپرد) به طور دائم تغییر می‌کند. به این ترتیب، گاهی اوقات اسپرد افزایش و گاهی بسیار کاهش می‌یابد.
در بروکر های NDD، لازم است تا بین بروکرهای STP و ECN تمایز قائل شویم. هر دوی این بروکرها بهترین مظنه‌های خرید و فروشی را که در دسترس دارند، به کاربران خود ارائه میکنند. با این حال، بروکرهای ECN به منابع قیمتی بسیار بیشتری دسترسی دارند و در مقایسه با بروکرهای STP، نرخهای بهتری را ارائه میکنند.
از آن جا که این نوع بروکرها بهترین نرخ‌ها را به مشتریان خود ارائه میکنند و سفارشات آنها را با نرخ بازار اجرا میکنند، در هر معامله مقداری کمیسیون از مشتری خود دریافت میکنند. کمیسیون‌ها بسیار اندک و معمولا کسری از اسپرد هستند.
با توجه به سرعت بالای شبکه الکترونیکی، زمانی که ما دکمه اجرای سفارش را در پلتفرم معاملاتی خود کلیک می‌کنیم، بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد که بروکر ndd به دریافت مجدد مظنه قیمت یا ریکوت (re-quote) نیاز پیدا کند.
از آنجایی که بروکر پوزیشن معاملاتی را برای خود حفظ نمی‌کند و علاوه بر این، مظنه‌های اعلام شده را همان طور که هست، اعلام می‌کند، معمولا معاملات با قیمت‌های ارائه شده انجام می‌شوند. با این حال، زمانی که نوسان زیادی در بازار وجود داشته باشد، ممکن است این اتفاق نیفتد و معاملات انجام شده با نرخهای اعلام شده تفاوت داشته باشند.
بروکرهایی که اعلام میکنند سفارشات را بدون میز معاملاتی انجام میدهند، باید بیشتر قیمت‌های خود را از بانک‌های درجه یک و سایر موسسات مالی معتبر دریافت کنند. مفاهیم ECN و STP بسیار گسترده هستند و ممکن است بروکرهای زیادی اعلام کنند که چنین خدماتی را ارائه میکنند در حالیکه در واقع، این طور نیست. ممکن است بروکری تعداد زیادی مشتری داشته باشد و از طریق یک پلتفرم معاملاتی، به یک شبکه ECN متصل باشد اما نرخهای خود را از بانک‌های درجه یک دریافت نکند.
به طور کلی، منظور از ECN این است که سفارشات ما در یک شبکه قیمت، با قیمت‌های سایر معامله‌گران یا تامین‌کنندگان نقدینگی انجام شود و این مسئله ممکن است در مورد تبلیغات برخی از بروکرها صادق باشد. اما لازم است اطمینان حاصل کنیم که این بروکرها به تعداد زیادی از بازارگردان‌ها و بانک‌های درجه یک برای دریافت قیمت دسترسی دارند.
بانک‌های درجه یک اسپردهای کمی برای معاملات خرد ارائه نمی‌کنند. برخی از موسسات تنها برای معاملات با حجم حداقل چند صد تایی، نرخهای مناسبی را ارائه میدهند. به عبارت دیگر، بروکرها با دسترسی واقعی به بازارگردان‌ها و مظنه‌های آنها قادر نیستند حساب‌های کارگزاری با مقادیر کم سرمایه را به مشتریان ارائه دهند.
اگر بروکری حساب‌های مینی و میکرو خود را با اهرم‌های بسیار بالا معمولا چند صد برابری ارائه می‌کند، به احتمال زیاد بروکری با میز معاملاتی (DD) محسوب می‌شود. برای این که بروکر بتواند پس از انباشته شدن پوزیشن و رسیدن به حداقل حجم مورد نیاز، آن را با بازارگردان خود معامله کند، وجود این میز معاملاتی لازم است.
به طور معمول، حداقل سرمایه مورد نیاز برای آغاز کار با بروکر های ndd در حدود 10 هزار واحد یا گاهی 25 هزار واحد از ارزهای اصلی در نظر گرفته می‌شود. اهرم‌های چنین بروکرهایی نیز معمولا از 1:10 بیشتر نیست. این اندازه حساب‌ها نشان‌دهنده این است که بروکر حداقل سایز معاملات بزرگتری را ارائه می‌دهد و معاملات مینی و میکرو را اجرا نمی‌کند.
از آن جا که تامین‌کنندگان نقدینگی این بروکرها میزهای معاملاتی مختلفی در نیویورک، لندن و توکیو دارند، به صورت شبانه‌روزی و پنج روز در هفته فعال هستند. در حقیقت، دلیل فعالیت شبانه‌روزی بازار فارکس در طول هفته وجود همین بانک‌های درجه یک است. بنابراین، بروکرهایی که به تامین‌کنندگان نقدینگی خود دسترسی دارند، قادر هستند در بازه زمانی مشابهی به مشتریان خود خدمات ارائه دهند.
ویژگی های بروکر با میز معاملاتی (DD)
بروکرهای با میز معاملاتی (DD) معمولا به مشتریان خُرد حساب‌های مینی و میکرو ارائه میکنند که از طریق بروکرهای NDD، در دسترس نیستند. همان طور که پیش از این گفته شد، بروکرهای دارای میز معاملاتی هم به بازارگردان‌ها و تامین‌کنندگان نقدینگی دسترسی دارند اما به طور مستقیم، قیمتها را به مشتریان خود اعلام نمی‌کنند. از آنجا که این بروکرها کمیسیونی از معاملات انجام شده دریافت نمی‌کنند، بعد از دریافت مظنه، اسپردها را افزایش میدهند و نرخهای خود را به اطلاع مشتریان خود می‌رسانند.
در صورتی که مشتریان معاملاتی با حجم بالا انجام دهند، بروکر قادر است سفارشات را به طور مستقیم با یک بازارگردان ببندد و به این ترتیب، افزایش اسپرد مفید خواهد بود. اگر بروکری یک مشتری داشته باشد که بخواهد معامله 10 لاتی انجام دهد، نرخهای دریافت شده از شبکه بازارگردان‌ها را عریض کرده و به مشتری اعلام می‌کند. در حقیقت، این بروکر قیمت فروش را کاهش و قیمت خرید را افزایش می‌دهد.
این بروکرها از طریق اسپرد خرید و فروش نیز درآمد کسب میکنند. زمانی که معاملات با حجم اندک انجام می‌شود، بروکر قادر نیست آن را با مظنه‌های بازارگردان‌ها اجرا کند چون حداقل معامله با بازارگردان‌ها چندین لات استاندارد است. در این شرایط، بروکر پوزیشن معاملاتی را برای خود حفظ می‌کند. با این وجود، آنها می‌توانند پوزیشن معاملاتی یک مشتری را با پوزیشن مخالف مشتری دیگر اجرا کنند و از شکاف قیمتی خرید و فروش سود به دست آورند.
تفاوت قیمت خرید و فروش یا اسپرد یکی از منابع اصلی درآمد بروکرهای DD است. به عنوان مثال، تصور کنید که نرخ اعلام شده از سوی بروکر 1.2580/1.2560 باشد. حال، یک مشتری به اندازه میکرو لاتی با نرخ 1.2680 خرید می‌کند. پس از آن، نرخ بروکر به 1.2585/1.2565 تغییر می‌کند و یک مشتری دیگر، به اندازه یک میکرو لات، با نرخ 1.2565 می‌فروشد. به این ترتیب، بروکر به اندازه تفاوت بین قیمت خرید و فروش سود برده است.
برخی بروکرهای دارای میز معاملاتی امکان تماس تلفنی با میز را برای مشتریان عمده فراهم میکنند. به این صورت، تعامل بین بروکر و مشتریان بیشتر می‌شود و مشتری احساس نمی‌کند که به تنهایی در پشت مانیتور رها شده است.
