Take Profit چیست و استفاده از تیک پروفیت در معاملات چه مزایا و معایبی دارد؟

Take Profit چیست؟ استفاده از تیک پروفیت چه مزایا و معایبی دارد؟ تیک پرافیت چه تفاوتی با استاپ لاس دارد؟

ورود به بازارهای مالی همواره با خطر و ریسک همراه بوده است. حتی با تجربه‌ترین معامله‌گران هم نمی‌توانند ادعا کنند تاکنون ضرر نکرده‌اند. استفاده از هیچ یک از روش‌های تحلیل تکنیکال، فاندامنتال، آن‌چین (On-Chain)، استفاده از روانشناسی و احساسات بازار به تنهایی نمی‌توانند سبب موفقیت قطعی و صد درصد یک معامله‌گر شود.

در بازاری که این‌چنین با عدم قطعیت مواجه است، استفاده از ابزارهای مدیریت ریسک کمک قابل توجهی به کنترل شرایط معامله خواهد کرد. مفاهیم حد سود (Take Profit) و حد ضرر (Stop Loss) دو ابزار ساده و کاربردی برای کنترل سود و زیان معامله‌گران در بازارهای مختلف مالی محسوب می‌شوند. در ادامه این مقاله، با مفهوم Take Profit (حد سود)، عملکرد، و مزایا و معایب آن آشنا خواهیم شد.

تیک پروفیت (Take Profit) چیست؟

سفارش حد سود (Take Profit Order) در حقیقت سفارشی برای خروج از یک معامله باز است. در این نوع سفارش، معامله‌گر با تعیین قیمتی مشخص، محل خروج خود از معامله‌ای خاص را تعیین می‌کند. در صورتی که قیمت بازار به قیمت مشخص شده در سفارش برسد، پوزیشن معامله‌گر با سود بسته می‌شود. به عبارت دیگر، این لیمیت اوردر (Limit Order) است که در صورت رسیدن قیمت بازار به آن قیمت، بخش یا تمام آن اجرا می‌شود.

به عنوان مثال، فرض کنید که معامله‌گری هر اونس طلا را با قیمت 1700 دلار خریداری کرده و امیدوار است که در کوتاه مدت، قیمت آن به 1750 دلار برسد. این رقم سودی مطلوب و قابل پیش بینی برای این معامله در نظر گرفته می‌شود. با مشخص کردن حد سود در آن قیمت، در صورت رسیدن قیمت طلا به رقم مشخص شده، سفارش او پُر می‌شود.

در صورت فروش استقراضی، رقم تعیین شده برای حد سود کمتر از ارزش فعلی دارایی است. به عنوان مثال، در صورتی که معامله‌گری نقره در بازار فارکس انتظار داشته باشد قیمت هر انس نقره از سطح فعلی 22 دلار پایین‌تر بیاید، با باز کردن پوزیشن شورت یا فروش بر روی این فلز گرانبها، می‌تواند از این حرکت قیمتی کسب سود کند. حال برای به دست آوردن سود، او سفارش حد سودی برای قیمت 21.50 دلار باز می‌کند تا با رسیدن قیمت نقره به این رقم، دارایی نقره او به فروش رود و سود مورد انتظار او محقق شود.

حد سود معمولاً به صورت ترکیبی با حد ضرر به کار برده می‌شود. در صورت محقق نشدن شرایط مورد انتظار در معامله، حد ضرر یا استاپ لاس (Stop Loss) نقطه خروج سرمایه گذار از معامله را نشان می‌دهد. با مشخص بودن حد سود و زیان یک معامله، می‌توانیم نسبت ریسک به ریوارد (Risk/Reward) را محاسبه نماییم. از این نسبت می‌توانیم برای تعیین حجم معامله با روش‌های مختلف مدیریت سرمایه استفاده کنیم. در زمان انجام یک معامله، سه استراتژی کلی در مورد ذخیره سود و خروج از معامله را می‌توانیم در نظر بگیریم:

• تعیین نکردن حد سود و اجازه دادن به بازار برای رشد بیشتر.
• تعیین حد سود و بستن کامل معامله به منظور ذخیره سود حاصل از رشد بازار.
• تعیین حد سود و بستن بخشی از معامله، به گونه‌ای که بدون ریسک کردن، سود به صورت پله‌ای ذخیره شود.

مزایای استفاده از take profit در فارکس

در این قسمت از مقاله، به برخی از مزایای Take Profit اشاره می‌کنیم:

• اطمینان از کسب سود: با استفاده از این دستور، می‌توانیم در شرایط مساعد بازار، از به دست آوردن حداقل سود مطمئن شویم. ذخیره سود هر چقدر هم که اندک باشد، در مقایسه با از دست دادن فرصت خروج از پوزیشن سودده، بهتر اس
• کاهش ریسک: در بسیاری از اوقات، قیمت دارایی مورد نظر ممکن است پس از حرکت در جهت دلخواه، به صورت ناگهانی بازگردد و به ضرر منتهی شود. استفاده از ابزارهایی مثل این سفارش، می‌تواند سبب کاهش ریسک در صورت تغییر جهت بازار شود.
  با خارج کردن بخشی از سرمایه، می‌توانیم ریسک باز گذاشتن کل معامله را نیز کاهش دهیم.علاوه بر این، با استفاده از حد سود در کنار حد ضرر شناور یا تغییر استاپ لاس به نقطه سر به سر، می‌توانیم برخی معاملات را به معاملات بدون ریسک تبدیل کنیم.
• کاهش تاثیر احساسات: یکی از مهم‌ترین عواملی که ممکن است باعث زمین خوردن یک معامله‌گر شود، احساسات او است. هر یک از احساسات ترس، عدم اطمینان و شک می‌تواند سرنوشت معامله‌ای که ممکن بود موفق باشد را تغییر دهند. با کمک این دستور، ما می‌توانیم آرامش روانی لازم برای حضور در بازارهای مالی را به‌دست آوریم. با توجه به عدم نیاز به حضور معامله‌گر برای اجرای این سفارش، او می‌تواند با دور شدن از پای نمودار قیمت، از استراتژی “بگذار و فراموش کن” استفاده نماید.

معایب استفاده از take profit در فارکس

با وجود مزایای بسیاری که استفاده از حد سود (take profit) می‌تواند به همراه داشته باشد، دارای معایبی نیز است که در ادامه، به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• از دست دادن روند: گاهی اوقات، معامله سودآور و موفق ما بخشی از روند طولانی مدتی است که شرایط بازار را متحول خواهد کرد. با ذخیره سود در ابتدای این حرکت قیمتی، احتمال دارد که نتوانیم از سودی که انتظار ما را می‌کشید، بهره ببریم.
• احتمال اجرا نشدن: دستورات حد سود take profit معمولا از نوع سفارش‌های لیمیت (Limit Orders) هستند. سفارشات لیمیت، به خصوص در صورت نوسان شدید قیمت، ممکن است موفق به فروش/خرید دارایی مورد نظر ما نشوند یا تمام سفارش ما پر (Fill) نشود.
• نامناسب برای سرمایه گذاران بلند مدت: معامله‌گرانی که با چشم اندازی بلندمدت به بازار وارد شده‌اند، معمولا توانایی تحمل ریسک بالاتری دارند و با در نظر گرفتن داده‌های اقتصادی، تصمیم می‌گیرند در حالیکه اهداف حد سود و حد ضرر معمولا با استفاده از تحلیل تکنیکال یا روانشناسی بازار تعیین می‌شوند.
• زمان مناسب استفاده از Take Profit: از نظر بسیاری از معامله‌گران بازار، انتخاب زمان مناسب برای استفاده از استراتژی تیک پرافیت و به دست آوردن سود بالا دشوار است. تعیین زمان دقیق ورود و خروج از یک معامله تا حد بسیار زیادی به درک نمودارهای قیمت و استفاده از ابزارهای مختلف تحلیل تکنیکال وابسته است. افزون بر این، باید مراقب چند سیگنال کلی هم باشیم.

نکاتی برای تعیین تیک پرافیت (take profit)

برای معامله در بازارهای مالی، فرمول ثابتی وجود ندارد. هر کسی با توجه به میزان تحمل ریسک، دانش، مدیریت سرمایه، نوع بازار و بسیاری از عوامل دیگر، سیستم معاملاتی شخصی خود را طراحی می‌کند. در ادامه، به چند سطح پرطرفدار برای تعیین نقطه خروج از بازار اشاره می‌کنیم:

1. نقاط مقاومت و حمایت معتبر و طولانی مدت: بسیاری از سرمایه‌گذاران برای تعیین نقاط سود و زیان، از نقاط حمایت و مقاومت معتبر و بلندمدت استفاده می‌کنند. لازم است توجه داشته باشیم که معمولا در حوالی این نقاط (کمی بالاتر یا پایین‌تر) سفارش ثبت می‌شود چون که احتمال تشکیل کندل سایه‌ای یا شکست نامعتبر این نقاط وجود دارد.
2. سطوح فیبوناچی و نقاط پیوت: به خاطر سهم بالای معاملات الگوریتمی و تبعیت معامله‌گران از الگوهای رایج تکنیکال نظیر سطوح فیبوناچی، واکنش قیمت‌ها به این سطوح به پیش‌گویی خودشکوفا (Self-fulfilling Prophecy) تبدیل می‌شود. بنابراین، استفاده از این الگوها در تعیین حد سود و زیان می‌تواند مفید و کارآمد باشد.
3. سطوح قیمت روانی: تجربه نشان داده است که بازار بیشتر به قیمت‌های رُند واکنش نشان می‌دهد. بسیاری از بازگشت‌های قیمتی، در قیمت‌های رُند روی می‌دهد که نشان دهنده این است که حجم سفارشات خرید/ فروش در این قیمت‌ها بالا است.
4. توجه به واگرایی و الگوهای رفتاری قیمت: زمانی که پوزیشن باز داریم، بهتر است که بخشی از توجه خود را به رفتار قیمت، به خصوص به هنگام وجود واگرایی بین قیمت و اندیکاتورها، معطوف کنیم. این واگرایی می‌تواند اطلاعات ارزشمندی برای تغییر حد سود و زیان فعلی به ما ارائه دهد.

بیشتر بخوانید: آموزش سطوح فیبوناچی در تحلیل تکنیکال ارز دیجیتال و بازار فارکس

استراتژی های حد سود (take profit) در بازارهای مالی

1. بازار سهام: در معاملات سهام، تیک پروفیت معمولاً برای تضمین سود با افزایش قیمت سهام استفاده می‌شود.
2. بازار فارکس: معامله‌گران فارکس از دستور TP برای مدیریت نوسانات قیمت ارز، به ویژه در معامله با جفت‌ ارزهای پرنوسان استفاده می‌کنند.
3. بازار ارز دیجیتال: با توجه به نوسانات شدید رمز ارزها، استفاده از حد سود (take profit) برای قفل کردن سود قبل از نوسانات شدید قیمت بسیار اهمیت دارد.

اشتباهات رایج در استفاده از تیک پروفیت (Take Profit)

• بهینه سازی بیش از حد: سطوح تیک پروفیت (Take Profit) را خیلی نزدیک به نقطه ورود تنظیم نکنید، زیرا نوسانات کوچک بازار می‌تواند منجر به اجرای زود هنگام دستور شود.
• عدم توجه به روندهای بازار: عدم توجه به روندها و نوسانات بازار ممکن است منجر به تنظیم سطوح تیک پرافیت نادرست و غیرواقعی شود.

تفاوت های بین Take Profit و Stop Loss 

TP و SL دو ابزار اساسی در معاملات هستند که به معامله گران کمک می‌کنند تا موقعیت‌های خود را مدیریت کنند و از ضررهای احتمالی و کسب سودهای پتانسیلی محافظت نمایند. این دو ابزار برای دستیابی به استراتژی‌های معاملاتی موثر و مدیریت ریسک بسیار مهم هستند اما هدف‌ها و عملکردهای متفاوتی دارند. تفاوت های بین Take Profit و Stop Loss به شرح زیر هستند:

دستور take profit (TP)

• هدف تیک پروفیت (Take Profit) این است معامله‌گر را در زمانی که بازار به سطح تعیین شده از سود رسید، به طور خودکار از موقعیت معاملاتی خارج کند.
• این دستور به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا به صورت خودکار سودهای خود را بدون نیاز به نظارت مداوم بر بازار قفل کند.
• تصمیمات مرتبط با دستور TP بیشتر بر اساس تحلیل تاریخی، تجربه و استراتژی معامله‌گر بر اساس اهداف مالی او اتخاذ می‌شوند.

دستور stop loss (SL)

• هدف دستور توقف ضرر این است که معامله‌گر را در زمانی که بازار به سطح تعیین شده از ضرر رسید، به طور خودکار از پوزیشن معاملاتی خارج کند.
• این دستور به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا به صورت خودکار ضررهای خود را محدود کرده و از دچار شدن به ضررهای بزرگ جلوگیری کند.
• تصمیمات مرتبط با دستور SL نیز باید بر اساس تحلیل و مدیریت ریسک اتخاذ شوند.