پورتفولیو portfolio چیست چگونه می توانیم پورتفولیو بسازیم و مدیریت کنیم؟

پورتفولیو چیست ؟ چگونه باید یک پورتفولیو را مدیریت کرد؟ انواع portfolio کدام است؟

کلمه پورتفولیو یا portfolio در بین کاربران بازارهای مالی بسیار استفاده می‌شود اما اغلب کاربران مفهوم آن را به طور دقیق نمی دانند. مفهوم پورتفولیو نه تنها در بازارهای مالی، بلکه برای مدیریت پروژه های کاری نیز استفاده می شود و آشنایی با آن می تواند حتی در امور روزمره کاربرد داشته باشد. به کمک مدیریت پورتفولیو کاربران می توانند میزان ریسک سرمایه خود را کنترل کنند و میزان سود خود را از بازارهای مالی افزایش دهند. در این مقاله تلاش داریم تا ابتدا مفهوم پورتفولیو را بررسی کرده و سپس درباره مدیریت پورتفولیو و نحوه کاربرد آن در بازارهای مالی صحبت کنیم.

پورتفولیو چیست به زبان ساده

پورتفولیو یا portfolio یک اصطلاح رایج در بخش اقتصاد و سرمایه گذاری است و اولین بار توسط کاربران بازار بورس اوراق بهادار مطرح شد. پورتفولیو در بازارهای مالی به معنای تمامی دارایی های موجود، مستغلات، برنامه ها و سایر توانمندی هاییست که در یک مدت زمان مشخصی قابلیت رشد دارد و کاربر می تواند از آن به عنوان کسب سود استفاده کند.

معمولا در بازارهای مالی پورتفولیو (portfolio) شامل مجموعه ای از دارایی های فرد مانند سهام، صندوق های سرمایه گذاری و اوراق قرضه و سایر دارایی ها مانند پول نقد، طلا، سکه و توانمندی هاییست که با گذشت زمان ارزش آن تغییر می کند و به وسیله آن سود یا زیان به مالک آن دارایی تعلق می گیرد. در گذشته پورتفولیو به مجموعه ای از اسناد و مدارکی گفته می شد که در بازار بورس توسط فعالان بازار جابجا می شدند.

از نگاه تحلیلگران و سرمایه گذاران حوزه اقتصاد، فعالان بازارهای مالی برای آن که بتوانند یک پورتفولیوی مطلوب داشته باشند، باید در طیف وسیع و متنوعی از انواع دارایی ها سرمایه گذاری کنند. این پورتفولیو باید از اوراق قرضه دولتی تا سهام شرکت های کوچک را شامل شود تا برآیند سرمایه گذاری بعد از گذشت زمان بتواند بازدهی مناسبی را نصیب سرمایه گذار کند.

علاوه بر این سرمایه گذاران باید بتوانند در چند بازار مالی فعالیت داشته باشند تا با تقسیم مناسب دارایی های خود در بازارها، بتوانند سودهای مناسبی کسب کرده و از سود سایر بازارها استفاده نمایند. چیدن پورتفولیو در بازارهای مالی متفاوت نیازمند داشتن دانش و مهارت بالا است. یکی از اصلی ترین مهارت های لازم برای چیدن پورتفولیو، شناخت مدیریت پورتفولیو یا Project Portfolio Management (PPM) است.

انواع پورتفولیو portfolio

برای هریک از بازارهای فارکس، کریپتوکارنسی، بورس، اوراق مشتقه و غیره نوع دارایی پورتفولیو متفاوت است و کاربران باید برحسب رفتار آن بازار، پورتفولیوی خود را تنظیم کنند. برای هر شخص و کاربری که در بازارهای مالی فعالیت می کند، استراتژی و سبد وجود دارد. در واقع چینش سبد یا پورتفولیو بسته به هر شخص متفاوت است و نمی توان نسخه ای واحد برای همه کاربران در نظر گرفت. به صورت کلی برحسب استراتژی و اهداف سرمایه گذاری خود، 5 نوع پورتفولیو وجود دارد:

1. پورتفوی ترکیبی

یکی از رایج ترین نوع پرتفولیو در بین کاربران بازارهای مالی، پورتفوی ترکیبی است. در پرتفوی ترکیبی مجموعه ای از دارایی های متنوع در کنار هم چیده شده است. ایجاد یک پرتفوی ترکیبی نیازمند فعالیت در بازارهای مالی مختلف و خرید سهام، رمز ارز، جفت ارز، اوراق مشتقه، صندوق های سرمایه گذاری و سایر دارایی های قابل سرمایه گذاری است.
نحوه چینش پرتفولیو ترکیبی نسبت به سایر پرتفولیوها زمان بر و سخت تر است، زیرا کاربر باید بازارهای مختلفی را برای سرمایه گذاری تحلیل و بررسی نماید و در زمان مناسب در آن ها ورود کند. این بررسی نیازمند قدرت تحلیلی بالاست که معمولا سبدهای سرمایه گذاری و تحلیلگران خبره بازارهای مالی از این نوع پورتفولیو استفاده می کنند.

2. پورتفوی تهاجمی

در پورتفوی تهاجمی معمولا دارایی ها انتخاب و در سبد قرار می گیرند که بازدهی آن ها بسیار زیاد و ریسک سرمایه گذاری بسیار بالایی دارند. معمولا در پرتفوی تهاجمی سرمایه گذاری به دنبال پروژه ها و شرکت هایی هستند که در ابتدای مسیر خود قرار گرفته و هنوز در بازار ناشناخته محسوب می شوند و ممکن است با افزایش های ناگهانی قیمت مواجه شوند. سرمایه گذاران در پرتفوی تهاجمی به دنبال شرکت ها و پروژه های کوچک با پتانسیل بالا می گردند تا بتوانند در مدت زمان مشخصی سودهای بسیار زیادی کسب کنند. پرتفوی تهاجمی دارای ریسک سرمایه گذاری بسیار بالایی است

3. پورتفوی تدافعی

پورتفوی تدافعی معمولا توسط سرمایه گذارانی استفاده می شود که دنبال ریسک پایین و سود منطقی هستند. در این پورتفوی سرمایه گذاران تمایل دارند تا بر روی دارایی ها و پروژه هایی که در برابر رکودها مقاوم هستند، سرمایه گذاری کنند. در پرتفوی تدافعی معمولا پروژه ها و شرکت های بزرگ با ارزش بازار بسیار زیاد مورد بررسی و سرمایه گذاری قرار می گیرند.

4. پورتفوی درآمد

معمولا پورتفوی درآمد شباهت زیادی با پرتفوی تدافعی دارد، زیرا در پرتفوی درآمد شرکت ها و پروژه هایی انتخاب می شوند که سود نقدی مناسبی دارند. در واقع در این نوع پورتفوی سرمایه گذاران به دنبال پروژه هایی هستند که در مدت زمان مشخصی، مقدار سود نقدی مشخصی را به آن ها پرداخت کند. این پرتفوی معمولا در بازارهای سهام و کریپتو کاربرد دارد، به طوری که کاربر در بازار سهام به دنبال شرکت با سود مجمع بالا و در بازار کریپتوکارنسی به دنبال توکن با سود استیکینگ بالا است.

5. پورتفوی ترید

در پرتفوی ترید سرمایه گذار برحسب نوع استراتژی خود، دارایی هایی را با نگاه میان مدت و کوتاه مدت خریداری می کند و در زمان معینی آن ها را به فروش می رساند. پرتفوی ترید معمولا در بازار فارکس، کریپتوکارنسی، بورس و مشتقه ایجاد می شود. سرمایه گذاران در پرتفوی ترید معمولا دارای نگاه کوتاه مدت و میان مدت هستند و از ابزارهای مختلفی همانند اهرم، تحلیل تکنیکال، معاملات فیوچرز و غیره استفاده می کنند.

نظریه پرتفوی مدرن چیست ؟

نظریه پرتفوی مدرن (Modern Portfolio Theory یا MPT)، نظریه‌ای در زمینه مالی است که توسط هری مارکوویتز در دهه ۱۹۵۰ معرفی شد. این نظریه بر این ایده استوار است که سرمایه گذاران به دنبال به حداکثر رساندن بازده انتظاری پرتفوی و کاهش ریسک هستند. اصول اصلی این نظریه عبارتند از:

1. ترکیب پرتفوی: به جای سرمایه گذاری در یک دارایی، سرمایه گذار باید در یک مجموعه از دارایی ها سرمایه‌گذاری کند. این کار به کاهش ریسک مربوط می شود.

2. ریسک و بازده: هر دارایی یا سهم خاصی ریسک و بازده ای دارد. نظریه پرتفوی مدرن به دنبال یافتن ترکیبی از دارایی هاست که بازده مطلوبی داشته باشد و در عین حال ریسک را به حداقل برساند.

3. کاهش ریسک از طریق تنوع: یکی از راه های کاهش ریسک، تنوع در سرمایه گذاری است. وقتی سرمایه گذار در یک مجموعه متنوع از دارایی ها سرمایه گذاری می کند، ریسک نوسانات قیمتی کاهش می یابد.

4. لبه مؤثر (Efficient Frontier): نظریه پرتفوی مدرن یک مفهوم به نام “لبه مؤثر” را معرفی می کند. این لبه نشان دهنده ترکیب های مختلفی از دارایی هاست که بازده مطلوبی دارند و ریسک کمتری نسبت به سایر ترکیب ها دارند.

نظریه پرتفوی مدرن مبنایی برای تصمیم گیری های سرمایه گذاری مدرن است و توسط متخصصان مالی برای بهینه سازی پرتفوی و کاهش ریسک استفاده می شود.

مدیریت پورتفولیو چیست ؟

مدیریت پورتفولیو (Project Portfolio Management) یکی از مهارت های اصلی برای کسب سود و موفقیت در بازارهای مالی است. برای آنکه مدیریت پورتفولیو را به خوبی درک کنیم، لازم است تا ابتدا تعریف اصلی آن را بدانیم. هنگامی که صبحت از پورتفولیو می شود، در واقع صحبت از پروژه ها، برنامه ها و فرآیندهای مدیریت شده ایست که در کنار هم برای رسیدن به اهداف مشخصی قرار گرفته اند.

مدیریت پرتفولیو، روش هایی را مشخص و تعیین می کند تا برای پیش بینی مشکلات و ریسک های احتمالی، مدیریت شرایط بحرانی، بررسی پیشرفت و مشکلات پرتفولیو راهکار ارائه کند. در واقع در مدیریت پورتفولیو دارایی ها یا پروژه ها باید برحسب اصول زیر قرار گرفته باشند:

• در انتخاب پروژه ها و دارایی های سرمایه گذاری شده الویت بندی انجام شود.
• شناخت پروژه ها و سرمایه گذاری های مناسب که به همسویی بیشتری با استراتژی انتخاب شده دارند.
• بررسی زمان مناسب برای ورود به پروژه یا دارایی و سرمایه گذاری بر روی آن.
• بررسی سوابق پروژه ها و دارایی های تهیه شده.

به صورت کلی اگر کاربران بتوانند موارد گفته شده را رعایت کنند، می توانند مدیریت و تسلط بسیار خوبی روی دارایی های خود داشته باشند.

چگونه ریسک پورتفولیو را مدیریت کنیم؟

یکی از اصلی ترین دلایل اهمیت مدیریت پورتفولیو، کنترل ریسک در سرمایه گذاری دارایی ها است. سرمایه گذار باید بتواند در شرایط و بازارهای مختلف ریسک سرمایه گذاری خود را بررسی و بر اساس آن پرتفولیوی خود را مدیریت کند. برای آنکه ریسک سرمایه گذاری را درک کنید، بهتر است ریسک و انواع آن را بشناسید.

از نگاه بسیاری از سرمایه گذاران ریسک به معنی خطر است که ارزش یک دارایی را تهدید می کند. به صورت کلی ریسک به معنی عدم اطمینان از تغییرات یک پارامتر که امکان دارد ارزش دارایی را کاهش دهد. به صورت کلی دو نوع ریسک سرمایه گذاری وجود دارد.

اولین نوع، ریسک سیستماتیک است که بر کل بازار تاثیر می گذارد و غیرقابل حذف است. این نوع ریسک معمولا بر حسب شرایط بازار ایجاد می شود و غیرقابل پیش بینی است. سرمایه گذاران برای مدیریت پورتفولیوی خود باید بتوانند استراتژی های مناسب برای مقابله با ریسک سیستماتیک داشته باشند.

دومین نوع ریسک، ریسک غیرسیستماتیک است که به کلیت بازار معطوف نمی شود و تنها شامل پروژه یا دارایی سرمایه گذاری شده است. ریسک غیرسیستماتیک غالبا قابل پیش بینی است و سرمایه گذار باید در تحلیل و بررسی یک دارایی بتواند به خوبی ریسک غیرسیستماتیک آن را شناسایی کند.

بعد از شناخت کلی انواع ریسک ها می‌دانیم که بخشی از ریسک موجود در بازار سرمایه قابل پیش بینی است و باید برحسب استراتژی مناسب برای آن برنامه ریزی کرد. تهیه یک برنامه جامع برای مدیریت پرتفولیو نیازمند شناخت ریسک های سرمایه گذاری هر دارایی است. یکی از اصلی ترین عوامل شکست سرمایه گذاران در بازارهای مالی، عدم شناخت ریسک های بازار و نداشتن مدیریت مناسب پورتفولیو در شرایط مختلف بازار است.

برای این‌که ریسک موجود در پورتفولیو دارایی کنترل شود، لازم است تا موارد زیر اجرا گردد:

1. طراحی و برنامه ریزی مناسب برای شرایط مختلف بازار
   سرمایه گذاری که در بازارهای مالی فعالیت می کند باید بتواند یک برنامه کامل برای شناخت و مدیریت ریسک در پرتفولیوی خود انجام دهد. چیدن برنامه ریزی برای کنترل ریسک بسته به نوع بازار، میزان سرمایه و نگاه سرمایه گذاری هر شخص متفاوت است. عوامل اصلی و مهم برای طراحی یک برنامه ریزی مدیریت ریسک در پورتفولیو شامل موارد زیر است:
   الف. طبقه بندی ریسک های موجود در دارایی و پیش بینی ریسک های احتمالی بازارهای مالی
   ب. الویت بندی به هر یک از ریسک ها بر اساس احتمال رخداد آن
   پ. مشخص کردن استراتژی برای هر کدام از ریسک ها در صورت رخداد آن
2. نحوه کنترل هر ریسک
   بعد از شناخت ریسک های سیستماتیک و غیرسیستماتیک در بازارهای مالی، باید بتوان ریسک های موجود را کنترل کرد. برای کنترل ریسک سرمایه گذار باید بتواند استراتژی مناسبی برای هر یک از شریط بازار انتخاب کند. به طور کلی چهار نوع استراتژی برای مدیریت ریسک وجود دارد: پذیرش، اجتناب، کاهش و انتقال.
   در استراتژی پذیرش ریسک، سرمایه گذار مقدار ضرری که ممکن است در سرمایه گذاری یا معامله متحمل شود را می پذیرد و برحسب میزان تحمل ضرر، ریسک سرمایه گذاری را کنترل می کند. استراتژی پذیرش نوعی استراتژی جسورانه است که سرمایه گذار با شناخت ریسک سرمایه گذاری، از میزان ضرر احتمالی خود آگاه است.
   در استراتژی اجتناب، سرمایه گذار مدت زمان مورد نظر برای سرمایه گذاری یا معامله را مشخص می کند و برحسب مدت زمان مشخص شده و مقدار آستانه تحمل ضرر، وارد سرمایه گذاری می شود. در این استراتژی معمولا سرمایه گذاران میزان ضرر کمتری را تحمل می کنند و برحسب مدت زمان پیش بینی شده، دارایی های خود را نگه می دارند.
   در استراتژی کاهش، سرمایه گذار برحسب میزان ضرر متحمل شده از سرمایه گذاری خارج می شود. در این استراتژی سرمایه گذار باید چندین نقطه را برای خروج و تحمل ضرر مشخص کند. همچنین باید تعیین کند که بعد از خروج از سرمایه گذاری، در چه زمانی مجدد تصمیم به خرید دارایی می گیرد. به صورت کلی در این استراتژی سرمایه گذار باید چند حد ضرر برای خود مشخص کند.
   در استراتژی انتقال، سرمایه گذار بعد از تشخیص نقطه خروج از سرمایه گذاری، وارد یک سرمایه گذاری جدید می شود. در واقع برای هر کدام از ریسک های احتمالی، استراتژی انتقال تعیین می کند تا برحسب شرایط بازار بتواند دارایی های خود را جابجا کند.
   همانطور که مشخص است، کاربران برحسب ریسک بازار و نحوه معاملات خود باید بتوانند استراتژی منحصر به فرد خود را داشته باشند.
3. مانیتور کردن استراتژی طراحی شده
   بعد از طراحی و چیدمان استراتژی برای مقابله با ریسک های بازار، باید استراتژی چیده شده مورد بررسی قرار گیرد. در واقع تنها طراحی استراتژی و اجرای آن کافی نیست، بلکه بررسی آن برای اجرایی شدن استراتژی باید انجام شود. یک استراتژی مناسب باید ثبت شود و عملکرد آن در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گیرد. ثبت استراتژی طراحی شده و عملکرد آن (مانیتور کردن) می توانند نقاط قوت و ضعف معامله گران را مشخص کند.

آموزش ساخت پورتفولیو در بازار کریپتوکارنسی

بعد از طراحی استراتژی مناسب و بررسی ریسک های آن، دیگر نوبت به ساخت پورتفولیو می رسد. چیدمان دارایی ها در هر کدام از بازارها متفاوت است و کاربران هر بازار باید استراتژی مشخص و منحصر به فردی را طراحی و اجرا کنند. پورتفولیوی کریپتوکارنسی شامل رمزارزهای مختلفی می شود که کاربر برحسب میزان تحمل ریسک و افق سرمایه گذاری خود، آن ها را تهیه می کند. برای اینکه بتوانید پرتفولیوی کریپتوکارنسی مناسبی را تهیه نمایید، بهتر است موارد زیر را به ترتیب رعایت کنید:

• شناخت انواع ارزهای دیجیتال

  اولین گام مهم برای تشکیل پرتفولیوی کریپتوکارنسی، شناخت انواع رمزارزهاست. برخی از کاربران بازار کریپتوکارنسی با انواع رمز ارزها آشنا نیستند و ممکن است برای سرمایه گذاری بر روی آن ها دچار مشکل شوند. به صورت کلی رمز ارزها به 6 دسته تقسیم می شوند:

  الف. کوین های پرداختی
  کوین های پرداختی، رمز ارزهایی هستند که با هدف ایجاد بستری غیر متمرکز برای انتقال دارایی ها به وجود آمدند. کوین های پرداختی را می توان نسل اول رمزارزها دانست؛ جایی که تنها ایده بیت کوین مطرح بود و پروژه های دیگری همچون بیت کوین کش، لایت کوین، ریپل و غیره در تلاش هستند تا با بهبود شبکه خود، به یک شبکه جهانی پرداخت تبدیل شوند.
  ب. استیبل کوین ها
  استیبل کوین ها که به رمزارزهای پایدار و باثبات معروف هستند، ارزششان از یک دارایی دیگر گرفته می شود و با آن برابری می کند. در واقع استیبل کوین ها دارای پشتوانه هستند. تتر یکی از معروف ترین استیبل کوین هاست که با پشتوانه ارز فیات دلار وارد بازار کریپتوکارنسی شد. پکس گلد (PAXG) نیز از دیگر استیبل کوین های معروف در بازار کریپتوکارنسی که پشتوانه آن طلا است.
  بازار رمز ارزها هنوز در ابتدای مسیر خود قرار دارد و دارای نوسان های زیادی است. از طرفی استیبل کوین ها به دلیل داشتن قیمتی ثابت و پشتوانه ای مشخص نوسانات کمتری دارند و به عنوان یک دارایی کم نوسان و با ثبات تلقی می شوند. همچنین اگر کاربر تصمیم بگیرد که دارایی های خود را از یک پروژه یا رمز ارز خارج کند، می تواند به سادگی دارایی خود را به تتر یا هر استیبل کوین دیگری تبدیل نماید. در واقع استیبل کوین مانند یک واسط بین تبدیل رمز ارز به دارایی هایی مانند ارز فیات و طلا عمل کرده و فرآیند را برای کاربر ساده می کند.
  پ. توکن های اوراق بهادار
  توکن های اوراق بهادار (security tokens) همانند اوراق بهادار سنتی عمل می کنند و نشان دهنده دارایی یک نهاد هستند. این دارایی ها می تواند شامل سهام یک شرکت، اوراق قرضه صادر شده توسط یک پروژه یا حق رای یک پروژه باشد. در نگاهی دیگر اوراق بهادار با ورود به دنیای بلاک چینی، دیجیتالی شده و به صورت توکن های اوراق بهادار در بازار کریپتوکارنسی منتشر می شوند. در واقع توکن های اوراق بهادار همانند اوراق بهادار سنتی تحت قوانین و مقرارت یکسانی هستند و قبل از ایجاد و ورود به دنیای بلاک چین، باید مجوز دریافت کنند.
  ت. توکن های کاربردی
  توکن های کاربردی (utility token) همانند یک ابزار کاربردی در یک سرویس یا محصول بلاکچینی عمل می کند. کاربران به وسیله توکن های کاربردی می توانند به پرداخت کارمزدها و توسعه شبکه کمک کنند. به عنوان مثال، توکن BNB توکن کاربردی صرافی بایننس می باشد که باعث توسعه این صرافی در بین کاربران می شود.
  توکن های کاربردی بیشتر در برنامه های غیر متمرکز (DApp) کاربرد دارند. معمولا نرم افزارهای غیرمتمرکز برای توسعه برنامه خود و ساخت روشی برای پرداخت درون شبکه خود از توکن های کاربردی استفاده می‌کنند. ارزش این توکن ها رابطه مستقیمی با ارزش پروژه دارد. در واقع هرچه پروژه پیشرفت و توسعه پیدا کند، توکن کاربردی آن پروژه نیز رشد می کند.
  ث. توکن های حاکمیتی
  توکن های حاکمیتی (governance token) یکی از توکن های محبوب در سال های اخیر محسوب می شوند که اکثر پروژه ها از ایده آن استفاده می کنند. این توکن ها با هدف ایجاد حق رای برای کاربران یک شبکه ایجاد شده اند. در واقع در یک پروژه حق رای و سهم کاربر از تغییرات شبکه توسط توکن های حاکمیتی تعیین می شود. هرچه کاربر بتواند توکن حاکمیتی بیشتری داشته باشد، حق رای آن بالاتر می رود.
  ج. ابزارهای مالی کریپتویی
  در سال های اخیر با توسعه بازار کریپتوکارنسی، ایده ایجاد ابزارهای غیر متمرکز مالی (DeFi) بسیار پر رنگ شد و توسعه دهندگان تلاش کردند تا اکثر ابزارهای مالی را به صورت غیرمتمرکز مدل سازی کرده و وارد بازار کریپتوکارنسی کنند. ایجاد صندوق های سرمایه گذاری کریپتویی یا ETF های غیرمتمرکز و توکن های وام دهی جزو همین دسته ار رمزارزها قرار می گیرند. کاربران می توانند با خرید صندوق های سرمایه گذاری کریپتویی میزان ریسک سرمایه گذاری خود را کنترل کنند.

• ایجاد تنوع در پورتفولیو

  بعد از شناخت کامل انواع رمزارزها کاربران می توانند برحسب چشم انداز سرمایه گذاری و استراتژی خود، پورتفولیوی خود را بسازند. استفاده از انواع رمزارزها در پورتفولیو می تواند ریسک سرمایه گذاری را تا حد امکان کاهش دهد.

• استفاده از قابلیت های استیکینگ و استخرهای نقدینگی

  یکی از اصلی ترین مزایای بازار کریپتوکارنسی نسبت به سایر بازارها، وجود راه های مختلف کسب درآمد است. کاربران می توانند با بررسی شرایط استیکینگ، ماینینگ و استخر های نقدینگی موجود در بازار کریپتوکارنسی، بخشی از سرمایه خود را وارد این فرآیندها کنند و به صورت مشخص از بازار کریپتوکارنسی کسب سود کنند.

ابزارهای مناسب برای ساخت پورتفوی کریپتویی

بعد از طراحی استراتژی مناسب برای ساخت پورتفولیوی کریپتوکارنسی، نیاز به ابزارهای کمکی است که بتواند روند معاملات و تجزیه و تحلیل پرتفولیو را ساده کند. کاربران با استفاده از ابزارهای کمکی می توانند آمار تغییرات دارایی ها را در لحظه مشاهده کنند و بر اساس آن متوجه شوند که آیا تغییرات قیمتی رمز ارزها برحسب استراتژی آن ها انجام می شود و با اهداف آنها مطابقت دارد یا خیر. لیست زیر شامل چند ابزار مناسب و کاربردی برای ساخت پرتفولیوی کریپتوکارنسی است:

• کوین مارکت کپ (coinmarketcap)
  سایت کوین مارکت کپ یکی از محبوب ترین سایت های بازار کریپتوکارنسی است که با انتشار آمارهای مختلف، کمک شایانی در تجزیه و تحلیل پروژه های دنیای کریپتوکارنسی می کند. در سایت کوین مارکت کپ امکان ساخت پرتفولیو ارز دیجیتال وجود دارد. این قابلیت به صورت رایگان بر روی سیستم های دسکتاپ و موبایل قابل اجراست.
  کاربران باید دارایی های خود را به صورت دستی در پورتفولیوی فرضی سایت کوین مارکت کپ همراه با قیمت خریداری شده وارد نمایند. (زیرا امکان اتصال کیف پول ها به سایت کوین مارکت کپ وجود ندارد) بعد از آن کاربران می توانند از تغییرات لحظه ای، اخبار و آمارهای مهم راجع به دارایی های خود باخبر شوند.
• کوین گکو (coingecko.com)
  از دیگر سایت های کاربردی که بیشتر به خاطر اخبار و آمارهای تحلیل رمز ارزها معروف شده، سایت کوین گکو است. کوین گکو همانند کوین مارکت کپ دارای ابزار مدیریت پرتفولیو است. ابزار مدیریت پرتفولیو در این وب سایت در دو نسخه دسکتاپ و موبایل به صورت رایگان موجود است.
• دلتا (delta.app)
  دلتا یک نرم افزار موبایل است که در آن آمار و تجزیه و تحلیل های رمزارزها منتشر می شود. کاربران از طریق نرم افزار دلتا می توانند سبد کریپتویی خود را مدیریت کنند. در واقع کاربران می توانند همانند کوین گکو و کوین مارکت کپ اطلاعات دارایی های رمز ارز خود را به این نرم افزار بدهند و از تغییرات مهم دارایی های خود باخبر شوند. اپلیکیشن دلتا امکان اتصال به 20 صرافی ارزهای دیجیتال مانند بایننس و برخی از ولت های مشهور را دارد.