پورتفولیو چیست؟ چگونه باید یک پورتفولیو را مدیریت کرد؟ انواع پورتفولیو کدام است؟ کلمه پورتفولیو یا portfolio در بین کاربران بازارهای مالی بسیار استفاده می‌شود اما اغلب کاربران مفهوم آن را به طور دقیق نمی‌دانند. مفهوم پورتفولیو نه تنها در بازارهای مالی، بلکه برای مدیریت پروژه‌های کاری استفاده می‌شود و آشنایی با آن می‌تواند حتی در امور روزمره کاربرد داشته باشد.
به کمک مدیریت پورتفولیو کاربران می‌توانند میزان ریسک سرمایه خود را کنترل کنند و میزان سود خود را از بازارهای مالی افزایش دهند. در این مقاله تلاش داریم تا ابتدا مفهوم پورتفولیو را بررسی کرده و سپس درباره مدیریت پورتفولیو و نحوه کاربرد آن در بازارهای مالی بپردازیم.
مفهوم پورتفولیو (portfolio)
اصطلاح پورتفولیو یا portfolio یک اصطلاح رایج در بخش اقتصاد و سرمایهگذاری است. اصطلاح پورتفولیو اولین بار توسط کاربران بازار بورس اوراق بهادار مطرح شد. پورتفولیو در بازارهای مالی به معنای تمامی دارایی‌های موجود، مستغلات، برنامه‌ها و سایر توانمندی‌هایی است که در یک مدت زمان مشخصی قابلیت رشد دارد و کاربر می‌تواند از آن به عنوان کسب سود استفاده کند.
معمولا در بازارهای مالی پورتفولیو یا portfolio شامل مجموعه‌ای از دارایی‌های فرد مانند سهام، صندوق‌های سرمایهگذاری و اوراق قرضه و دارایی‌هایی مانند پول نقد، طلا، سکه و سایر داراییها و توانمندی‌هایی است که با گذشت زمان ارزش آن تغییر می‌کند و به وسیله آن سود یا زیان به مالک آن دارایی تعلق می‌گیرد. در گذشته پورتفولیو به مجموعه‌ای از اسناد و مدارکی گفته می‌شد که در بازار بورس توسط فعالان بازار جابجا می‌شد.
از نگاه تحلیلگران و سرمایه‌گذاران حوزه اقتصاد، فعالان بازارهای مالی برای آن که بتوانند یک پورتفولیوی مطلوب داشته باشند، باید در طیف وسیع و متنوعی از انواع داراییها سرمایهگذاری کنند. این پورتفولیو باید از اوراق قرضه دولتی تا سهام شرکت‌های کوچک را شامل شود تا برآیند سرمایهگذاری بعد از گذشت زمان بتواند بازدهی مناسبی را نصیب سرمایهگذار کند.
علاوه بر این سرمایه‌گذاران باید بتوانند در چند بازار مالی فعالیت داشته باشند تا با تقسیم مناسب دارایی‌های خود در بازارها، بتوانند سودهای مناسبی کسب کرده و از سود سایر بازارها استفاده نمایند. چیدن پورتفولیو در بازارهای مالی متفاوت نیازمند داشتن دانش و مهارت بالا است. یکی از اصلیترین مهارت‌های لازم برای چیدن پورتفولیو، شناخت مدیریت پورتفولیو یا Project Portfolio Management (PPM) است.
انواع پورتفولیو
برای هریک از بازارهای فارکس، کریپتوکارنسی، بورس، اوراق مشتقه و غیره نوع دارایی پورتفولیو متفاوت است و کاربران باید برحسب رفتار آن بازار، پورتفولیوی خود را تنظیم کنند. برای هرشخص و کاربری که در بازارهای مالی فعالیت می‌کند، استراتژی و سبد وجود دارد. در واقع چینش سبد یا پورتفولیو بسته به هر شخص متفاوت است و نمی‌توان نسخه‌ای واحد برای همه کاربران در نظر گرفت. به صورت کلی برحسب استراتژی و اهداف سرمایهگذاری خود، 5 نوع پورتفولیو وجود دارد:
1. پورتفوی ترکیبی
یکی از رایج‌ترین نوع پرتفولیو در بین کاربران بازارهای مالی، پورتفوی ترکیبی است. در پرتفوی ترکیبی مجموعه‌ای از دارایی‌های متنوع در کنار هم چیده شده است. ایجاد یک پرتفوی ترکیبی نیازمند فعالیت در بازارهای مالی مختلف و خرید سهام، رمز ارز، جفت ارز، اوراق مشتقه، صندوق‌های سرمایهگذاری و سایر دارایی‌های قابل سرمایهگذاری است.
نحوه چینش پرتفولیو ترکیبی نسبت به سایر پرتفولیوها زمان بر و سخت‌تر است، زیرا کاربر باید بازاراهای مختلفی را برای سرمایهگذاری تحلیل و بررسی و در زمان مناسب در آن‌ها ورود کند. این بررسی نیازمند قدرت تحلیلی بالا است که معمولا سبدهای سرمایهگذاری و تحلیلگران خبره بازارهای مالی از این نوع پورتفولیو استفاده می‌کنند.
2. پورتفوی تهاجمی
در پورتفوی تهاجمی معمولا دارایی‌هایی انتخاب و در سبد قرار می‌گیرد که بازدهی آن‌ها بسیار زیاد و ریسک سرمایهگذاری بسیار بالایی دارند. معمولا در پرتفوی تهاجمی سرمایهگذاری به دنبال پروژه‌ها و شرکت‌هایی هستند که در ابتدای مسیر خود قرار گرفته و هنوز در بازار ناشناخته محسوب می‌شوند و ممکن است با افزایش‌های ناگهانی قیمت مواجه شوند.
سرمایه‌گذاران در پرتفوی تهاجمی به دنبال شرکت‌ها و پروژه‌های کوچک با پتانسیل بالا می‌گردند تا بتوانند در مدت زمان مشخصی سودهای بسیار زیادی کسب کنند. پرتفوی تهاجمی دارای ریسک سرمایهگذاری بسیار بالایی است.
3. پورتفوی تدافعی
پورتفوی تدافعی معمولا توسط سرمایه‌گذارانی استفاده می‌شود که دنبال ریسک پایین و سود منطقی هستند. در این پورتفو سرمایه‌گذاران تمایل دارند تا بر روی داراییها و پروژه‌هایی که در برابر رکودها مقاوم هستند، سرمایهگذاری کنند. در پرتوفی تدافعی معمولا پروژه‌ها و شرکت‌های بزرگ با ارزش بازار بسیار زیاد مورد بررسی و سرمایهگذاری قرار می‌گیرند.
4. پورتفوی درآمد
معمولا پورتفوی درآمد شباهت زیادی با پرتفوی تدافعی دارد، زیرا در پرتفوی درآمد شرکت‌ها و پروژه‌هایی انتخاب می‌شوند که سود نقدی مناسبی دارند. در واقع در این نوع پورتفوی سرمایه‌گذاران به دنبال پروژه‌هایی هستند که در مدت زمان مشخصی، مقدار سود نقدی مشخصی را به آن‌ها پرداخت کند. این پرتفوی معمولا در بازارهای سهام و کریپتو کاربرد دارد، به طوری که کاربر در بازار سهام به دنبال شرکت با سود مجمع بالا و در بازار کریپتوکارنسی به دنبال توکن با سود استیکینگ بالا می‌باشد.
5. پورتفوی ترید
در پرتفوی ترید سرمایهگذار برحسب نوع استراتژی خود، دارایی‌هایی را با نگاه میان‌مدت و کوتاه مدت خریداری می‌کند و در زمان معینی آن‌ها را به فروش می‌رساند. پرتفوی ترید معمولا در بازارهای فارکس، کریپتوکارنسی، بورس و مشتقه ایجاد می‌شود. سرمایه‌گذاران در پرتفوی ترید معمولا دارای نگاه کوتاه مدت و میان مدت هستند و از ابزارهای مختلفی همانند اهرم، تحلیل تکنیکال، معاملات فیوچرز و غیره استفاده می‌کنند.
مدیریت پورتفولیو چیست؟
مدیریت پورتفولیو یا Project Portfolio Management یکی از مهارت‌های اصلی برای کسب سود و موفقیت در بازارهای مالی است. برای آنکه مدیریت پورتفولیو را به خوبی درک کنیم، لازم است تا ابتدا تعریف اصلی آن را بدانیم. هنگامی که صبحت از پورتفولیو می‌شود، در واقع صحبت از پروژه‌ها، برنامه‌ها و فرآیندهای مدیریت شده‌ای است که در کنار هم برای رسیدن به اهداف مشخصی قرار گرفته‌اند.
مدیریت پرتفولیو، روشهایی را مشخص و تعیین می‌کند تا برای پیش بینی مشکلات و ریسک‌های احتمالی، مدیریت شرایط بحرانی، بررسی پیشرفت و مشکلات پرتفولیو راهکار ارائه کند. در واقع در مدیریت پورتفولیو داراییها یا پروژه‌ها باید برحسب اصول زیر قرار گرفته باشند:
1. در انتخاب پروژه‌ها و دارایی‌های سرمایهگذاری شده الویت بندی انجام شود.
2. شناخت پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های مناسب که به همسویی بیشتری با استراتژی انتخاب شده دارند.
3. بررسی زمان مناسب برای ورود به پروژه یا دارایی و سرمایهگذاری بر روی آن.
4. بررسی سوابق پروژه‌ها و دارایی‌های تهیه شده.
به صورت کلی اگر کاربران بتوانند موارد گفته شده را رعایت کنند، می‌توانند مدیریت و تسلط بسیار خوبی روی دارایی‌های خود داشته باشند.
چگونه ریسک پورتفولیو را مدیریت کنیم؟
یکی از اصلیترین دلایل اهمیت مدیریت پورتفولیو، کنترل ریسک در سرمایهگذاری داراییها است. سرمایهگذار باید بتواند در شرایط و بازارهای مختلف ریسک سرمایهگذاری خود را بررسی کند و بر اساس آن پرتفولیوی خود را مدیریت کند. برای آن که ریسک سرمایهگذاری را درک کنید، بهتر است ریسک و انواع آن را بشناسید.
از نگاه بسیاری از سرمایه‌گذاران ریسک به معنی خطر است که ارزش یک دارایی را تهدید می‌کند. به صورت کلی ریسک به معنی عدم اطمینان از تغییرات یک پارامتر است که ممکن است ارزش دارایی را کاهش دهد. به صورت کلی دو نوع ریسک سرمایهگذاری وجود دارد.
اولین نوع، ریسک سیستماتیک است. ریسک سیستماتیک ریسکی است که بر کل بازار تاثیر می‌گذارد و غیرقابل حذف است. این نوع ریسک معمولا بر حسب شرایط بازار ایجاد می‌شود و غیرقابل پیش بینی است. سرمایه‌گذاران برای مدیریت پورتفولیوی خود باید بتوانند استراتژی‌های مناسب برای مقابله با ریسک سیستماتیک داشته باشند.
دومین نوع ریسک، ریسک غیرسیستماتیک است. ریسک غیرسیستماتیک به کلیت بازار معطوف نمی‌شود و تنها شامل پروژه یا دارایی سرمایهگذاری شده است. ریسک غیرسیستماتیک غالبا قابل پیش بینی است و سرمایهگذار باید در تحلیل و بررسی یک دارایی بتواند به خوبی ریسک غیرسیستماتیک آن را شناسایی کند.
بعد از شناخت کلی انواع ریسک‌ها می‌دانیم که بخشی از ریسک موجود در بازار سرمایه قابل پیش بینی است و باید برحسب استراتژی مناسب برای آن برنامه ریزی کرد. تهیه یک برنامه جامع برای مدیریت پرتفولیو نیازمند شناخت ریسک‌های سرمایهگذاری هر دارایی می‌باشد. یکی از اصلیترین عوامل شکست سرمایه‌گذاران در بازارهای مالی، عدم شناخت ریسک‌های بازار و نداشتن مدیریت مناسب پورتفولیو در شرایط مختلف بازار است.
برای اینکه ریسک موجود در پورتفولیو دارایی کنترل شود، لازم است تا موارد زیر اجرا گردد:
1. طراحی و برنامه ریزی مناسب برای شرایط مختلف بازار
سرمایهگذاری که در بازارهای مالی فعالیت می‌کند باید بتواند یک برنامه کامل برای شناخت و مدیریت ریسک در پرتفولیوی خود انجام دهد. چیدن برنامه ریزی برای کنترل ریسک بسته به نوع بازار، میزان سرمایه و نگاه سرمایهگذاری هر شخص متفاوت است. عوامل اصلی و مهم برای طراحی یک برنامه ریزی مدیریت ریسک در پورتفولیو شامل موارد زیر است:
الف. طبقه بندی ریسک‌های موجود در دارایی و پیش بینی ریسک‌های احتمالی بازارهای مالی
ب. الویت بندی به هریک از ریسک‌ها بر اساس احتمال رخداد آن
پ. مشخص کردن استراتژی برای هرکدام از ریسک‌ها در صورت رخداد آن
2. نحوه کنترل هر ریسک
بعد از شناخت ریسک‌های سیستماتیک و غیرسیستماتیک در بازارهای مالی، باید بتوان ریسک‌های موجود را کنترل کرد. برای کنترل ریسک سرمایهگذار باید بتواند استراتژی مناسبی برای هریک از شریط بازار انتخاب کند. به طور کلی چهار نوع استراتژی برای مدیریت ریسک وجود دارد: پذیرش، اجتناب، کاهش و انتقال
در استراتژی پذیرش ریسک، سرمایهگذار مقدار ضرری که ممکن است در سرمایهگذاری یا معامله متحمل شود را می‌پذیرد و برحسب میزان تحمل ضرر، ریسک سرمایهگذاری را کنترل می‌کند. استراتژی پذیرش نوعی استراتژی جسورانه است که سرمایهگذار با شناخت ریسک سرمایهگذاری، از میزان ضرر احتمالی خود آگاه است.
در استراتژی اجتناب، سرمایهگذار مدت زمان مورد نظر برای سرمایهگذاری یا معامله را مشخص می‌کند و برحسب مدت زمان مشخص شده و مقدار آستانه تحمل ضرر، وارد سرمایهگذاری می‌شود. در این استراتژی معمولا سرمایه‌گذاران میزان ضرر کمتری را تحمل می‌کنند و برحسب مدت زمان پیش بینی شده، دارایی‌های خود را نگه می‌دارند.
در استراتژی کاهش، سرمایهگذار برحسب میزان ضرر متحمل شده از سرمایهگذاری خارج می‌شود. در این استراتژی سرمایهگذار باید چندین نقطه را برای خروج و تحمل ضرر مشخص کند. همچنین سرمایهگذار باید تعیین کند که بعد از خروج از سرمایهگذاری، در چه زمانی مجدد تصمیم به خرید دارایی می‌گیرد. به صورت کلی در این استراتژی سرمایهگذار باید چند حد ضرر برای خود مشخص کند.
در استراتژی انتقال، سرمایهگذار بعد از تشخیص نقطه خروج از سرمایهگذاری، وارد یک سرمایهگذاری جدید می‌شود. در واقع سرمایهگذار برای هرکدام از ریسک‌های احتمالی، استراتژی انتقال تعیین می‌کند تا برحسب شرایط بازار بتواند دارایی‌های خود را جابجا کند.
همان‌طور که مشخص است، کاربران برحسب ریسک بازار و نحوه معاملات خود باید بتوانند استراتژی منحصر به فرد خود را داشته باشند.
3. مانیتور کردن استراتژی طراحی شده
بعد از طراحی و چیدمان استراتژی برای مقابله با ریسک‌های بازار، باید استراتژی چیده شده مورد بررسی قرار گیرد. در واقع تنها طراحی استراتژی و اجرای آن کافی نیست، بلکه بررسی آن برای اجرایی شدن استراتژی باید انجام شود. یک استراتژی مناسب باید ثبت شود و عملکرد آن در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گیرد. ثبت استراتژی طراحی شده و عملکرد آن (مانیتور کردن) می‌توانند نقاط قوت و ضعف معامله‌گران را مشخص کند.
نحوه ساخت پورتفولیو در بازار کریپتوکارنسی
بعد از طراحی استراتژی مناسب و بررسی ریسک‌های آن، دیگر نوبت به ساخت پورتفولیو می‌رسد. چیدمان داراییها در هرکدام از بازارها متفاوت است و کاربران هر بازار باید استراتژی مشخص و منحصر به فردی را طراحی و اجرا کنند. پورتفولیوی کریپتوکارنسی شامل رمزارزهای مختلفی می‌شود که کاربر برحسب میزان تحمل ریسک و افق سرمایهگذاری خود آن‌ها را تهیه می‌کند. برای اینکه بتوانید پرتفولیوی کریپتوکارنسی مناسبی را تهیه نمایید، بهتر است موارد زیر را به ترتیب رعایت کنید:
1. شناخت انواع ارزهای دیجیتال
اولین گام مهم برای تشکیل پرتفولیوی کریپتوکارنسی، شناخت انواع رمزارزها است. برخی از کاربران بازار کریپتوکارنسی با انواع رمز ارزها آشنا نیستند و ممکن است برای سرمایهگذاری بر روی آن‌ها دچار مشکل شوند. به صورت کلی رمز ارزها به 6 دسته تقسیم می‌شوند:
الف. کوین‌های پرداختی
کوین‌های پرداختی، رمز ارزهایی هستند که با هدف ایجاد بستری غیرمتمرکز برای انتقال داراییها به وجود آمدند. کوین‌های پرداختی را می‌توان نسل اول رمزارزها دانست؛ جایی که تنها ایده بیت کوین مطرح بود و پروژه‌های دیگری همچون بیت کوین کش، لایت کوین، ریپل و غیره در تلاش هستند تا با بهبود شبکه خود، به یک شبکه جهانی پرداخت تبدیل شوند.
ب. استیبل کوین‌ها
استیبل کوین ها که به رمزارزهای پایدار و باثبات معروف هستند؛ رمز ارزهایی هستند که ارزش آن‌ها از یک دارایی دیگر گرفته می‌شود و با آن برابری می‌کند. در واقع استیبل کوین‌ها دارای پشتوانه هستند. تتر یکی از معروف‌ترین استیبل کوین‌ها است که با پشتوانه ارز فیات دلار وارد بازار کریپتوکارنسی شد. پکس گلد (PAXG) نیز از دیگر استیبل کوین‌های معروف در بازار کریپتوکارنسی است که پشتوانه آن طلا است.
بازار رمز ارزها هنوز در ابتدای مسیر خود قرار دارد و دارای نوسان‌های زیادی است. از طرفی استیبل کوین‌ها به دلیل داشتن قیمتی ثابت و پشتوانه‌ای مشخص نوسانات کمتری دارند و به عنوان یک دارایی کم نوسان و با ثبات تلقی می‌شوند. همچنین اگر کاربر تصمیم بگیرد که دارایی‌های خود را از یک پروژه یا رمز ارز خارج کند، می‌تواند به سادگی دارایی خود را به تتر یا هر استیبل کوین دیگری تبدیل کند. در واقع استیبل کوین مانند یک واسط بین تبدیل رمز ارز به دارایی‌هایی مانند ارز فیات و طلا عمل می‌کند و فرآیند را برای کاربر ساده می‌کند.
پ. توکن‌های اوراق بهادار
توکن‌های اوراق بهادار یا security tokens همانند اوراق بهادار سنتی عمل می‌کنند و نشان دهنده دارایی یک نهاد هستند. این داراییها می‌تواند شامل سهام یک شرکت، اوراق قرضه صادر شده توسط یک پروژه یا حق رای یک پروژه باشد. در نگاهی دیگر اوراق بهادار با ورود به دنیای بلاک چینی، دیجیتالی می‌شود و به صورت توکن‌های اوراق بهادار در بازار کریپتوکارنسی منتشر می‌شوند.
در واقع توکن‌های اوراق بهادار همانند اوراق بهادار سنتی تحت قوانین و مقرارت یکسانی است و قبل از ایجاد و ورود به دنیای بلاک چین، باید مجوز دریافت کند.
ت. توکن‌های کاربردی
توکن‌های کاربردی یا utility token همانند یک ابزار کاربردی در یک سرویس یا محصول بلاک چینی عمل می‌کند. کاربران به وسیله توکن‌های کاربردی می‌توانند به پرداخت کارمزدها و توسعه شبکه کمک کنند. به عنوان مثال، توکن BNB توکن کاربردی صرافی بایننس می‌باشد که باعث توسعه این صرافی در بین کاربران می‌شود.
توکن‌های کاربردی بیشتر در برنامه‌های غیرمتمرکز یا DApp کاربرد دارند. معمولا نرم افزارهای غیرمتمرکز برای توسعه برنامه خود و ساخت روشی برای پرداخت درون شبکه خود از توکن‌های کاربردی استفاده می‌کنند. ارزش توکن‌های کاربردی رابطه مستقیمی با ارزش پروژه دارد. در واقع هرچه پروژه پیشرفت و توسعه پیدا کند، توکن کاربردی آن پروژه نیز رشد می‌کند.
ث. توکن‌های حاکمیتی
توکن‌های حاکمیتی یا governance token یکی از توکن‌های محبوب در سال‌های اخیر محسوب می‌شوند که اکثر پروژه‌ها از ایده آن استفاده می‌کنند. این توکن‌ها با هدف ایجاد حق رای برای کاربران یک شبکه ایجاد شده است. در واقع در یک پروژه حق رای و سهم کاربر از تغییرات شبکه توسط توکن‌های حاکمیتی تعیین می‌شود. هرچه کاربر بتواند توکن حاکمیتی بیشتری داشته باشد، حق رای آن بالاتر می‌رود.
ج. ابزارهای مالی کریپتویی
در سال‌های اخیر با توسعه بازار کریپتوکارنسی، ایده ایجاد ابزارهای غیرمتمرکز مالی یا DeFi بسیار پر رنگ شد و توسعه دهندگان تلاش کردند تا اکثر ابزارهای مالی را به صورت غیرمتمرکز مدل سازی کرده و وارد بازار کریپتوکارنسی کنند. ایجاد صندوق‌های سرمایهگذاری کریپتویی یا ETF های غیرمتمرکز و توکن‌های وام دهی جزو همین دسته ار رمز ارزها قرار می‌گیرد. کاربران می‌توانند با خرید صندوق‌های سرمایهگذاری کریپتویی میزان ریسک سرمایهگذاری خود را کنترل کنند.
2. ایجاد تنوع در پورتفولیو
بعد از شناخت کامل انواع رمزارزها کاربران می‌توانند برحسب چشم انداز سرمایهگذاری و استراتژی خود، پورتفولیوی خود را بسازند. استفاده از انواع رمزارزها در پورتفولیو می‌تواند ریسک سرمایهگذاری را تا حد امکان کاهش دهد.3. استفاده از قابلیت‌های استیکینگ و استخرهای نقدینگی
یکی از اصلیترین مزایای بازار کریپتوکارنسی نسبت به سایر بازارها، وجود راه‌های مختلف کسب درآمد است. کاربران می‌توانند با بررسی شرایط استیکینگ، ماینینگ و استخرهای نقدینگی موجود در بازار کریپتوکارنسی، بخشی از سرمایه خود را وارد این فرآیندها کنند و به صورت مشخص از بازار کریپتوکارنسی کسب سود کنند.ابزارهای مناسب برای ساخت پورتفوی کریپتویی
بعد از طراحی استراتژی مناسب برای ساخت پورتفولیوی کریپتوکارنسی، نیاز به ابزارهای کمکی است که بتواند روند معاملات و تجزیه و تحلیل پرتفولیو را ساده کند. کاربران با استفاده از ابزارهای کمکی می‌توانند آمار تغییرات داراییها را در لحظه مشاهده کنند و بر اساس آن متوجه شوند که آیا تغییرات قیمتی رمز ارزها برحسب استراتژی آن‌ها انجام می‌شود و با اهداف آن‌ها مطابقت دارد یا خیر. لیست زیر شامل چند ابزار مناسب و کاربردی برای ساخت پرتفولیوی کریپتوکارنسی است:1. کوین مارکت کپ (coinmarketcap)
سایت کوین مارکت کپ یکی از محبوب‌ترین سایت‌های بازار کریپتوکارنسی است که با انتشار آمارهای مختلف، کمک شایانی در تجزیه و تحلیل پروژه‌های دنیای کریپتوکارنسی می‌کند. در سایت کوین مارکت کپ امکان ساخت پرتفولیو ارز دیجیتال وجود دارد. این قابلیت به صورت رایگان بر روی سیستم‌های دسکتاپ و موبایل قابل اجرا است.کاربران باید دارایی‌های خود را به صورت دستی در پورتفولیوی فرضی سایت کوین مارکت کپ همراه با قیمت خریداری شده وارد نمایند. (زیرا امکان اتصال کیف پول‌ها به سایت کوین مارکت کپ وجود ندارد) بعد از آن کاربران می‌توانند از تغییرات لحظه‌ای، اخبار و آمارهای مهم راجع به دارایی‌های خود باخبر شوند.2. کوین گکو (coingecko.com)
از دیگر سایت‌های کاربردی، سایت کوین گکو است. سایت کوین گکو بیشتر به خاطر اخبار و آمارهای تحلیل رمز ارزها معروف است. کوین گکو همانند کوین مارکت کپ دارای ابزار مدیریت پرتفولیو است. ابزار مدیریت پرتفولیو در این وب سایت به صورت رایگان است که در دو نسخه دسکتاپ و موبایل به صورت رایگان موجود می‌باشد.3. دلتا (delta.app)
دلتا یک نرم افزار موبایل است که در آن آمار و تجزیه و تحلیل‌های رمزارزها منتشر می‌شود. کاربران از طریق نرم افزار دلتا می‌توانند سبد کریپتویی خود را مدیریت کنند. در واقع کاربران می‌توانند همانند کوین گکو و کوین مارکت کپ اطلاعات دارایی‌های رمز ارز خود را به این نرم افزار بدهند و از تغییرات مهم دارایی‌های خود باخبر شوند. اپلیکیشن دلتا امکان اتصال به 20 صرافی ارزهای دیجیتال مانند بایننس و برخی از والت‌های مشهور را دارد.
جمع بندی
اصطلاح پورتفولیو یکی از اصطلاح‌های رایج در بازارهای مالی است. پرتفولیو یا portfolio به مجموعه دارایی‌های موجود در بازارهای مالی که شامل سهام، جفت ارز، رمز ارز، طلا، مسکن، اوراق مشتقه و سایر دارایی‌هایی که ارزش آن‌ها در طول زمان تغییر می‌کند، گفته می‌شود. پورتفولیو دارای انواع مختلفی است و هرکدام برای استراتژی‌های معاملاتی مختلفی طراحی و ساخته شده است.
کاربران باید بتوانند برحسب نوع بازار، چشم انداز و نحوه معاملات خود پرتفولیوی خود را طراحی کنند. ساخت پورتفولیو در ابتدا نیازمند شناخت ریسک بازار و میزان تحمل ریسک کاربر است. بدیهی است این موضوع برای هر کاربر متفاوت است و می‌توان ادعا کرد که به تعداد فعالان بازارهای مالی، استراتژی وجود دارد.
کاربران برای ساخت پرتفولیو در بازار کریپتوکارنسی باید ابتدا انواع رمزارزها را بشناسند و سپس برحسب نوع استراتژی خود، سبد متنوعی از دارایی‌های رمزارزها تشکیل دهند. در این مقاله تلاش کردیم تا با مفهوم پورتفولیو و نحوه مدیریت آن آشنا شویم.
توضیحاتتون خیل خوب بود دمتون گرم
یه سوالی داشتم این ابزار هایی که برای ساخت پرتفولیوی کریپتوکارنسی گفتید فرق خاصی باهم دارن؟